Իսրայելյան հրթիռները հարվածեցին ոչ թե հյուպատոսարանին, այլ՝ Իրանին

Այս օ­րե­րի սկան­դա­լա­յին ի­րա­դար­ձութ­յու­ննե­րից մեկն էլ դար­ձավ Սի­րիա­յում՝ Դա­մաս­կո­սում Ի­րա­նի հյու­պա­տո­սութ­յան վրա իս­րա­յե­լա­կան հրթի­ռա­յին հար­վա­ծը, ո­րի հետ­եւան­քով զոհ­վել է 2 գե­նե­րալ` Մո­համ­մադ Ռե­զա Զա­հե­դին եւ Մո­համ­մադ Հա­դի Հաջ Ռա­հի­մին, 5 ԻՀՊԿ սպա եւ այլ ան­ձինք: Ընդ­հան­րա­կան ի­մաս­տը սա է. Իս­րա­յե­լը հար­վա­ծել է նախ՝ ան­կախ պե­տութ­յան տա­րած­քի: Երկ­րոր­դը, դի­վա­նա­գի­տա­կան հաս­տա­տութ­յան, նաեւ այն ի­մաս­տով, որ դի­վա­նա­գի­տա­կան հաս­տա­տութ­յու­նն­երը հա­մար­վում են տվյալ երկ­րի տա­րածք: Այ­սինքն, սա հա­վա­սա­րա­զոր էր Իս­րա­յե­լի կող­մից Ի­րա­նի տա­րած­քին ու­ղիղ հրթի­ռա­յին հար­ված հասց­նե­լուն եւ Ի­րա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի սպա­նութ­յա­նը:

Այն, որ սա պա­տե­րազմ հայ­տա­րա­րե­լու պես մի բան է, հաս­կա­նա­լի է: Հաս­կա­նա­լի է նաեւ, որ Ի­րա­նը պա­տաս­խան հար­ված կհասց­նի, եւ, ըստ ա­մե­նայ­նի, նույն տես­քով՝ հար­ված­ներ հասց­նե­լով տար­բեր երկր­նե­րում իս­րա­յել­յան դի­վա­նա­գի­տա­կան հաս­տա­տութ­յու­ննե­րին: Սա­կայն այս պա­հին խնդրին այլ կող­մից է պետք մո­տե­նալ՝ իսկ ին­չո՞ւ Իս­րա­յե­լը գնաց նման քայ­լի, ո­րը ե­թե ան­գամ Ի­րա­նի եւ ի­րա­նա­մետ ու­ժե­րի հետ պաշ­տո­նա­կան պա­տե­րազ­մի չհան­գեց­նի, մեկ է, ծայ­րա­հեղ սրե­լու է տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին ի­րա­վի­ճա­կը, որն ա­ռանց այդ էլ միան­գա­մայն սուր է, ընդ ո­րում, ա­մե­նե­ւին էլ ոչ Իս­րա­յե­լի օգ­տին: Ի­րա­նի ԱԳ նա­խա­րար Հո­սեյն Ա­մի­րաբ­դոլ­լա­հիա­նը այս­պես է տես­նում հար­ցի պա­տաս­խա­նը. «Նե­թան­յա­հուն լիո­վին կորց­րել է իր մտքի հա­վա­սա­րակշ­ռութ­յու­նը՝ Գա­զա­յում Իս­րա­յե­լի ռե­ժի­մի հեր­թա­կան ձա­խո­ղում­նե­րի եւ սիո­նիստ­նե­րի հա­վակ­նոտ նպա­տակ­նե­րին հաս­նե­լու ան­կա­րո­ղութ­յան պատ­ճա­ռով»: Մի­գու­ցե ի­րոք «ծե­րուկն ան­տա­նե­լի է դար­ձել»: Բայց Իս­րա­յելն այն եր­կիրն է, որ­տեղ նման լրջա­գույն հար­ցերն ա­մե­նե­ւին էլ միայն վար­չա­պե­տի «ձախ ո­տից վեր կե­նա­լու» պատ­ճա­ռով չէ, որ լուծ­վում են: Ա­ռա­վել եւս, որ Վա­շինգ­տո­նը, փոր­ձե­լով ի­րեն ար­դա­րաց­նել, հայտ­նեց, թե Իս­րա­յե­լը միայն վեր­ջին պա­հին է ի­րեն այդ մա­սին տե­ղե­կաց­րել: Այ­սինքն, քննա­րկում­ներ ե­ղել են, այդ թվում, թե ում երբ տե­ղե­կաց­նեն, ո­րո­շու­մը օ­դի մեջ չէ, որ կա­յաց­վել է:

Չ­նա­յած, նման է նրան, որ Իս­րա­յե­լի ներ­կա­յիս, մեղմ ա­սած, խո­ցե­լի վի­ճակն է հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը, որ գնա­ցել են նման ծայ­րա­հեղ քայ­լի: Այդ­պես էլ չի կա­րո­ղա­նում լու­ծել Գա­զա­յի, այն է՝ ՀԱՄԱՍ-ի խնդի­րը, եւ դա չա­փա­զանց լուրջ հար­ված է Իս­րա­յե­լի ռազ­մա­կան հե­ղի­նա­կութ­յա­նը: Իսկ ե­թե կորց­նես հե­ղի­նա­կութ­յու­նը, ա­պա ա­րա­բա­կան աշ­խար­հի հետ հար­բե­րութ­յուն­նե­րի հար­ցը ծայ­րա­հեղ դժվա­րա­նա­լու է: Ու նման ի­րա­վի­ճա­կում թիվ 1 դաշ­նա­կի­ցը՝ ԱՄՆ-ն, թեեւ զենք-զի­նամ­թեր­քով օգ­նում է, սա­կայն քա­ղա­քա­կան ա­ռու­մով հա­կա­սութ­յու­ննե­րը միայն խո­րա­նում են: Բա­նը հա­սավ նրան, որ Վա­շինգ­տո­նը, ե­րե­ւի պատ­մութ­յան մեջ ա­ռա­ջին ան­գամ ՄԱԿ ԱԽ-ում չար­գե­լա­փա­կե­ց  հա­կաիս­րա­յել­յան բա­նա­ձե­ւը: Էլ չա­սած, որ ա­մե­րի­կա­ցի­ներն ակ­նար­կում են հու­սիթ­նե­րի հետ քա­ղա­քա­կան պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի փոր­ձե­րի մա­սին՝ դրա­նով ըստ էութ­յան ար­դա­րաց­նե­լով՝ լավ եք ա­նում, որ Իս­րա­յե­լի հա­մար բեռ­ներ տա­նող նա­վե­րին եք հար­վա­ծում:

­Բայց մեկ այլ լրջա­գույն խնդիր եւս վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս նկատ­վում է: Այս­պես, ռուս­նե­րը հե­րիք չէ, խոսե­ցին Հո­լա­նի բարձ­ունք­նե­րի հատ­վա­ծում օ­դա­յին պա­րե­կութ­յուն ի­րա­կա­նաց­նե­լու մա­սին, օ­րերս էլ պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րե­ցին, որ դա Սի­րիա­յի տա­րածք է եւ պետք է ա­զա­տագր­վի: Բ­նա­կա­նա­բար, Ի­րա­նը եւս այդ տե­սա­կե­տին է: Ընդ ո­րում, այս պա­հին ռուս­նե­րին չես կա­րող թե­րագ­նա­հա­տել: Ռու­սա­կան նա­վա­տորմն օ­րերս մուտք գոր­ծեց Կար­միր ծով, եւ կան լու­րեր, որ պատ­րաստ­վում է հիմ­նա­վոր­վել այս­տեղ՝ Ի­րա­նի հետ սերտ հա­մա­գոր­ծակ­ցե­լով: Ոչ միայն Ի­րա­նի. կա նաեւ ՌԴ-ի, Ե­գիպ­տո­սի (դեռ աֆ­րիկ­յան մյուս երկր­նե­րին մի կողմ թող­նենք) հետ սերտ եւ ա­ճող հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­յան տես­լա­կան, իսկ դա նշա­նա­կում է Սո­ւե­զի ջրանցք եւ ան­մի­ջա­կան ելք Իս­րա­յե­լի հա­րա­վա­յին սահ­ման: Նույն­պես ա­ճող եւ միան­գա­մայն սերտ են նաեւ ՌԴ-ի հա­րա­բե­րությ­ուննե­րը սաուդ­նե­րի եւ ա­րա­բա­կան աշ­խար­հի հետ: Իսկ դա սեղմ­վող օ­ղակ է, որն Իս­րա­յե­լին միայն ու միայն նոր խնդիր­ներ է խոս­տա­նում:

­Լու­ծում կա­րող է դառ­նալ ԱՄՆ-ին տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին պա­տե­րազ­մի մեջ ներ­քա­շելը, ո­րից, ընտ­րութ­յուն­նե­րից հաշ­ված ա­միս­ներ ա­ռաջ, Ս­պի­տակ տունն ա­մեն կերպ խու­սա­փում է: Եվ հյու­պա­տո­սա­րա­նին՝ Ի­րա­նին հար­վա­ծե­լը կա­րող է դառ­նալ այն պայ­թու­ցի­չը, ո­րը, հնա­րա­վոր է, դե­տո­նա­ցիա­յի են­թար­կի ողջ տա­րա­ծաշր­ջա­նը՝ դառ­նա­լով Վա­շինգ­տո­նի հա­մար պա­տե­րազ­մե­լու պար­տադ­րանք: Կարճ ա­սած, ստա­ցանք դե­պի Եր­րորդ աշ­խար­հա­մարտ տա­նող եւս մեկ կարճ ճա­նա­պարհ:

Ի դեպ, շեղ­վե­լով թե­մա­յից, նկա­տենք, որ ՌԴ-ի՝ Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի մեծ տա­րա­ծաշր­ջա­նում թվարկ­ված գոր­ծակ­ցութ­յան ա­մե­նա­թույլ օ­ղակն այս պա­հին դար­ձել է նի­կոլ­յան Հա­յաս­տա­նը: Եվ դա եւս մեկ ազ­դակ է, որ Հա­յաս­տա­նի ուղ­ղութ­յամբ վերջ­նա­կան հստա­կե­ցում­ներն այս պա­հին Մոսկ­վա­յի ա­ռաջ­նա­յին օ­րա­կար­գում են (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=280158&l=am):