22.03.2024-ը նաեւ մեր տարածաշրջանում է զրոյացնում խաղի նախկին կանոնները
Վերլուծություն
Մոսկովյան ահաբեկչությունը, թերեւս, մեկ բան առավել ցցուն դարձրեց (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=279531&l=am|): Մինչ այդ, սպասելի էր, որ նախագահական ընտրություններից հետո Ռուսաստանը կգնա արտաքին քաղաքական կուրսի որոշակի կոշտացման ուղղությամբ: Բայց ահա ահաբեկչությունից հետո ռուսական հանրության մոտ նման սպասելիքներն այն կարգի են սրվել, որ արդեն նման կոշտացումը կամ արդեն նաեւ գերկոշտացումը դառնում է անխուսափելի:
Կարճ ասած, 22.03.2024-ը դառնում է այն կարգի շրջադարձային կետերից մեկը, որոնց մասին ասում են՝ դրանից առաջ եւ հետո: Եվ այս փաստը, թերեւս, նաեւ նիկոլյան թիմի համար պետք է որ ահազանգ լինի: 22.03.2024-ից առաջ, օրինակ, կարելի էր Mi6-ի շեֆի հետ նստել-լսել, որի համար ռուսական ուղղությունից հիմնականում սպասելի էր մի թեթեւ կշտամբանք: 22.03.2024-ից հետո, ի՞նչ իմանաս, թե ինչ ռեակցիա կարող է լինել: Առավել եւս, երբ նույն Mi6-ի հետ կապված, ռուսական փորձագիտական հարթակներում արդեն իսկ մեղադրանքներ կան: Իսկ մյուս կողմից, այս ողջ պատմությունը եկավ հուշելու, որ Mi6-ի շեֆերի հետ սիրախաղերն այնքան էլ անվտանգ չեն. կարող են շատ բան խոստանալ, իսկ վերջում, ինչպես նաեւ չորս ահաբեկիչների ներկա կերպարներն են հուշում, թողնել անտառում՝ «արջի ձեռքին»:
Չնայած, մինչ այս էլ նիկոլյան արեւմտասիրությունը հետաքրքիր ընթացքի մեջ էր: Այսպես, նրա վերջին բրյուսելյան այցին ընդառաջ ԱԽՔ Արմենը հայտնեց, թե Նիկոլ Փաշինյանն այնտեղ պետք է հանդիպի Եվրոպական հանձնաժողովի նախագահ Ուրսուլա Ֆոն դեր Լայենին, ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենին՝ քննարկելու համար «Հայաստանի զարգացմանը նպաստող եռակողմ համագործակցության ուղիները»:Նիկոլը գնաց Բրյուսել, եւ ոչ մի նման հանդիպում: Հանդիպեց «կատարածուին»՝ Մակրոնին, ապա «կատարածուի կատարածուին»՝ Շառլ Միշելին: Եվ վերջ: Ի՞նչ է, տիկին Ուրսուլան եւ Բլինքենը շա՞տ էին զբաղված, որ իրենց համար սեփական հայրենիքը չխնայող Նիկոլի հետ մի քանի բառ փոխանակեն: Բա Mi6-ի սիրասուն ԱԽՔ Արմենն այդ ի՞նչ էր քարոզում: Թե՞ հայտնեց Ուրսուլայի եւ Բլինքենի հանդիպման մասին, որ նրանք էլ չհանդիպեն եւ այս ամենով ցույց տան, որ Նիկոլից դժգոհ են:
Այն, որ Նիկոլն իր ներկա արեւմտապաշտությամբ հանդերձ, արդեն ի զորու չէ Հայաստանում լուծել Արեւմուտքին այդքան հետաքրքրող մի շարք հարցեր, ներկայացնելու առիթներ ունեցել ենք: Հիմա տերերն այսպիսի դժգոհություն են ցուցաբերում: Մակրոնն էլ երեւի խոստանում էր, թե բան չկա, մի գործ մեր կողմերում կճարես, կզբաղվես: Մինչդեռ Ալենը, որ իր հերթին գտնվելով Եվրոպայում, ջերմ զրույցներ ունեցավ բելառուսական մարիոնետկայի՝ Սվետլանա Տիխանովսկայայի հետ, դրանով ի՞նչ է, փորձեց ցույց տալ, որ հակառուսականության հարցում պատրաստ է ամեն մի ծայրահեղությա՞ն:
Միայն թե հարց է՝ Նիկոլը չի՞ վախենա գնալ: Կամ միգուցե այդ «երախտամոռ» Արեւմուտքի փոխարեն ռուսների՞ն կնախընտրի. սա էլ է տարբերակ:
Այլ հարց, որ եթե իրոք Արեւմուտքում նման ծրագրեր են խմորվում, Ալենն էլ Սվետայի հետ ջերմ զրույցներ էր անցկացնում, ապա դա 22.03.2024-ից առաջ էր: Իսկ ահա 22.03.2024-ից հետո հնարավո՞ր է Նիկոլին հանգիստ ինչ-որ այլ արեւմտամետով փոխարինեն, դա արդեն կարեւոր հարց է:
Մյուս կողմից, Ալիեւը եւս ակնհայտորեն շարունակում է իրեն հաղթական զորավար երեւակայել: Միայն թե հարցերը, որոնք ծագեցին նրա փեսայի ընտանիքի հետ կապված, այնքան լուրջ են, որ Հեյդարովիչը ստիպված էր Պուտինից այս խառը պահին հեռախոսազրույց խնդրել: Թերեւս նաեւ հաշվի առնելով ՌԴ նախագահի հրապարակային սպառնալիքը՝ բոլոր նրանք, անկախ դիրքեց, ովքեր ինչ-որ դեր ունեցել են, պատասխան են տալու: Հեյդարովիչին հաջողվե՞ց համոզել, թե ինքը որեւէ դեր չի ունեցել, ինքը կիմանա: Բայց իրավիճակը ծայրահեղ լուրջ է, ամեն մի սխալ կունենա իր հետեւանքը: Էլ չասած, որ կովկասյան հարթակում, ինչպես երազում են բրիտանացիները, հակառուսական պատերազմ սարքելն արդեն ոչ թե սխալ, այլ՝ բացահայտ թշնամություն կընկալվի:
Կարճ ասած, նոր իրավիճակ է, 22.03.2024-ը զրոյացնում է նախկին մի շարք խաղի կանոններ: Իսկ զարգացումները հաստատ չեն ուշանա: