ԳՈՏԵՊՆԴՎԵՔ ԿԻՍԱ` ԱՐԵՎՄՈՒՏՔԸ ՄԵԶ ԿՕԳՆԻ
Վերլուծություն
Օստապ Բենդերի այս հայտնի խոսքը լավագույնս բնութագրում է Հայաստանի կառավարող շրջանակներում տիրող մթնոլորտը:
Օրերս «կլասիկ դեպուտատ», Նիկոլի ծրագրերի երկարամյա աջակից եւ վերջերս հատուկ հանձնարարությունների դեսպանի պաշտոնից հրաժարական տված Էդմոն Մարուքյանը, կամա թե ակամա, բացահայտեց մի շարք կարեւորագույն հանգամանքներ:
«ԿԼԱՍԻԿ» ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Նախեւառաջ Մարուքյանը բացահայտեց, որ Արցախը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելը եղել է եվրոամերիկյան ծրագրի մի մասը, որը թելադրվել է Նիկոլին, որից հետո Նիկոլը, խախտելով ՀՀ սահմանադրությունը, հանցավոր գործարքի մեջ մտավ թուրք-ադրբեջանական միութենական պետության հետ` Պրահայում հայտարարելով, որ Արցախը Ադրբեջանի մաս է: Դրա դիմաց Նիկոլին խոստացված էր, որ Ադրբեջանը կհայտարարի, որ ճանաչում է Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը ՀԽՍՀ սահմաններում: Միաժամանակ Արեւմուտքը պետք է երաշխավորեր արցախցիների` իրենց հողում ապրելու եւ նրանց մարդու իրավունքների պաշտպանությունը:
Էդմոն Մարուքյանը խոստովանում է, որ նա նույնպես համաձայն էր, ավելին` մասնակից էր այս սարսափելի դավաճանական ծրագրին, որի նպատակն էր ռուսներին դուրս մղել Ադրկովկասի տարածաշրջանից: Այսպիսով, Մարուքյանը տվել է ինքնախոստովանական ցուցմունք, ինչպես նաեւ` ցուցմունք Նիկոլի դեմ, ըստ որի` նրանք պետք է մեղադրվեն ՀՀ սահմանադրությունը խախտելու, թշնամու հետ գաղտնի դավաճանական գործարքի մեջ մտնելու մեջ: Եվ եթե Մարուքյանի ինքնախոստավանական ցուցմունքից հետո Դատախազությունը եւ Քննչական կոմիտեն չհարուցեն քրեական գործ, ապա նրանք նույնպես կլինեն վերոհիշյալ հանցանքների անմիջական մասնակիցները:
Սակայն վերադառնանք Մարուքյանի ինքնախոստովանությանը: Ըստ նրա` Ադրբեջանը խաբեց, ինչպես Արեւմուտքին, այնպես էլ` Նիկոլին ու Էդմոնին, Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը չճանաչեց, իսկ արցախցիներին արտաքսեց Արցախից: Արդյունքում` սկուտեղի վրա ստանալով ե՛ւ Արցախը, ե՛ւ Հայաստանի հայտարարությունը Արցախը Ադրբեջանի մաս ճանաչելու վերաբերյալ: Նույն ընթացքում Արեւմուտքը մատը մատին չխփեց, որպեսզի ապահովի իր առաջ քաշած ծրագրի շրջանակում Ադրբեջանի կողմից ստանձնած պարտավորությունների կատարումը: Թեեւ, մեր համոզմամբ, Արեւմուտքը էն գլխից պլանավորում էր Արցախի բնակչության տեղահանումը, քանի որ տարրական քաղաքագիտական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ հենց դա էր Արեւմուտքի միջանկյալ նպատակներից մեկը:
Արդյունքում Էդմոնը վերոհիշյալ դավաճանական ծրագրի տապալումից հետո կես տարի մտածեց-մտածեց եւ որոշեց անհամաձյանություն հայտնել Նիկոլի հետ ու հրաժարական տալ: Սակայն նա բնավ էլ իրեն մեղավոր չի համարում Արցախի կործանման համար: Եվ բավարարվեց` ընդամենը հրաժարական տալով: Սակայն չէ՞ որ նա մեղսակից է այդ դավաճանական ծրագրին եւ թուրք-ադրբեջանցիների հետ գաղտնի դավաճանական համաձայնագրին: Եվ այդ ծրագրի տապալումից պետք է ոչ թե հրաժարական տար ու, ըստ իրեն, շարունակեր իր քաղաքական արդեն ընդդիմադիր գործունեությունը, այլ քիչ թե շատ խիղճ ու պատիվ ունեցողը նման դեպքերում դիմում է ինքնասպանության: Չէ՞ որ նաեւ Էդմոնի մասնակցությամբ մեր ազգը կորցրեց հազարամյակներով պահպանված մեր մարզերից մեկը, եւ հարյուր հազար հայ դարձան փախստական, զոհվեցին մի քանի տասնյակ հայ զինվորներ եւ քաղաքացիական անձինք, զոհվեցին նաեւ ռուս խաղաղապահներ: Իսկ Էդմոնը ընդամենը հրաժարական տվեց տաքուկ պաշտոնից:
ՆՈՐ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՈՒՐՎԱԿԱՆԸ
Թեեւ, Էդմոնը պնդում է, թե արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում, եւ նա ոչ թե դրա համար է դուրս եկել Նիկոլի թիմից, կարելի է ենթադրել, որ կա՛մ Նիկոլին հանելու են Ազգային ժողովի որոշմամբ եւ փոխարինելու են ծայրահեղ սորոսական մեկով, օրինակ` Անգլիայի հետախուզության հետ մոտիկից ծանոթ ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանով, կա՛մ , այնուամենայնիվ, Նիկոլը կգնա ընտրությունների եւ կփորձի պահպանել սեփական դիրքերը: Երկու դեպքում էլ Մարուքյանին, որը նաեւ «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահն է, ձեռհտու է տարանջատվել Նիկոլից:
Ինչ վերաբերում է Էդմոնին, ապա նա իր քաղաքական կենսագրության մեջ այնքան է շուռումուռ եկել այս կողմից այն կողմ, որ նա որեւէ խոսքին հավատալու որեւէ առիթ չունենք: Միաժամանակ հայտնի է, որ վերջին շրջանում Էդմոնը զբաղված էր հայ-թուրքական սահմանին սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներին թուրքասիրություն համոզելու գործով: Նա կազմակերպում էր հանդիպումներ, որոնց ընթացքում փորձում էր ներշնչել սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներին, թե ինչպիսի պայծառ «ապագա կա» կլինի, եթե բացվի հայ-թուրքական սահմանը:
Նոր ընտրությունների վարկածի օգտին են խոսում նաեւ մի շարք սկանդալային ֆիգուրների ակտիվ տեղաշարժերը: Այսպես, Նիկոլի նախկին ակտիվ աջակից, ՊՆ նախարար Արշակ Կարապետյանը Մոսկվայում նստած որոշել է ՀՀ-ում ստեղծել կուսակցություն: Կուսակցություն ստեղծելուց առաջ նա գժտվեց իր, ըստ էության, միակ դաշնակից, իրեն ռազմական գործիչ անվանող Գեւորգ Գեւորգանի հետ: Գժտվելու պատճառը, ըստ Գեւորգ Գեւորգյանի, Արշակ Կարապետյանի անձի մեջ է: Սակայն կան նաեւ այլ լուրեր, որ Արշակ Կարապետյանի առաջ դրել են ձայնագրություն, որտեղ Գեւորգյանը բացում է Արշակ Կարապետյանի գործունեության ստվերային կողմերը: Իսկ այդ կողմերը շատ են` սկսած նախկին նախարարի ներկայիս ֆինանսական առատության աղբյուրներից, վերջացրած նրա քաղաքական կապերով: Հիշեցնենք, որ Արշակ Կարապետյանը քառօրյա պատերազմից հետո Սերժ Սարգսյանի կողմից հեռացվել էր պաշտոնից, պատճառների մասին կարելի է խոսել այլ առիթով: Սակայն «նախկին» լինելով` Կարապետյանը հեշտությամբ սկսեց համագործակցել ու ծառայել Նիկոլին ու հետեւապես ամբողջությամբ կիսում է Նիկոլի հետ Արցախում ու ՀՀ սահմաններում կրած սարսափելի կորուստները: Բայց սա էլ որոշեց կուսակցություն բացել…
Հատկանշական է, որ Ա. Կարապետյանի կողմից կուսակցություն հիմնելու որոշումը զուգակցվեց մեկ այլ հետաքրքիր որոշմամբ, երբ այդ կուսակցության նախագահ պետք է դառնա Շահինյան Հովիկը, որը ժամանակին եղել է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ամենաեռանդուն աջակիցներից մեկը, հայտնի է եղել ընտրությունների կեղծարարությամբ եւ առնչվել է կրիմինալ շրջանակների հետ` ունենալով «շախտի Հովո» մականունը: Դրանից հետո Շահինյան Հովիկը անցել է մի քանի քաղաքական շրջանակների միջով եւ ահա հայտնվել Կարապետյանի կուսակցության ղեկավարի դերում:
Մեկ այլ հետաքրքիր պատմություն, որը ցույց է տալիս մոտալուտ ընտրությունների նախապատրաստման գործընթաց, կապված է նույնպես Մոսկվայում գտնվող Միհրան Պողոսյանի հետ: Այս անձն էլ ժամանակին եղել է ԴԱՀԿ ղեկավար: Եղել է նաեւ Հանրապետական կուսակցության անդամ, այդ կուսակցության խմբակցության պատգամավոր, սակայն այժմ հայտարարել է, որ դուրս է գալիս Հանրապետական կուսակցությունից եւ ստեղծում է իր սեփական կուսակցությունը: Վերջերս Քեթրինի Միհրանը, որը ժամանակին մեղադրվում էր բանանի ներմուծման մենաշնորհ ունենալու մեջ, եւս հայտնվեց բանանային սկանդալի կիզակետում: Բանն այն է, որ իր ընկերության հասցեով եկած բանանի խմբաքանակի մեջ հայտնաբերվեց մեծ քանակությամբ թմրանյութ: Գործի շուրջ սկզբից մեծ աղմուկ բարձրացավ, սակայն հետո այդ պատահարի մասին նախընտրեցին չխոսել եւ Քեթրինի Միհրանի մասնակցությունը Հայաստան մեծաքանակ թմրանյութեր ներմուծելու պատմության հետ մնաց անորոշ: Մնում է ենթադրել, ինչի՞ շնորհիվ Նիկոլը ոչ միան թույլ տվեց Քեթրինի Միհրանին շարունակել բանանի ներկրումը Հայաստան, որի դեմ Նիկոլը փրփուրը բերանին պայքարում էր ընդդիմադիր եղած ժամանակ, այլեւ ինչո՞ւ ծածկադմփոցի ենթարկվեց մեկ տոննայի թմրանյութի պատմությունը: Եվ արդյո՞ք այսպիսի հանգամանքներում Միհրան Պողոսյանը կարող է գործել անկաշկանդ…
Հասկանալի է, որ նոր ընտրություններ Նիկոլի համար անցկացնելը կլինի սարսափելի ծանր: Ըստ բոլոր հարցումների` նա ունի 12-14 տոկոս աջակցություն: Սակայն բանն այն է, որ որեւէ այլ ընդդիմադիր ուժ այսօր չունի անգամ դա: Եվ հավանաբար ընտրությունները հաղթելու եւ դրանցից հետո կառավարություն ձեւավորելու Նիկոլի տակտիկան լինելու է նույնը, ինչ 2021 թվականի ԱԺ-ի, կամ էլ` 2023 թվականի Երեւանի ավագանու ընտրություններում: Այսինքն` ընտրությունների մասնակից դարձնել հնարավորինս շատ կուսակցությունների, փոշիացնելով նրանց միջեւ ընդդիմադիր ընտրազանգվածի ձայները: Միաժամանակ թույլ չտալով, որպեսզի ընդդիմությունը ձեւավորի միասնական ճակատ: Փորձը ցույց է տալիս, որ Նիկոլի այդ տակտիկան բերել է հաջողության, իսկ թե ինչ լծակներով նա թույլ չտվեց, որ նախորդ ընտրություններում ընդդիմությունը ձեւավորի միասնական ճակատ հայտնի է, դրանք երկուսն են` քրեական հետապնդումներ եւ տնտեսական արտոնություններ: Այսինքն` հին եւ փորձված մտրակի եւ քաղցրաբլիթի հայտնի տակտիկան:
Ի՞ՆՉ ԿԱՍԻ ԱՐԱՅԻԿԸ
Ինչպես հայտնի է, Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի ադրբեջանական հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցը կհրապարակվի մարտի 28-ին: Ինչն է պատճառը, որ ադրբեջանցիները 20 օր ձգձգելու են այդ հարցազրույցի հրապարակումը: Բանն այն է, որ Արայիկ Հարությունյանը քաջատեղյակ է, թե՛ 44-օրյա պատերազմի հայկական կողմից ձախողման բոլոր նրբություններին, եւ թե՛ Արցախի բռնագաղթի այնպիսի մանրամասների, որոնք կարող է Նիկոլին, եւ ոչ միայն նրան, դնել վերջնական փակուղու առաջ: Ըստ էության, այդ 20 օրը տրված է Նիկոլին որպես վերջնագիր Ադրբեջանի երեք պահանջների կատարման համար` նախ Զանգեզուրի միջանցքը եւ ապա չորս գյուղերի հանձնումը, եւ, վերջապես սահմանդրական հանրաքվեն: Եթե հաշվի առնենք, որ Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը նույնպես ակնարկել է 44-օրյա պատերազմի հետ կապված եւ դրանից հետո Նիկոլի վերաբերյալ աղմկահարույց բացահայտումների առումով,ապա Նիկոլը մինչեւ մարտի 28-ը կա՛մ պետք է կատարի Արեւմուտքի պահանջը, կա՛մ Ռուսաստանի, կա՛մ էլ Ադրբեջանի: Երեք դեպքում էլ Նիկոլի երգը երգված է լինելու: Եվ վերջապես կա չորրորդ տարբերակը` այս 20 օրվա մեջ հայտարարել արտահերթ ընտրությունների մասին` փորձելով հետաձգել վերջնական հանգուցալուծման պահը:
Ա.ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ