Իսրայելը ճակատագրական օրեր է ապրում, պատերազմը կարող է վաղն էլ ավարտվել, բայց ի՞նչ է լինելու դրանից հետո. Սահակյան

Իսրայելի պաշտպանության բանակը դեկտեմբերի 1-ից վերսկսել է ռազմական գործողությունները Գազայի հատվածում: Պաղեստինա-իսրայելական պատերազմն այս փուլում ինչ ազդեցություն է ունենում Երուսաղեմի հայ համայնքի վրա, «Իրավունքը»  մանրամասներ է պարզել Երուսաղեմում Հայ դատի գրասենյակի ներկայացուցիչ, կուսակցական, համայնքային գործիչ ՍԵՐՈԲ ՍԱՀԱԿՅԱՆԻ հետ զրույցում:

— Ի՞նչ իրավիճակ է հիմա, եւ որքանո՞վ է պաղեստինա-իսրայելական պատերազմն իր հետեւանքն ունենում նաեւ հայ համայնքի վրա:

— Ինչ վերաբերում է կոնկրետ հայ համայնքին, պետք է ասեմ, որ մասնավոր պաշտպանության հարց չկա Երուսաղեմում: Բնական է, որ որոշակի լարվածություն, անհանգստություն կա, մարդկանց առօրյան խեղաթյուրված է, բայց անմիջական վտանգ չկա: Որոշ իմաստով՝ Թելավիվը եւ ծովափնյա շրջանները, որտեղ կա նաեւ նոր հայ համայնք (այստեղ կիսով չափ հայ եւ կիսով չափ հրեա լինելով՝ մարդիկ 90-ականներին են Հայաստանից գաղթել), այդ շրջաններում ավելի ինտենսիվ են ռմբակոծումները: Բայց նաեւ պետք է ասել, որ այս երկու ամսվա ընթացքում այդ հրթիռներն անմիջական վտանգ չեն ներկայացրել, բացի նյութականից, երեւի մի քանի հոգի է ընդամենը վնաս կրել: Իսկ Երուսաղեմում, փառք Աստծո, այդքանն էլ չկա: Համայնքը շարունակում է գործել եւ սպասում, որ շուտ վերջանա այս պատերազմը, որովհետեւ բոլորի մոտ տրամադրության անկում կա:

— Կային փորձագիտական կանխատեսումներ, որ այս պատերազմը լինելու է Իսրայելի կործանման սկիզբը: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

— Իսրայելի ավարտ, կործանում… Այդ ամենն այդքան էլ հավանական չէ: Իսրայելը բավականին հաստատուն երկիր է, բայց պետք է ասել, որ այսօր արդեն համոզված է, որ իր 75 տարվա ուժի քաղաքականությունը այլեւս այնքան էլ կիրառելի չէ: 75 տարի իրենք կարողացան որոշակի ռազմական ուժով զսպել արաբների կամ պաղեստինցիների ազգային նկրտումները, բայց հիմա վստահ կարելի է ասել, որ այլեւս այդպես չի կարող լինել: Այս օրերին Իսրայելն իսկապես ճակատագրական օրեր է ապրում: Հակառակ նրան, որ ավելի խոսվում է գոյաբանական պայքարի մասին, բայց ավելի շատ իսրայելցի ժողովուրդը մտահոգ է իր ապագայով, ինչն անորոշ է: Այս պատերազմը կարող է վաղն էլ ավարտվել, բայց դրանից հետո ի՞նչ է լինելու, իրենք էլ չգիտեն: Այլեւս չի լինի մի իրավիճակ, որի պարագայում կարող է ստորագրվել խաղաղության պայմանագիր, ինչի արդյունքում արաբները լինեն ենթարկվող, իսկ հրեաները պարտադրող: Շատ իմաստով  հավասարակշռությունը խախտված է: Վստահաբար կարող ենք ասել, որ այստեղ կան դժվարություններ:

— Իրականում ՀԱՄԱՍ-ի զինյալներն իրենց քայլերով արտահայտո՞ւմ են Պաղեստինի իշխանությունների կարծիքը, թե նրանց նույնացնելը սխալ է:

— Անկեղծ լինենք, Պաղեստինի իշխանություններն ունեն միջազգային ճանաչում, իսկ ՀԱՄԱՍ-ը չունի, այն ավելի ահաբեկչական կազմակերպություն է համարվում: Բայց հակառակ դրան, Պաղեստինի խորհրդարանում մեծ տոկոս են կազմում ՀԱՄԱՍ-ի ներկայացուցիչները: Վերջերս նրանք անգամ վիճակագրություն էին ներկայացրել, որ հատկապես արեւելյան ափի արաբների մեծ մասը հօգուտ ՀԱՄԱՍ-ի են քվեարկել: Իսկ Գազայում ավելի նվազ են քվեարկել նրանց օգտին, որովհետեւ այստեղ մարդիկ իրենց մաշկի վրա են զգում այս սարսափելի օրերի հետեւանքները: Այնպես որ, նույն ժողովրդի զավակներն են, հակառակ նրան, որ ես կարծում եմ՝ Պաղեստինի ներկայիս իշխանությունների հետ ավելի հեշտ է համագործակցել, քանի որ նրանք ավելի լիբերալ են եւ ընդունված աշխարհի կողմից, քան թե ՀԱՄԱՍ-ի, որովհետեւ չգիտենք, թե նրանց իշխանության դեպքում ինչ կլինի:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝