Ինչ է ասել Արագած Ախոյանը կալանավորումից օրեր առաջ

­Դա­տա­րա­նը ԱԺ նախ­կին պատ­գա­մա­վոր ԱՐԱԳԱԾ ԱԽՈՅԱՆԻ նկատ­մամբ ընտ­րել է խա­փան­ման մի­ջոց մեկ ամս­վա կա­լան­քը` մեր­ժե­լով պաշտ­պա­նա­կան կող­մի 5 մի­լիոն դրա­մի չա­փով գրա­վի դի­մաց ա­զատ ար­ձա­կե­լու կամ տնա­յին կա­լանքն ընտ­րե­լու միջ­նոր­դութ­յուն­նե­րը: Պարզ­վում է` նրա նկատ­մամբ քրեա­կան վա­րույթ է սկսվել հու­նի­սի 8-ին ֆեյս­բուք­յան է­ջում կա­տա­րած գրառ­ման հա­մար, սա­կայն վա­րույ­թը նա­խա­ձեռն­վել է հու­լի­սի 31-ին, իսկ դրա­նից առն­վազն 4 ա­միս անց` հոկ­տեմ­բե­րի 20-ին, վա­րույթ ի­րա­կա­նաց­նող մար­մի­նը նոր է միայն վկա-կաս­կած­յալ կար­գա­վի­ճա­կով Ա. Ա­խո­յա­նին կան­չել հար­ցաքն­նութ­յան, այ­նու­հե­տեւ` նո­յեմ­բե­րի 6-ին ձեր­բա­կա­լել: Կա­լա­նա­վո­րու­մից ըն­դա­մե­նը օ­րեր ա­ռաջ «Ի­րա­վունքը» զրու­ցել էր նրա հետ, ո­րը ներ­կա­յաց­նում ենք ստո­րեւ:

— Պա­րոն Ա­խո­յան, իս­րա­յե­լա-պա­ղես­տին­յան պա­տե­րազմն ի՞նչ հե­տե­ւանք­ներ կա­րող է ու­նե­նալ մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նի վրա:

— Ցան­կա­ցած պա­տե­րազմ կամ բա­խում, բնա­կա­նա­բար, բա­ցա­սա­կան է անդ­րա­դառ­նա­լու մեզ վրա, բայց ինչ­պես ա­սում են` վե­րեւ Աստ­ված կա: Իս­րա­յե­լը հի­մա իր կաշ­վի վրա է զգում, թե ինչ է հար­ձա­կու­մը, ինչ է մա­հը, ինչ է պա­տե­րազ­մը: Նա զի­նում էր ադր­բե­ջա­նա­կան բա­նա­կին, տա­րա­ծաշր­ջա­նում ա­մե­նահ­րահ­րիչ դե­րա­կա­տա­րութ­յունն ու­ներ, գի­տենք, թե ինչ նկրտում­ներ ու­ներ մեր հա­րե­ւան եղ­բայր Ի­րա­նի նկատ­մամբ, Սի­րիա­յում էր «քի­թը խո­թում» եւ խնդիր­ներ ստեղ­ծում: Կար­ծում եմ` Աստ­ված դաս է տա­լիս եւ ա­սում է` ձեր տեղն ու չափն ի­մա­ցեք: Հո­լո­քոստ տե­սած ազգն իր քա­ղա­քա­կան շա­հե­րից ել­նե­լով, ու­րա­նա­լով հա­յե­րի նկատ­մամբ ի­րա­կա­նաց­ված ցե­ղաս­պա­նութ­յու­նը` այդ­պես պատժ­վե­լու է: Ան­կեղծ եմ ա­սում` ցան­կա­նում եմ Պա­ղես­տի­նին հա­ջո­ղութ­յուն, հաղ­թա­նակ եւ ի­րենց պա­պա­կան հո­ղե­րի ա­զա­տագ­րում: Բո­լորս գի­տենք, թե ինչ­պես է ստեղծ­վել Իս­րա­յել պե­տութ­յու­նը, չու­նե­նա­լով պե­տա­կա­նութ­յուն` Երկ­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մից հե­տո ի­րենք ուղ­ղա­կի գու­մա­րով գնե­ցին այդ տա­րածք­նե­րը եւ մի օր հռչակ­վե­ցին պե­տութ­յուն: Հի­մա ու­ժի զո­ռով ո­չինչ չի ստաց­վե­լու` սա ժա­մա­նա­կա­վոր է: Նույնն էլ Ադր­բե­ջանն է փոր­ձում ու­ժի զո­ռով հար­ցեր լու­ծել, բայց դա էլ է ժա­մա­նա­կա­վոր:

— Հա­յաս­տա­նում հա­կա­ռու­սա­կա­նութ­յու­նը ոչ թե քայլ առ քայլ, մեծ տեմ­պե­րով ա­ռաջ է ըն­թա­նում: Այս­պես դե­պի ո՞ւր ենք գնում:

— Ցա­վոք, այդ­պես է, ես նկա­տում եմ դա եւ միշտ ա­հա­զան­գել ու բարձ­րա­ձայ­նել եմ դրա մա­սին: Պատ­մութ­յու­նը ցույց է տա­լիս, որ ճիշտ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նութ­յուն չվա­րե­լու հե­տե­ւան­քով` հա­ճախ մեզ նման փոք­րա­թիվ պե­տութ­յուն­ներն ընկ­նում են ոտ­քի տակ: Այ­սօր այն մե­ղադ­րանք­նե­րը, ո­րոնք հնչեց­վում են Ռու­սաս­տա­նի Դաշ­նութ­յան հաս­ցեին, ար­դա­րաց­ված չեն: Ոչ ոք չի ու­զում հաս­կա­նալ, որ ով ու­զում է լի­նի, ե­թե դու ինքդ չես ցան­կա­նում օգ­նել,  ոչ ոք քեզ չի կա­րող օգ­նել: Հա­ճախ լսում ենք, թե Ար­ցա­խում ռուս խա­ղա­ղա­պահ­նե­րը ո­չինչ չա­րե­ցին, բայց ի՞նչ պետք է ա­նեին, երբ երկ­րիդ ղե­կա­վարն Ար­ցա­խը ճա­նա­չում է Ադր­բե­ջա­նի կազ­մում: ՌԴ նա­խա­գահ Վ­լա­դի­միր Պու­տի­նը շատ հստակ ա­սաց` դուք եք ո­րո­շե­լի այդ­պես, գնա­ցեք ձեր երկ­րի ղե­կա­վա­րից պա­հան­ջեք: Ի­հար­կե, մենք ռուս­նե­րին լավ ճա­նա­չում ենք, դա­րե­րով փոխ­կա­պակց­ված ենք հա­զար թե­լե­րով, այդ­քան էլ հեշտ բա­րե­կամ չէ: Բայց այն­պես չէ, որ մեզ ա­մեն ինչ կա­րե­լի է թույլ տալ, նրանց էլ ա­սել` վայ, էս ի՞նչ ա­րե­ցիք: Երկ­րի ղե­կա­վա­րութ­յան մա­կար­դա­կով Ռու­սաս­տա­նի հաս­ցեին հնչում են ոչ ճիշտ, զրպար­տիչ ար­տա­հայ­տութ­յուն­ներ կամ այն­պի­սի քայ­լեր են ա­նում, որ ի­րենք էլ ստիպ­ված են լի­նում ի­րենց քայ­լերն ա­նել: Բայց չէ՞ որ Ռու­սաս­տա­նը մեզ հա­մար կա­րե­ւոր է ոչ միայն անվ­տան­գութ­յան, այլ տնտե­սա­կան ա­ռու­մով, ի վեր­ջո, մեր հիմ­նա­կան շու­կան հենց այն­տեղ է: Գի­տեք, ըն­կեր պա­հե­լը լուրջ բան է, ըն­կե­րոջ վրա դո­ղալ է պետք, միշտ չէ, որ բո­լո­րը պար­տա­կան են, եւ մենք ո­չինչ պար­տա­վոր չենք: Մինչ­դեռ ա­սում են, թե ի­րենք պար­տա­կան են, ո­րով­հե­տեւ ի­րենց ռազ­մա­բա­զան այս­տեղ է:

— Ա­վե­լին` ժա­մա­նակ առ ժա­մա­նակ էլ հե­տե­ւո­ղա­կա­նո­րեն բարձ­րաց­վում է Գ­յում­րիի 102-րդ ռու­սա­կան ռազ­մա­բա­զան հա­նե­լու հար­ցը…

— Ու­զում եմ ան­հաս­կա­ցող­նե­րին ու կար­ճա­միտ­նե­րին ա­սել, որ ե­թե ռու­սա­կան ռազ­մա­բա­զան այս­տեղ չլի­նի, 15 րո­պեից թուր­քա­կան տան­կը հրա­պա­րա­կում կանգ­նած կլի­նի, ու մենք ո­չինչ չենք կա­րող ա­նել: Ոչ ոք դրա մա­սին չի խո­սում: Լավ, այդ­քան ա­նու­ղեղ կա­րե­լի՞ է լի­նել, գո­նե պատ­մութ­յու­նից թող հի­շեն, որ  ֆրան­սիա­կան խա­ղա­ղա­պահ­նե­րը պար­տա­վոր էին ա­պա­հո­վել Ա­րեւմտ­յան Հա­յաս­տա­նի Մու­սա լե­ռի եւ Ա­րաբ­կի­րի հատ­վա­ծի անվ­տան­գութ­յու­նը, որ չցե­ղաս­պան­վեն, բայց արդ­յուն­քում ա­սա­ցին` կնե­րեք, էլ չենք կա­րող,   մու­սա­լեռ­ցի­նե­րին տա­րան Լի­բա­նա­նի հյու­սի­սա­յին հատ­վա­ծում մի գյուղ, իսկ մնա­ցած ազ­գաբ­նակ­չութ­յա­նը բե­րե­ցին Ե­րե­ւան, եւ այդ մար­դիկ տե­ղա­վոր­վե­ցին այ­սօր­վա Ա­րաբ­կիր վար­չա­կան շրջա­նում: Պետք է օգտ­վենք հա­մըն­թաց քա­մուց, բայց քա­ղա­քա­կա­նութ­յան մեջ նման քա­մի­նե­րից չենք օգտ­վում, չգի­տես ին­չու, միշտ գնում ենք հա­կա­ռակ ուղ­ղութ­յամբ եւ ու­րիշ բա­ներ ենք փնտրում:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ