Հովհաննես Բաբախանյանը՝ Համլետի դերում

«Իրավունքը» զրուցել է ՀՀ վաստակավոր արտիստ, ամերիակաբնակ դերասան, երգիչ  ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԲԱԲԱԽԱՆՅԱՆԻ հետ:

— Պարոն Բաբախանյան, վերջերս հանդես եկաք Շեքսպիրի «Համլետի»  կերպարում: Ո՞ւմ առաջարկն էր:

— Այն պրոֆեսիոնալների, որոնց հետ ես ԱՄՆ-ում համագործակցում եմ արդեն 14 տարի, եվ, իհարկե`իմ…

— Բեմում խաղում եք շեքսպիրյան անգլերենով: Անգլալեզու հանդիսետեսն իր գնահատականների մեջ խիստ չէ՞:

— Խիստ կմոտենա, եթե կատարման եւ գաղափարական մոտեցման վերապահումներ նկատվեն։

— Ներկայացման մեջ կա՞ նոր մոտեցում:

— Բնականաբար` այո, քանզի յուրաքանչուրը յուրովի է տեսնում ու զգում «Համլետ»…

— Համլետի կերպարը կերտելիս ի՞նչ եք զգում:

— Նախ եւս մեկ անգամ համոզվում ես, որ մարդն իր տեսակով անփոփոխ է, ցավոք, եւ չի կարողանում չարիքից խուսափել՝ անցյալից դասեր քաղելով…

— Ո՞վ է ներկայացման ռեժիսորը:

— Ռեժիսուրային համագործակցում է Գոռ ԼեոԲաբախանյանը՝ որդիս։

— Յուրաքանչյուր սերունդ «Համլետ»-ի մեջ գտնում է իր դարաշրջանին բնորոշ խնդիրները:Դուք ո՞րը կառանձնացնեք։

— Կարծում եմ՝ առանձնահատուկ շեշտելու եւ տեղայնացնելու կարիք չկա, Շեքսպիրի հանճարը նաեւ նրանում է, որ նրա ստեղծագործությունները համամարդկային են եւ չեն սահմանափակվում որեւէ ժամանակաշրջանի մեջ…

— «Համլետ»-ում նկատելիորեն կա նաեւ աստվածաշնչյան անդրադարձ: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

— Այո՛, եւ առաջին մեծ հակասությունն այն է որ նա հրաժարվելով իր կյանքին վերջ դնելու գաղափարից՝ որոշում է ապրել եւ վրեժխնդիր լինել… Որից հետո, այնուամենայնիվ, «Մնացյալը լռություն է…»:

— Կլավդիոսը նման է Կայենին, իսկ Համլետը՝ Աբելին:

— Այո՛, ցավոք, եղբայրասպանության հանցանքը նշվում է դեռ Աստվածաշնչում…

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ