Ո՞վ եք դուք, ավելի շատ Նիկոլին եք պահում, քան երկիրն եք բերում փրկության. Գեւորգ Գեւորգյան

«Իրավունք TV»-ի տաղավարում զրուցել ենք ռազմական-քաղաքական գործիչ ԳԵՎՈՐԳ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆԻ հետ:

— Հրապարակում ձեւավորված հարթակում «Ազգային կոմիտե» հռչակված ներկայացուցիչներից Վազգեն Մանուկյանն ասում էր, որ մինչեւ հոկտեմբերի 5-ը քաղաքը պետք է եռա, բայց տեսանք, որ բողոքի ցույցեր ու հավաքներ այս օրերին իրականացվում են միայն Սփյուռքում: Ի՞նչ եղավ կոմիտեի ծրագիրը:

— Այդ եռացնողներն ովքե՞ր էին, Վազգեն Մանուկյա՞նն էր եռացնելու: Ընկերներիցս մեկը շատ լավ է բնորոշել, որ, կարծես, ռեժիմի ջրցան մեքենաները լինեն: Հենց հավաք է լինում, մարդիկ ուզում են ոտքի կանգնեն, անպայման ազգայինի անվան տակ հարթակում հայտնվում են անհասկանալի կերպարներ ու մարդկանց ցրում են: Վազգեն Մանուկյանը, ճիշտ է, մեր Երրորդ հանրապետռության ակունքներում է կանգնած, բայց իր անցած բոլոր քաղաքական ճանապարհները շատ լավ գիտենք: Ի՞նչ են անում իրականում, ազգային դեմքերի մղումը, ձգտումը, պայքարը խրախուսո՞ւմ են, թե՞ փորձում են մարդկանց ցասումը կոտրել, որ ամեն ինչ վերահսկելի լինի: Ի՞նչն են վերահսկում, 40 հազարանոց ժողովրդի ցասումը հասցրեցին 2-3 հազարի, էդ ինչո՞վ են քաղաքը եռացնելու: Եռացնում էին, թե՞ գոլորշիացնում էին պայքարը:

— Վազգեն Մանուկյանը վերջին հանրահավաքի ժամանակ ընդգծեց, որ այդ հարթակը իրենց մենաշնորհը չէ, կոմիտեն 5 հոգով աշխատել չի կարող, պետք է ընդլայնվի։ Ի՞նչ կասեք այս մասին:

— Վերջին հանրահավաքին քանի՞ հոգի մարդ կար, 35-40 հազարին փոխանակ դարձնեին 100 հազար, եկավ 2- 3 հազար մարդ: Ի՞նչ են ընդհանրապես այդ կոմիտեով անում, որ մի հատ էլ ուզում են ընդլայնվի: Արածները փողոցներով քայլելը չէ՞ր` «գյադեք ձախ գնացեք, գյադեք աջ գնացեք, հետ գնացեք, առաջ գնացեք»: Ի՞նչ է, ժողովուրդն իրենց համար ծեծվելու, բռնվելու մատերիա՞լ է, ինչպես իրենց Նիկոլն էր ասում: Այո՛, իրենց Նիկոլը, որովհետեւ Նիկոլին իրենք ավելի շատ եք պահում, քան թե երկիրն են բերում փրկության: Ի՞նչ փրկության մասին է խոսքը, երբ իրենց ամեն քայլից հետո` ավելի ու ավելի ոգեւորված, ավելի ուժեղ ու լեգիտիմացված աշխատում է Նիկոլը` իր ամբողջ թայֆով: Սա նշանակում է, որ իրենք լիդերնե՞ր են, ո՞վ են: Ի՞նչ լիդեր, ի՞նչ արեցին իմ երկրի հետ, ի՞նչ իրավունք ունեն ընդհանրապես կանգնել բեմահարթակում ու խոսել: Ի՞նչ մի նորմալ գործիչ բերեցին առաջ: Ժողովուրդը պահանջատեր է, պետք է կարողանային նրանց բերել հրապարակ, համոզել: Ուզում էին Նիկոլի նույն գործիքակազմը որդեգրելով նրան հեռացնեի՞ն, այնպիսի փողոցներ էին փակում, որտեղով ընդհանրապես ո՛չ Նիկոլն է անցում, ո՛չ էլ իր թայֆեն:

— Համենայնդեպս, ուրիշ հարթակ էլ չձեւավորվեց: Երբ «Ազգային կոմիտեն» հանրահավաք չէր անում, նույնիսկ մի քանի հարյուր մարդ էլ դուրս չէր գալիս փողոց…

— Չէր հավաքվում, որովհետեւ հստակ ոչ մի կոչ չկար, թեկուզ մեր կամ ուրիշ գործիչների կողմից: Եվ հետո` սա անհատ գործիչներով պետք է չլինի, այլ պետք է լինի հարթակ: Բայց առաջին հերթին խորհրդարանական ընդդիմությունը պետք է աշխատանք տանի: Ազգային ժողովում Արցախի Հանրապետության ճանաչման հարց չդրվեց, ինքնորոշման իրավունքը նույնպես գցած է մի կողմ, Հռոմի ստատուը վավերացվեց… Այսքանից հետո` ընդդիմադիր խմբակցություններն այնտեղ ինչի՞ համար են, եթե ոչ մի ձեւով, ոչ մի հարցում խոչընդոտներ չեն ստեղծում: Հիմա կհակադարձեն, թե` գիտեք ինչքան փորձանքներից ենք հետ պահել, ինչի՞ց եք հետ պահել:

— Բազմիցս ընդդիմադիր պատգամավորներն ասել են, որ մանդատները վայր դնելու արդյունքում` խորհրդարանական ճգնաժամ չի ստեղծվի, դրա համար էլ չեն դնում:

— Ինչո՞ւ չի ստեղծվի, այսինքն` իրենց մանդատները նույնիսկ դրա ո՞ւժն էլ չունեն, որ ճգնաժամ լինի: Այդ ինչպե՞ս չի լինելու, ո՞ր Սահմանադրությամբ չի լինելու: Չի լինի, ոչինչ, դուք այդքան ազնիվ եղեք, դրեք ձեր մանդատները, եկեք կանգնեք ժողովրդի մեջ ու ասեք, որ իրենցից մեկն եք, իրար հետ պետք է պայքարենք: Ժողովրդից պահանջում են նվիրում, բայց այդ նույն ժամանակ իրենք այդ նվիրումը չունեն: Հաշվարկված անձնական շահը, զոհաբերությունից կիլոմետրերով հեռու քաղաքական ինտրիգները, մեկը մյուսին փնովելը, իրար վրա ցեխ շպրտելը ամրացրեցին ու շարունակում են ամրացնել Նիկոլին, ուրիշ ոչ մի հարց չկա:

— Վստահ եմ, որ այս ամենը նաեւ իրենց երեսին եք ասել, ինչպե՞ս են արձագանքում, օրինակ` նույն «Ազգային կոմիտեն»:

— Մարդկանց ոտքերը վաղուց գետնից կտրված է: Երբ մեկը բարձրանում է հարթակի վրա, իրենց թվում է` շուտով նախագահ են լինելու կամ վարչապետ, իսկ ամենաքիչը` նախարար, որովհետեւ պատգամավոր լինելն էլ արդեն իրենցը չէ: Երբ հողից կտրվում ես, մարդկանցից էլ ես կտրվում, իրականությունից էլ ու մեծամտանում ես: Բայց այդ ժամանակ գլխներիս բոլորս ենք «ուտում»: Ազգային կոմիտեն ասում է, թե բա` պատրաստ ենք բոլորիդ ընդունենք, խոսել, յա՛, Հռոմի պա՞պն եք, որ պատրաստ ենք ընդունել: Գլորվե՛ք, գնացեք՛ բոլորի հետ ինքներդ հանդիպեք: Ի վերջո, դուք ժողովրդի կողքի՞ն եք, թե ժողովրդից կտրված եք: Խառնել են ամեն ինչ իրար: Ինչի՞ համար էին հովհարային անջատումներով միտինգներ կազմակերպում. ասում են վաղը հանրահավաք կա, հանրահավաքից երկու ժամ առաջ չեղարկում են: Ու հանկարծ, Աստված չանի, ինչ-որ մի ուժ, կազմակերպություն կամ անհատ ասի` ժողովո՛ւրդ, հավաքվեք, փոխանակ խրախուսեն` չարությունն ու նենգությունը մեջներից թափվում է:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Հ.Գ.- Հարցազրույցն ամբողջությամբ դիտե՛ք տեսանյութում.