Կանտրոլից դուրս եկա.Արցախցի պատգամավորը սկանդալային ելույթի մասին

«Ազատ հայ­րե­նիք» խմբակ­ցու­թյան  պատ­գա­մա­վոր Նել­լա Գրի­գո­րյա­նի սկան­դա­լա­յին ե­լույ­թը ե­րեկ շոկ էր ա­ռա­ջաց­րել Ար­ցա­խի նա­խա­գա­հա­կա­նում: ԱԺ նիս­տում նա կոշտ քննա­դա­տել էր Փա­շի­նյա­նին ու կնո­ջը: Ա­սել էր, որ այս բարդ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում ար­ցախ­ցին ի­րա­վունք չու­նի ան­տար­բեր մնալ «Նի­կո­լի ու Ա­րա­բաթ Միր­զո­յա­նի» հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րին, թե` Ար­ցախն Ադր­բե­ջան է: Փա­շի­նյա­նին ան­վա­նել էր «խա­ղա­ղու­թյան դա­րաշր­ջան մու­րա­ցող վիժ­վածք»: «Վա՛յ, Ղա­րա­բաղ, տես՝ ով է քո ճա­կա­տա­գի­րը ո­րո­շում: Ար­ցա­խի թուր­քաց­ման ծրագ­րի ի­րա­կա­նաց­նո­ղը հենց Նի­կոլ Փա­շի­նյանն է, նրա­նից պետք է պա­հան­ջել Ար­ցա­խի ա­պաշր­ջա­փա­կու­մը: Իսկ Փա­շի­նյանն ու իր Է­րա­տո տի­կի­նը թքած ու­նեն Ար­ցա­խի վրա: Տի­կի՛ն Է­րա­տո, վեր­ջա­պես կողմ­նո­րոշ­վեք՝ ո՞վ եք դուք՝ մա­հա­պարտ կա­նանց հրա­մա­նա­տա՞ր, ֆի­զի­կո՞ս, այ­գե­պա՞ն, բոս­տան­չի՞, թե՞ դա­վա­ճան»,- ա­սել էր նա:

Ար­ցախ­ցի­նե­րի պնդմամբ, Գրի­գո­րյա­նի ե­լույ­թը հա­մա­ձայ­նեց­ված չէր խմբակ­ցու­թյան հետ եւ այն բա­ցա­ռա­պես ան­հատ պատ­գա­մա­վո­րի կար­ծիք էր: Ե­թե ան­գամ այդ­պես է, եր­բե­ւէ ո­րե­ւէ հայ­տա­րա­րու­թյամբ, էլ չենք խո­սում` սուր քննա­դա­տու­թյամբ աչ­քի չըն­կած իշ­խա­նա­կան պատ­գա­մա­վո­րին ի՞նչն էր ստի­պել նման կոշտ հայ­տա­րա­րու­թյամբ հան­դես գալ: Հար­ցի պա­տաս­խա­նը եւ ոչ մի­այն փոր­ձել ենք ստա­նալ ՆԵԼ­ԼԱ ԳՐԻ­ԳՈ­ՐՅԱ­ՆԻՑ, ով հար­ցին հար­ցով պա­տաս­խա­նեց.

— Իսկ ի՞նչ կա­նե­իք Դուք իմ տե­ղում, խնդրում եմ պա­տաս­խա­նեք: Ա­յո, իմ ե­լույ­թի տեքս­տը ո­րե­ւէ մե­կի հետ հա­մա­ձայ­նեց­ված չի ե­ղել, ո­րե­ւէ մե­կը չի ի­մա­ցել, որ նման ե­լույթ պի­տի ու­նե­նամ: Դա իմ հո­գու պոռթ­կումն էր, ախր ես ո՞նց դի­մա­նամ, ո՞նց չխո­սեմ, նրանք իմ հայ­րե­նիքն են վա­ճա­ռել, նրանք իմ ժո­ղովր­դի թշնա­մի­ներն են, էլ չեմ դի­մա­ցել ու լավ եմ ա­րել:

— Իսկ, ին­չո՞ւ չեք հա­մա­ձայ­նեց­րել, թե վստահ է­իք, որ խմբակ­ցու­թյու­նը դե՞մ կլի­նի այդ տեքս­տին:

— Չեմ կա­րող ա­սել, ես ի­րենց դեռ չեմ լսել, ի­րենք ինձ հետ այդ թե­մա­յով չեն խո­սել, չգի­տեմ, ի­րենց կար­ծի­քը իմ ե­լույ­թի վե­րա­բե­րյալ: Ա­մեն ինչ թա­քուն եմ ա­րել, ոչ ո­քի չեմ լսել, մի­ան­գա­մից ու­ղիղ ե­թե­րում կոճ­կը սեղ­մե­ցի ու ե­լույ­թով հան­դես ե­կա:

— Իսկ ին­չո՞ւ մինչ այդ «Ձեր հո­գին չէր պոռթ­կում»:

— Ախ… ես միշտ էլ ինձ հետ կռվել եմ, ա­մեն խոս­քից, ե­լույ­թից հե­տո , ուղ­ղա­կի այ­լեւս դի­մա­նալն անհ­նար էր, չեք պատ­կե­րաց­նում ինչ է այս­տեղ կա­տար­վում, ուղ­ղա­կի…

— Տի­կին Գրի­գո­րյան, Ձեր կեն­սագ­րու­թյան մեջ նշված է, որ Դուք ու­սա­նել եւ ա­վար­տել եք Բաք­վի հա­մալ­սա­րա­նը, կմնան­րա­մաս­նե՞ք այդ դրվա­գը:

— 1977 թվա­կա­նին, ե­թե ցան­կա­նում է­իր Ստե­փա­նա­կեր­տում բարձ­րա­գույն կրթու­թյուն ստա­նալ, պետք է ըն­դուն­վե­իր Բաք­վի հա­մալ­սա­րան. այն ժա­մա­նակ Բա­քուն էր ըն­դու­նե­լու­թյուն կա­տա­րում: Ես ըն­դա­մե­նը ըն­դուն­վել եմ Բաք­վի հա­մալ­սա­րան, բայց ու­սումս չորս տա­րի ստա­ցել եմ Ստե­փա­նա­կեր­տի հա­մալ­սա­րա­նում:

— Տի­կին Գրի­գո­րյան, Ձեր որ­դին եւ դուս­տը եւս միշտ բարձր պաշ­տոն­ներ են զբա­ղեց­րել:

— Այ՛ո, ու ինչ լավ են ա­րել, նրանք ար­ժա­նի են, ես դրա­նից ինձ վատ չեմ զգում: Որ տղաս ու աղ­ջիկս բարձր պաշ­տոն են զբա­ղեց­նում, ես ի­րա­ունք չու­նե՞մ իմ հա­րե­նի­քի կորս­տի մա­սին ա­ղա­ղա­կեմ…

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝