Մնացել ենք որբ ու անտեր. ՔԱՋԻԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Մշակութային«Իրավունքը» զրուցել է Արցախի ժողովրդական արտիստ, Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի դերասան, ռեժիսոր ՔԱՋԻԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ հետ:
— Պարոն Հարությունյան, ներկա պահին ի՞նչ վիճակ է Ստեփանակերտում:
— Շատ վատ վիճակի մեջ ենք: Ո՛չ բենզին կա, ո՛չ գազ կա, ո՛չ լույս: Նույնիսկ խանութներում վարունգ, պոմիդոր չկա: Երկու օր է` հացի համար մեծ հերթեր են: Մեր կոմբայններն արդեն չեն կարողանում արտերը հնձել, որովհետեւ վտանգված է: Անընդհատ կրակում են: Հատուկ են անում, որ բերքը չկարողանանք հավաքել: Ունենք զոհեր: Քաղաքում լիքը ժողովուրդ են գնում-գալիս են, բայց ոչ մեկի դեմքին ժպիտ չկա: Զգում ենք, որ ամբողջ աշխարհում մնացել ենք որբ ու անտեր: Դա ուղղակի ցավալի է: Ազգը վերանում է: Չգիտեմ, թե ժողովուրդն ինչ է մտածում:
— Արցախում ցավոտ լուծումների, այսինքն` ադրբեջանցիների հետ ապրելուն պատրա՞ստ են:
— Այս ի՞նչ եք ասում: Ադրբեջանցու հետ ապրելն անհնարին է: Ո՞նց կարող ես մի ազգի հետ ապրել, որոնք ասում են` որտեղ հայ տեսնեն` պետք է մորթեն:
— Խաղաղության պայմանագրի ուժին հավատո՞ւմ եք:
— Խաղաղության պայմանագրին չեմ հավատում, ուղղակի զարմանում եմ, թե ժողովուրդն ինչո՞ւ է քնած: Վիճակը ներկա պահին մշուշոտ է: Եվ չենք տեսնում, թե այդ մշուշը, երբ կանցնի: Այդ հույսի շողը չկա: Թող ժողովուրդն արթնանա, աչքերը բացի ու տեսնի, թե ինչ է կատարվում: Հայն իր խելքով է առանձնանում ամբողջ աշխարհում, ո՞նց է, որ Հայաստանում այդ ղեկավարը չկա, որ առաջնորդի մեր ժողովրդին եւ այս վիճակից դուրս հանի:
— Ստեղծված իրավիճակը չի՞ անդրադառնում թատրոնի վրա:
— Թատրոնի կյանքը կանգնած չէ: Մենք աշխատում ենք ինտենսիվ: Երեկ «Բակում կատաղած շուն կա» ներկայացումն ունեինք: Հանդիսատեսի ծափահարություններով անցավ ներկայացումը: Պատրաստում ենք նոր ներկայացում, որը կոչվում է «Գիշատիչների խնջույքը», որտեղ կարծես մեր ժամանակի օրերն են:Ներկայացումը ֆաշիստական Գերմանիայի կողմից օկուպացված Ֆրանսիայի մասին է, որը կարծես թե լրիվ մեր իրականությունը լինի: Երբ կարդում ենք պիեսը զգում ենք, թե որքան նման են իրար այսօրվա Արցախի իրավիճակը եւ 1942 թվականի օկուպացված Ֆրանսիայի վիճակը: Ներկայացումը կավարտենք եւ հանդիսատեսի դատին կհանձնենք մեկ ամիս հետո:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ
