Արցախը հանձնելու մեջ կոնկրետ մեկ մեղավոր կա. Հակոբ Պէրպէրեան

«Իրավունք TV»-ի տաղավարում զրուցել ենք ապրիլյան եւ 44-օրյա պատերազմի մասնակից, սփյուռքահայ քաղակտիվիստ ՀԱԿՈԲ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆԻ հետ:

— Դուք այն անձն եք, ով դեռեւս 44-օրյա պատերազմից առաջ փողոցում հանդիպելով ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանին` ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերով հարցեր էր ուղղում, նա էլ բորբոքվեց, թե Արցախը ոչ մեկը չի ծախում, կարգավիճակի հարցը ոչ ոք կասկածի տակ թող չդնի, իրենից էլ ավելի հայրենասեր չլինի: Ամիսներ հետո սկսվեց պատերազմը: Փաստորեն, Դուք գիտեիք, թե ինչ է մեզ սպասվում, սակայն պաշտոնյաները չէի՞ն գիտակցում:

— Ակնհայտ էր, որ Նիկոլ Փաշինյանը եկել էր իշխանության` իր մտքում ունենալով Արցախի հարցի լուծումը, որը, իր պատկերացմամբ, հանձնելն էր, որպեսզի 29.800 քառ.կմ-ում ապրենք: Չգիտեմ, թե ինչպես էին մարդիկ խաբվել, նույնիսկ հիմա կասկածում եմ, որ ոչ էլ խաբվել են: Ովքեր 2018-ին փողոցներ էին փակում, իրենք էլ համոզված էին, որ Արցախը բեռ է: Ես այն ժամանակվանից եմ հարց բարձրացրել` ի՞նչ եք անում, ժողովո՛ւրդ, ուզում եք Արցախը հանձնե՞ք: Հայհոյում էին, սպառնում էին, ասում էին` ժողովրդի թշնամին ես, աշխատանքից էին ազատում: Եվ երբ պատահական տեսա Զոհրաբ Մնացականյանին փողոցում, փորձեցի հարցերիս պատասխանը ստանալ, որպեսզի այն նաեւ հանրությունը տեսնի: Ինչքան էլ ասում էին, որ մենք ժողովրդի թիկունքի հետեւում ոչինչ չենք բանակցում, բայց հենց այդ օրը Զոհրաբ Մնացականյանն ասաց, որ բանակցություններ կան, միայն թե չհստակեցրեց` ինչ բանակցություններ: Իր նյարդային վիճակն արդեն ցույց էր տալիս, որ այդտեղ մի բան եփվում է:

— Նիկոլ Փաշինյանը Սփյուռքում տեղի ունեցած հանդիպումներից մեկի ժամանակ սփյուռքահայերին էր մեղադրում Արցախը հանձնելու մեջ…

— Ինչպե՞ս ենք հանձնել: Միշտ ասում են, որ Սփյուռքը մեղավոր է, քանի որ չի գալիս Հայաստանում ապրելու, բայց Հայաստանն էլ մեղավոր է, որ առիթ չի տալիս, որպեսզի սփյուռքահայը գա եւ ապրի: Բայց սա չի նշանակում, որ Արցախը հանձնելու մեջ այսինչը կամ այնինչն է մեղավոր: Արցախը հանձնելու մեջ կոնկրետ մեկ մեղավոր կա` Նիկոլ Փաշինյանն է, որը ժողովրդին 20 տարի իր ՀԺ-ով ու բոլոր ռեսուրսներով կերակրեց այն ստով, թե Արցախը բեռ է, տանք, հանգիստ ապրենք: Նա 20 տարի մարդկանց ուղեղի մեջ մտցրել է սա: Արցախը կորցրել ենք, բայց մինչեւ այսօր հասարակությունն ուշքի չի գալիս: Արցախի մեծ մասը, ցավոք, արդեն մերը չէ, բայց ժողովուրդն էլի նույն համոզմունքին է, որ վատ է ապրում, որովհետեւ Արցախը կա:

— Սփյուռքի մի ներկայացուցիչ էլ Դուք եք, ով եկավ, ապրեց Հայաստանում, մասնակցեց պատերազմին, իսկ պատերազմից հետո «արժանացավ» Ձեր դեմ հարուցված քրեական գործի: Ի՞նչ տեղի ունեցավ իրականում:

— Միշտ ասում եմ` քառօրյա պատերազմին մասնակցելուց հետո արժանացա այն ժամանակվա պաշտպանության նախարարի կողմից պատվոգրի, իսկ այս անգամ պատերազմից վերադարձա եւ ստացա քրեական գործ: Ես նոյեմբերի 9-ին նոր վերադարձա Արցախից Հայաստան: Մեզ հրամանատարն ասաց` գնացեք, երկու օր հանգստացեք, թարմացեք, հետ եք վերադառնալու: Երեկոյան 20:00-ին հասա Երեւան, հրապարակով անցնում էի, երբ տեսա մարդիկ են հավաքված, եւ այնտեղ իմացա, որ ինչ-որ ստորագրություն է տեղի ունեցել, հողերը հանձնվել են: Իջա, որ տեսնեմ` ինչ է կատարվում, հանդիպեցի Նիկոլ Փաշինյանի խոսնակ Մանե Գեւորգյանին: Դե, բնական է, պատերազմից ես վերադարձել ու լսում ես, որ հողերը հանձնել են, հո ծաղկեփունջ չէի նվիրելու իշխանության ներկայացուցչին: Իր դեմքին թքեցի եւ ասացի, որ Դուք մեզ դավաճանել եք, մենք ուզում էինք պատերազմը շարունակվի, ոչ թե այս պայմաններով կանգնեցվի: Եթե պետք էր կանգնեցվեր, ապա ավելի վաղ թող կանգնեցնեին: Այդ դեմքին թքելը սկզբում սարքեցին իշխանությունը զավթելու փորձ, հետո տեսան, որ իրենք էլ չեն կարողանում այդ հոդվածի տակից դուրս գալ, փոխեցին հոդվածը` ներկայացնելով զանգվածային անկարգությունների մասնակից: Այդ քրեական գործը մինչեւ հիմա ընթանում է, դատաքննության փուլում է, լսում են վկաներին, որոնք պատմում են, թե այդ օրն ինչ եղավ: Սա է ներկա եւ նախկին իշխանությունների ժամանակ պատերազմին մասնակցելու տարբերությունը:

— Պատերազմից երեք տարի անց` ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը փողոցում թքեց քաղաքացու վրա` այն պատճառով, որ իրեն «դավաճան» էր անվանել: Սակայն, քրեական գործ այդպես էլ չհարուցվեց: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

— Վերջին դատական նիստին դատախազին հարց տվեցի` եթե թքելը զանգվածային անկարգության մասնակցել է համարվում կամ հոգեբանական բռնություն, ինչպես Մանե Գեւորգյանն է պնդում, նույնն էլ պետք է ձեռնարկեք Ալեն Սիմոնյանի նկատմամբ: Դատախազն ասում է` հասկանում եմ քեզ, բայց ոչինչ չեմ կարող ասել: Եթե դատախազը հասկանում է ու չի կարողանում ոչինչ ասել, ես ի՞նչ պետք է ասեմ:

— Ի՞նչ ելք եք տեսնում Ձեր դեմ հարուցված քրեական գործում:

— Ես ավելի շատ վատ կզգայի, եթե իմ դեմ հարուցված քրեական գործ չլիներ, կմտածեի` ի՞նչն եմ սխալ անում, որ այս իշխանություններն իմ դեմ ոչինչ չեն անում: Մի քիչ խիղճս հանգիստ է, որ քրեական գործով եմ անցնում, որ փորձել եմ Արցախի հանձնումը կանգնեցնել: Առայժմ չի հաջողվել, բայց սա դեռ չի նշանակում, որ չի հաջողվելու: Ի վերջո, ժողովուրդը մի օր ոտքի կանգնելու է:

— Դուք մշտապես պնդում եք, որ ռեւանշ լինելու է: Այդպիսի հռետորաբանությամբ հանդես չի գալիս ո՛չ իշխանությունը, ո՛չ ընդդիմությունը: Ինչո՞վ եք վստահ:

— Ռեւանշ հաստատ լինելու է: Վստահ եմ, որովհետեւ ուրիշ ելք չկա: Ես երբեք նկատի չունեմ, որ ռեւանշ լինելու է Ադրբեջանի դեմ: Ռեւանշը պետք է սկսել ներսից: Պետք է պայքարենք նախ «Արցախը հանձնենք, լավ ապրենք» գաղափարախոսության դեմ: Արցախը պետք է պահենք, որ լավ ապրենք: Ի վերջո, հիմա փաստ է, որ 30 տարի խաղաղ ապրել ենք, եւ մեր երկիրը բոլոր առումներով զարգանում էր` հենց Արցախի շնորհիվ: Երկու տարի առաջ մեկին ասեի` ռեւանշ լինելու է, ինձ կասեին` սա բռնցքամարտ չէ: Իսկ հիմա ընդդիմության շատ համակիրներ խոսում են այդ մասին: Ռեւանշը սկսվելու է Երեւանում, իսկ հաջորդ փուլում կանցնենք Շուշին ու Հադրութը հետ բերելուն: Եթե հարցնեն` ինչպե՞ս եք հետ բերելու, ես էլ կհարցնեմ` երբ 2018-ին Նիկոլն ասում էր` վե՛րջ կոռուպցիային, հարցնո՞ւմ էիք` ինչպե՞ս, փողոց էիք չէ՞ փակում, հիմա էլ բարի եղեք, մեզ մի հարցրեք, թե ռեւանշն ինչպես է լինելու, եկեք մեր կողքին կանգնեք:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Հ.Գ.- Հարցազրույցն ամբողջությամբ դիտե՛ք տեսանյութում.

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝