Նոյեմբերի 5-ին լեռնաշղթայի վրա տեղակայված հրետանին էլ չկար, զորքը դուրս էին բե­րել. երբ, ում հրամանով եւ ինչպես ընկավ Շուշին. բացառիկ մանրամասներ

Քննիչ հանձնաժողովում Նիկել Փաշինյանը մեկ անգամ եւս պնդեց, որ մարտերը մինչեւ նոյեմբերի 8-ը չեն դադարել, քանի որ ամեն ինչ արվում էր Շուշին պահելու համար, եւ, որ դա էր պատճառը, որ ավելի վաղ անհնար էր պատերազմը կանգնեցնել:

Իրականում երբ եւ ո՞ւմ հրամանով բերդաքաղաքի թիկունքը մնաց առանց պաշտպանների «Իրավունքին» բացառիկ մանրամասներ է հայտնել Շուշիի քաղաքապետ Արծվիկ Սարգսյանը, ով նախ անդրադարձավ հակառակորդ՝ փաստացի առեղծվածային պայմաննե­րում Շուշի հասնելուն։

Շուշիին հասնելու գործընթացը պետք է կանխվեր Հադրութում: Երբ Հադրութը սկսեց հանձնվել, և շարունակեցին թիզ առ թիզ զիջել, հա­կառակորդը եկավ, հասավ Շուշիի մա­տույցներին՝ Քարին Տակ գյուղին: Առա­ջին հերթին տիրացան Քարին Տակին և ՀՀ-ից եկող մայրուղուն, ապա նոյեմբերի 4-ից կամաց-կամաց մտան Շուշի:

Այստեղ սկսվեց առեղծվածների կծի­կը, քանի որ հակառակորդը, հեշտու­թյամբ շրջանցելով, դուրս էր եկել մեր թի­կունք: Իսկ թիկունքը, չգիտես ինչու, պաշտպանված չէր, զորքը դուրս էին բե­րել: Ով և ինչու, մինչ օրս գոնե ինձ հայտ­նի չէ: Այդպես կամաց-կամաց հակառա­կորդը տիրացավ մայրուղուն:

Ճիշտ նույն ժամանակահատվածում, կրկին առեղծվածային պայմաններում, Քարին Տակի զորքը ևս չգիտես ում հրա­մանով դուրս էր բերվել: Մնացել էին գյու­ղի կռվող տղաները՝ 30-35 հոգով: Զորքի դուրս բերելուց անմիջապես հետո հակառակորդի տեխնիկան գալիս, կանգնում է մեր զորքի տեղը ու սկսում կրակահերթ արձակել ճանապարհի վրա: Եթե զորքը դուրս չգար և քարինտակցուն չթողներ մենակ, մենք այսօր նման վիճակ չէինք ունենա, չէր հանձնվի Քարին Տակը, ապա նաև Շուշին:

֊Փաստորեն, ե՞րբ հանձնվեց Քարին Տակը:

-Նոյեմբերի 4-ին: Երբ Քարին Տակը հանձնվեց, սպասում էինք, որ հավելյալ զորք կտեղակայվի, և մենք կկարողա­նանք դրանց ողնաշարը ջարդել ու առաջ անցնել: Սպասում էինք, բայց ցավոք, մեր սպասումները չիրականացան: Ընդհակա­ռակը՝ նոյեմբերի 5-ին լեռնաշղթայի վրա տեղակայված հրետանին էլ չկար:

-Այսի՞նքն:

-Զարմացաք, չէ՞: Մենք էլ նույնը ապ­րեցինք: Սնարյադները կային, բայց հրե­տանին չկար, չկային նաև տղաները: Տե­սա, որ արդեն ադրբեջանցիները վխտում են:

-Հնարավո՞ր էր ազերիների տեղաշար­ժի ճանապարհը փակել:

-Իհարկե, ամեն ինչ կարող էինք անել, բայց մենք պետք է Հադրութում ճնշեինք հակառակորդին: Ես Ձեզ ավելին ասեմ՝ համայնք է եղել, որ չի էլ կռվել, պարզա­պես լսել են, որ գալիս են, թողել փախել են: Մի նահանջը հաջորդել է մյուսին, ու արդյունքում սա էլ լինելու էր:

-Ստացվում է, որ եթե չլինեին այդ առեղծվածային դրվագները, մենք  կկարողանայինք բերդաքաղաքն անառիկ պա­հել:

- Միանշանակ: Մինչև Շուշի հասնելը, տղաները պատմում են, որ տարբեր ձևի կապեր ենք տվել, որ հրետանին աշխատի կոնկրետ ուղղությունների վրա, բայց չեն արել: Էդ տեղերից էլ թշնամին հանգիստ, անարգել եկել հասել է մայրուղի: Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանն ակտիվորեն եղել է ռազմական գործողությունների կիզակետում, սակայն երևի ինքն էլ է եղել խաբված, լուրերը, որ մատուցվում էին իրեն, սուտ էին: Կոնկրետ նոյեմբերի 4-ի լույս 5-ի գիշերը ինքը եկավ Շուշի՝ ծանոթանալու, թե ի՞նչ է կատարվում, այդ ժամանակ ապաստարանում Սեյրան Օհանյանը ներկայացրեց, որ վիճակն անտանելի է, օրհասական պահ է ստեղծվել, ինքը (Ա․ Հարությունյանը – խմբ․) լսեց, ապա մի գնդապետ կար, այդ գնդապետից հարցրեց, նա էլ ասաց՝ հոյակապ է։ Սպորտդպրոց կար, որտեղ պահեստազորայիններ էին, հրաժարվում էին դիրքեր գնալ, բայց Հարությունյանը գնաց հանդիպեց այդ մարդկանց, ոգևորեց, նրանք էլ համաձայնեցին գնալ դիրքեր: Այն, որ զեկուցվել է, թե վիճակը լավ է, դա հանցագործություն է։ Մեր պարտության պատճառերից մեկն էլ այն էր, որ «մեկը մեկին չէր զեկուցում, անտեղյակություն էր:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝