Ով ուզում է լինի, իմ բերանը ոչ ոք չի կարող փակել, ես լռող մարդ չեմ. Արիանա Հովսեփյան

Newspress.am կայքի հիմնադիր-տնօրեն ԱՐԻԱՆԱ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆԻ բնակարան են ներխուժել «կուլտուրական գողեր»` ամեն ինչ տակնուվրա են արել, բայց ոչինչ չեն գողացել: Ինչ է իրականում տեղի ունենում Ա. Հովսեփյանի շուրջ, պարզել ենք նրանից «Իրավունք TV»-ի տաղավարում:

— Արիանա, կմանրամասնե՞ք, թե  ինչ է տեղի ունեցել Ձեր բնակարանում եւ ինչպե՞ս կարող էին գողեր մտնել բնակարան ու ոչինչ չգողանալ:

— Նախ սկսենք նրանից, որ երկար ժամանակ բացակայում էի երկրից ու հենց եկա Հայաստան, հանկարծ «կուլտուրական գողերը» մտնում են իմ բնակարան: Այդ օրն առավոտյան` ժամը 10:30-ին էի գնացել աշխատանի, ժամը 15:00-ի կողմերն էր, խմբագրությունում նստած էի լրագրողների հետ եւ, անկեղծ ասած, զգում էի, որ ինչ-որ բան է լինելու: Ասացի արագ բարձրանամ տուն, բան կա, վերցնեմ, նորից գամ: Տանս դուռը ուզում եմ բացել, բանալին պտտեցնում եմ, չի պտտվում, մտածեցի, երեւի, բանալին եմ թարս պտտեցնում, նորից փորձեցի, էլի չբացվեց: Հրեցի դուռը ներս, բացվեց: Ճաշասենյակում ոչինչ խառնված չէր, այնտեղ զարդատուփ ունեի` ոչ զարդերի համար, դրա կափարիչն էր գետնին ընկած, անգամ կարծեցի, թե պատուհանները բաց են եղել, քամուց է ընկել: Բայց երբ մտա  ննջասենյակ, տեսա, որ զգեստապահարանիս կեսը տակնուվրա է արված, տպավորություն էր, որ շան պես թավալ էին եկել, քուջուջ էին արել: Երեւի, ոսկոր էին ման եկել, չեն գտել, որ տանեն տան իրենց տերերին, թափել էին անկողնու վրա, գետնին, բայց մյուս կեսը լրիվ իր տեղում էր: Ոչինչի ձեռք չեմ տվել, միանգամից զանգահարել եմ 1-02: Շնորհակալություն ոստիկանությանը, որ պարեկները, քննիչները շատ արագ մոտեցան իմ բնակարանին: Թեպետ իրենք ոչինչ չէին ասում, բայց դեմքներին նայելով` հասկանում էի, որ իրենք էլ են զգում` ինչ-որ բան այն չէ, սա գողության ձեռագիր չէ: Իրենց միմիկաներից հասկացա, թե ինչ է կատարվում: Երբ փորձագետը մատնահետքեր վերցրեց, ինքս դարակները սկսեցի նայել: Ամենայն անկեղծությամբ` այնտեղ զարդեր կան, որոնք բացառիկ նմուշներ են` երկրորդը չունեցող, մի՞թե սովորական գող եթե մտած լիներ, չէր տանի: Անգամ «Այֆոն» հեռախոս է եղել` անջատված վիճակում, դուխիներ, որոնք բոլորը տեղում էին: Նույնիսկ ճաշասենյակում դրված կոնֆետներին, չարազին ձեռք չէին տվել: Մի հատ շոկոլադ չեն կերել, հարիֆի նման քուջուջ են արել, գնացել: Պարզապես, այնքան անշնորհք են եղել, որ վերջում չեն հավաքել հագուստներս, դնեին տեղը, նոր գնային: Հիմա Դուք լինեք իմ տեղը` ի՞նչ կմտածեք:

— Ստուգվե՞լ են մոտակայքի տեսախցիկները, արդեն մի քանի օր է անցել, ոստիկանությունից որեւէ արձագանք չկա՞:

— Դեռ` ոչ: Երեկ առավոտյան են ինձ զանգահարել եւ հարցրել, թե այդ օրը որ ժամին եմ դուրս եկել  եւ որ ժամին` վերադարձել: Սպասում եմ իրավապահների արձագանքին: Անկեղծ ասած, չեմ կարծում, թե սա սովորական գողի ձեռքի գործ է: Քանի անգամ փորձել են մուտք գործել ժամացույցիս, բայց այն հեռակառավարվում է հեռախոսիս միջոցով, որն ինձ մոտ էր: Ամեն դեպքում, փաստն այն է, որ իմ բնակարան են ներխուժել, բայց գողություն չեն արել, եղել են շատ «կուլտուրական»: Ես կարող եմ չէ՞ մտածել, որ սա հաշվեհարդար է իմ նկատմամբ, թե երբ ուզենք, կարող ենք մուտք գործել քո տուն:

— Կասկածներ ունե՞ք, թե ով կարող էր այդ ամենի հետեւում կանգնած լինել:

— Ես ընդդիմադիր դաշտին շատ սուր եմ անդրադարձել, մասնավորապես` Ռոբերտ Քոչարյանին, նաեւ իշխող ՔՊ-ական պատգամավոր հայրենադավ Գագիկ Մելքոնյանին ու քրեական աշխարհից որոշ մարդկանց: Սա առաջին տարբերակն է, որ կարող եմ կասկածել: Իսկ երկրորդ տարբերակն այն է, որ կարող է լինել իրավապահների ձեռքի գործը, չեմ բացառում, բայց չեմ ուզում հավատալ: Մի՞թե ԱԱԾ տնօրեն Աբազյանի մտքով կարող էր անցնել, որ իմ տանը կհայտնաբերեն նոութբուք, ֆլեշկա եւ ինչ-որ ինֆորմացիաներ` թղթերի տեսքով: Հրապարակավ ասում եմ` այդքան հիմար չեմ, որ իմ տանը, թեկուզ փոքրիկ ֆլեշկա պահեմ: Կամ առհասարակ` ի՞նչ պետք է ես պահեմ, ո՛չ երեք կամ մի տոննա թմրանյութ եմ վաճառում, ո՛չ բանան եմ ներկրում, ո՛չ փողերի լվացմամբ եմ զբաղվում, ո՛չ սրան ու նրան եմ շորթում: Ինչ կա` կա՛մ հարցազրույցների շրջանակներում փոքր- ինչ կուլտուրական լեքսիկոնով, կա՛մ ֆեյսբուքյան իմ ուղիղ եթերների ժամանակ համապատասխան լեքսիկոնով ասում եմ, որովհետեւ այս երկրի իշխանություններին այլ ձեւով չես կարող դիմել: Ինչ ուզում, այն էլ ասում եմ, ի՞նչ ունեմ թաքցնելու:

— Երեք մահափորձ, թունավոր օձ` Ձեր մեքենայի մեջ, հիմա էլ արդեն տուն են ներխուժում… Էլ մեթոդ մնացե՞լ է, որով կարող են Ձեզ լռեցնել:

— Եթե մի պահ լուռ եմ, արենայից կորում եմ, ուրեմն` իմ ֆեյսբուքյան էջն է արգելափակված լինում: Միայն մի բան կասեմ` հարգելիներս, ով ուզում է լինի, իմ բերանը ոչ ոք չի կարող փակել, ես լռող մարդ չեմ: Չկա որեւիցե մեկը, ումից կամ ինչից պետք է վախենամ, որովհետեւ ես չեմ ծախվել, տեր չունեմ եւ իմ առավելությունն այն է, որ ֆաս հրամաններով չեմ աշխատում: Ինձ իմ խոսելու համար փող չեն տալիս, իմ տերերն ինձ չեն ստիպում, թե Արիանային էլ չկանչես քո հաղորդման շրջանակներում: Գալու է ժամանակը, եւ ասելու եմ, թե ով ով է, եւ ով իրենից ինչ է ներկայացնում:

— Հիմա թացը չորին շատ է խառնվել, երեկվա նիկոլականները թունդ ընդդիմադիր են դարձել: Բարդացել է տարբերակելը, թե իրականում ով ով է…

— Ինչո՞ւ, ես լավ էլ տարբերակում եմ, որտեղ փող, այնտեղ շահ, այնտեղ էլ այդ մարդիկ կանգնած են: Ոչ ոքի չի հետաքրքրում, որ երկիր ենք կորցնում: Օրեր առաջ անիծված Գինու փառատոնն էր… Պատուհանից նայում էի, անկեղծ ասում եմ` լացս գալիս էր: Նախիրը հավաքվել էր, շամպայններ էին տրաքացնում դեղի ու խմիչքի ազեցության տակ: Պղծում են ազգը, նշում էին, որ կապիտուլյանտը գնացել է Թուրքիա` հայ երեխաներին մորթողին շնորհավորելու, որը բայրաքթարներ է տվել Ալիեւին: Զոհվածների ծնողներն ո՞ւր են, մի՞թե էդ անտեր 10 միլիոնը լույս տվեց բոլորի աչքերին: Սպասում էի, որ պետական դավաճանը, երբ Թուրքիայից վերադառնա, զոհվածների ծնողները, 15 հազարից ավելի անոտք, անձեռք, անաչք մնացած երիտասարդ հրաշք տղաները դուրս կգան փողոց ու կփակեն նրա ճանապարհը:

— Զոհվածների ծնողները դուրս եկան փողոց, նստացույց էլ արեցին կառավարության դիմաց: Տեսա՞ք ինչ եղավ, զոհված Ժորա Մարտիրոսյանի մորը մինչև այսօր պահում են կալանքի տակ:

— Ի՞նչ եղավ, մոռացա՞ն նստացույցը, մարդիկ հավաքվում էին, ինչո՞ւ քայլացրին: Ինքս դուրս չեմ եկել եւ դուրս չեմ գալու քայլելու: Դուրս կգամ այն ժամանակ, երբ կոնկրետ գործողություն անեն: Արդեն ոչ ոքի չեմ հավատում, այս շոուն վաղ թե ուշ վերջանալու է: Բա Լաոն դեռ չի արթնացե՞լ, չի ուզում մարդկանց նորից քայլացնի:

— Հիմա պայքարի ձեւաչափերը փոխվել են, հյուրանոցներում պանելային քննարկումներ են անում, «ՀայաՔվե» նախաձեռնությամբ որոշել են Ազգային ժողովին առաջարկել քրեականցնել Հայաստանի Հանրապետության անունից Արցախն այլ պետության մաս ճանաչող ցանկացած գործողություն: Այս գործընթացներով կարողնալո՞ւ ենք երկիր փրկել:

— Իհարկե` ոչ: Էլ ինչի՞ մասին է խոսքը, երբ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավորները Նիկոլի հետ մտնում են հարցուպատասխանի մեջ: Ու ամենահետաքրքիրն այն է, որ Նիկոլն Ազգային ժողովում ասում է` այո՛, Արցախը պետք է մտնի Ադրբեջանի կազմի մեջ, բայց այդքանից հետո` «Հայաստան» դաշինքի պատգամավորները դիմում են` պարոն Փաշինյան, իսկ սա ինչպե՞ս պետք է լինի…

— Էլ ի՞նչ անեն, նույն Ձեր նշած ընդդիմությունը ծեծ էլ կերավ Ազգային ժողովում…

— Ծիծաղս գալիս է, մի ասեք: Պայմանավորված այդ ծեծկռտուքը սարքում են, թե` օյ, այսօր պետք է Նիկոլը մտնի Ազգային ժողով, դուք մեզ ծեծեցիք, մենք չենք գա: Այնտեղ ինքնասիրություն ունեցող մարդիկ կա՞ն: Գոռում էին` մենք գնում ենք Նիկոլին վռնդելու, հարց բոլորին` պարգեւավճար ստանո՞ւմ եք: Իհարկե` ստանում եք: Այսքանից հետո` կարող եմ ասել, որ «պարոն Փաշինյանը» բոլորից լավ տղա է, որովհետեւ իրենց նման դավաճան ընդդիմություն կա: 2018 թվականին քոչարյանականները կանգնած դմփ-դմփ-հու էին անում, ես ինչպե՞ս կարող եմ հավատալ իրենց:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Հ.Գ.- Հարցազրույցն ամբողջությամբ դիտե՛ք տեսանյութում.