«Լույսի կարիքը մեր ժողովրդի համար մնում է շատ արդիական».ՍԵ­ՎԱԿ ՂԱ­ԶԱ­ՐՅԱ­Ն

Լույս է տե­սել ՊԱ­ՐՈՒՅՐ ՍԵ­ՎԱ­ԿԻ «Արթնաց­նող ժա­մա­ցույց» գիր­քը: Այս ա­ռի­թով զրու­ցե­ցինք «Պա­րույր Սև­ա­կի տուն-թան­գա­րան» ՊՈ­ԱԿ-ի տնօ­րեն, բա­նաս­տեղ­ծի թոռ ՍԵ­ՎԱԿ ՂԱ­ԶԱ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ:

— Պա­րոն Ղա­զա­րյան «Արթնաց­նող ժա­մա­ցույց» գրքում Պա­րույր Սև­ա­կի ո՞ր ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­ներն են տեղ գտել:

— «Արթնաց­նող ժա­մա­ցույց» գրքում նե­րառ­ված են Պա­րույր Սև­ա­կի տար­բեր տա­րի­նե­րին գրված՝ «Նո­րից քեզ հետ», «Մար­դը ա­փի մեջ», «Եղի­ցի լույս» գրքե­րի բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն­նե­րը: Բա­ցի բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն­նե­րից՝ գրքի վեր­ջում նե­րառ­ված է Սև­ա­կի «Անցյա­լը ներ­կա­յա­ցած» ինք­նա­կեն­սագ­րու­թյու­նը, որն ա­ռան­ձին գրքով շատ քիչ տպա­քա­նա­կով վեր­ջին ան­գամ տա­սը տա­րի ա­ռաջ էր լույս տե­սել և ա­րագ սպառ­վել էր: Իսկ հի­մա ըն­թեր­ցո­ղը հնա­րա­վո­րու­թյուն կու­նե­նա այդ գործն ու­նե­նա­լու իր սե­ղա­նին:

— Այ­սօր Սև­ա­կի պատ­գամ­նե­րը շատ են ար­դի­ա­կան: Նա բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րում այն շատ կար­դաց­վող գրող­նե­րից է, որ­ի ստեղծագործություններում միշտ առ­կա է ժա­մա­նա­կի շուն­չը: Ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կի հետ կապ­ված՝ հատ­կա­պես նրան­ցից ո՞րը կա­ռանձ­նաց­նեք:

— Ի թիվս նրա մյուս գրքե­րի՝ «Եղի­ցի լույսը» միշտ մնում է ա­ռա­վել քան ժա­մա­նա­կին հա­մա­հունչ: Լույ­սի կա­րի­քը մեր ժո­ղովր­դի հա­մար մնում է շատ ար­դի­ա­կան: Եվ ընդ­հա­կա­ռա­կը խա­վա­րի՝ խա­վա­րամ­տու­թյան, տգի­տու­թյան հե­ռա­ցու­մը մնում է շատ ակ­տո­ւալ ու այժ­մե­ա­կան:

— Աշ­խա­տան­քի բնույ­թից ել­նե­լով՝ շատ եք շփվում ե­րի­տա­սարդ­նե­րի հետ: Ըստ Ձեզ՝ նոր սե­րուն­դը գրքի նկատ­մամբ հե­տաքրք­րու­թյուն ու­նի՞:

— Հի­մա շատ լավ կար­դա­ցող սե­րունդ է մե­ծա­նում: Ընդ ո­րում՝ կար­դում են ոչ մի­այն դա­սա­կան­նե­րին՝ Սև­ակ, Չա­րենց, Սա­հյան, այլ նա­և ժա­մա­նա­կա­կից հայ և հա­մաշ­խար­հա­յին գրա­կա­նու­թյուն: Դա է վկա­յում հա­մա­ցան­ցի ակ­տի­վու­թյու­նը նրանց ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի նկատ­մամբ ու նա­և գրքե­րի վա­ճառք­նե­րի ար­դյունք­նե­րը: Հա­մե­նայնդեպս, Պա­րույր Սև­ա­կի գրքրե­րի մա­սով կա­րող եմ վստահ ա­սել, թե որ­քան ա­րագ են սպառ­վում գրա­խա­նութ­նե­րում: Այ­սօր Հա­յաս­տա­նում բազ­մա­թիվ հրա­տա­րա­կու­թյուն­ներ թարգ­մա­նում են ժա­մա­նա­կա­կից հա­մաշ­խար­հա­յին գրա­կա­նու­թյուն, իսկ դա ֆի­նան­սա­կան ա­ռու­մով այդ­քան էլ հեշտ չէ, ո­րով­հե­տև հե­ղի­նա­կա­յին ի­րա­վունք պետք է գնես, թարգ­ման­չին պետք է վճա­րես: Բայց դա հրա­տա­րակ­չին այն­քա­նով է ձեռն­տու, որ ինքն այդ ա­մենն ա­նում է, նա­և տպագ­րու­թյան վրա է գու­մար ծախ­սում և ար­դյուն­քում այն­քան վա­ճառք է ա­պա­հո­վում, որ այդ գոր­ծըն­թա­ցը դառ­նում է շա­րու­նա­կա­կան: Սա է­լի վկա­յում է այն մա­սին, որ շատ ակ­տիվ կար­դա­ցող սե­րունդ ու­նենք: Մի քիչ մի­ֆա­կան բան կա, որ սո­վե­տա­կան տա­րի­նե­րին շատ է­ին գիրք կար­դում: Ես այ­սօր շատ եմ շփվում նա­և բու­կի­նիստ­նե­րի՝ այն մարդ­կանց հետ, ով­քեր հին գրքեր են վա­ճա­ռում, և հա­ճախ լի­նում եմ նա­և ինչ-որ մարդ­կանց տա­նը, ո­րոնք պատ­րաստ­վում են ի­րենց գրա­դա­րա­նը վա­ճա­ռել: Բո­լո­րը գի­տեն, որ սո­վե­տա­կան տնե­րում մար­դիկ գրքեր է­ին հա­վա­քում և հա­րուստ գրա­կա­նու­թյուն ու­նե­ին: Բայց շատ հա­ճախ, երբ բա­ցում ես այդ գրքե­րը, տես­նում ես, որ եր­բև­է չի թերթ­վել: Այ­սինքն՝ այս ա­մե­նից պարզ է դառ­նում, որ մար­դիկ այդ գրքերն առ­նում է­ին, որ­պես կա­հույ­քի մի մաս, բայց ի­րա­կա­նում հարց է, թե ար­դյո՞ք կար­դում է­ին այն, ինչ գնել են:

— Այ­սօր, ըստ Ձեզ, մեր դպրոց­նե­րում գիրք կար­դա­լը պրո­պա­գանդ­վո՞ւմ է:

— Ճիշտն ա­սած՝ դպրոց­նե­րի հետ գործ­նա­կան ա­ռու­մով չեմ առնչ­վում, բայց ինձ հա­ճախ են ոչ մի­այն Ե­րև­ա­նի, այլ նա­և տար­բեր մար­զե­րի դպրոց­նե­րի, տար­բեր տա­րի­քի ա­շա­կերտ­նե­րի հետ հան­դի­պում­նե­րի հրա­վի­րում: Ես աշ­խա­տում եմ բո­լոր հան­դի­պում­նե­րին գնալ: Եվ այդ հան­դի­պում­նե­րի հրա­վերք­նե­րը վկա­յում են այն մա­սին, որ գո­նե Պա­րույր Սև­ա­կի գոր­ծե­րը, գրա­կա­նու­թյու­նը դպրոց­նե­րում պրո­պա­գանդ­վում է: Ե­րե­խա­նե­րը և՛ կար­դում են, և՛ հե­տաքր­քիր հար­ցեր են ինձ տա­լիս: Եվ այդ հան­դի­պում­նե­րի ժա­մա­նակ շատ ար­դյու­նա­վետ քննար­կում­ներ ենք ու­նե­նում:

ՆՈՒ­ՆԵ  ԶԱ­ՔԱ­ՐՅԱՆ