«Չեմ կարող հասկանալ,թե մեր ժողովրդի որոշ հատվածին ինչո՞ւ չի հետաքրքում դասական երաժշտությունը». ԱԿՍԵԼ ԴԱՎԵՅԱՆ  

«Իրավունքը» զրուցել է Ցյուրիխի օպերային թատրոնի միջազգային օպերային ստուդիայի երգիչ ԱԿՍԵԼ ԴԱՎԵՅԱՆԻ հետ:

— Որքա՞ն ժամանակով եք մեկնել Շվեյցարիա:

— Կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո՝ երկու տարվա աշխատանքային պայմանագրով մեկնեցի Շվեյցարիայի Ցյուրիխ քաղաք և միացա Ցյուրիխի օպերային թատրոնի միջազգային օպերային ստուդիային:

— Ցյուրիխի օպերային թատրոնում հիմնականում ովքե՞ր են երգում:

— Ցյուրիխի օպերային թատրոնն աշխարհի ամենահայտնի օպերային թատրոններից մեկն է: Այստեղ երգում են օպերային աստղերը, ճանաչված, լավագույն երգիչները: Այդ իսկ պատճառով հետաքրքրությունը և պահանջարկը շատ մեծ է: Եվ բոլոր ներկայացումների հաճախականությունը բավականին բարձր է:

— Պատմեք Ձեր համերգային գործունեության մասին: Առաջիկայում ի՞նչ ծրագրեր կան:

— Ես 2022 թվականի սեպտեմբերից եմ այստեղ և մինչ օրս մասնակցել եմ չորս տարբեր ներկայացումների, որոնք իրենց մեջ ունեին մի քանի ելույթներ: Ավելի քան երեսուն ելույթների եմ մասնակցել Ցյուրիխի օպերային թատրոնի բեմում, որոնցից վերջինն ապրիլի 23-ին էր: Իմ ելույթներն այս թատերաշրջանում ավարտվեցին: Միակ համերգը, որն ունեմ, հուլիսի 3-ին է լինելու, որը ստուդիայի համար հանդիսանալու է որպես փակման երեկո:

— Հիմնականում ովքե՞ր են հաճախում:

— Քանի որ Ցյուրիխի օպերային թատրոնը հայտնի է միազգային հանդիսատեսին, այստեղ նաև տարբեր երկրներից են գալիս ներկայացումներ դիտելու, լսելու:

— Այդտեղ հայ ընկերներ, գործընկերներ ունե՞ք:

— Այո, մեր օպերային թատրոնում երկու հայ երաժիշտներ կան, որոնք արդեն ավելի քան քսան տարի է նվագում են նվագախմբում: Նաև երգչախմբում երգիչ ունենք` Վահան Մարգարյանը, ով, որքանով տեղյակ եմ, հինգ տարի և ավել երգում է երգչախմբում: Իրենց հետ հանդիպումը հետաքրքիր է եղել: Փորձերի ցուցակների մեջ կարդում էինք իրար ազգանունները, բայց միմյանց չէինք ճանաչում: Օրերից մի օր վերջապես Վահանի հետ ստացվեց հանդիպել, միասին մեկ փորձի մասնակցեցինք: Եվ հիմա միմյանց հետ, ինչպես նաև մյուս երաժիշտների հետ շատ մտերմական հարաբերությունների մեջ ենք:

— Շվեյցարիայում մշտական բնակություն հաստատելու նպատակ կա՞:

— Այստեղ մշտապես ապրելու ցանկություն չկա: Պարզապես Եվրոպայում գտնվելով՝ ավելի բաց է ճանապարհը դեպի միջազգային բեմեր: Ես անպայման կվերադառնամ Հայաստան:

— Հայաստանում օպերային արվեստի նկատմամբ հետաքրքրությունն ինչպիսի՞ն է:

— Ցավոք, հետաքրքրությունն այդքան էլ մեծ չի Հայաստանում: Բայց, փառք Աստծո, Հայաստանի օպերային և բալետի ակադեմիական թատրոնն աշխատում է, ունի ներկայացումներ, շատ լավ երգիչներ են հանդես գալիս: Անգամ միջազգային բեմերը զարդարող հայ երգիչներն են շատ հաճախ վերադառնում և երգում այնտեղ: Դասկան երաժշտության կյանքը շատ բուռն է Հայաստանում: Այլ հարց է, թե հետաքրքրությունն ինչպիսին է հանդիսատեսի կողմից: Մարդիկ, ովքեր այդ գործի պատասխանատուն են, անում են առավելագույնը և ամեն ինչ, որպեսզի մասսայականացնեն (խոսքս օպերային թատրոնի և մնացած դասական կոլեկտիվների ղեկավարության մասին է), բայց հանդիսատեսի հետաքրքրությունն, ինձ թվում է, այդքան էլ բարձր չէ: Չեմ կարող հասկանալ, թե մեր ժողովրդի որոշ հատվածին ինչո՞ւ չի հետաքրքրում դասական երաժշտությունը: Կամ էլ միգուցե հայ հանդիսատեսն ուրիշ հետաքրքրություններ ունի, և ձանձրալի է դասական երաժշտությունը, որը ինձ համար շատ ցավալի է: Օրինակ` Ցյուրիխի թատրոնը հայտնի է իր ժամանակակից ներկայացումներով: Այսինքն` իրենք վերցնում են հին ժամանակաշրջանի համար գրված օպերան, ադապտացնում են մեր ժամանակներին և ներկայացնում են հանդիսատեսին: Միգուցե Հայաստանում էլ նման տարբերակով փորձեն գրավել հանդիսատեսի ուշադրությունը:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝