Ինչ է կատարվում «Սանսեթ Բուլվարի» ինտերնացիոնալ ետնաբեմում

Հայաստանյան մեծ պրեմիերային ընդառաջ այս օրերին ակտիվորեն ընթանում են Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի բրոդվեյան լեգենդար մյուզիքլի՝ «Սանսեթ Բուլվարի» բեմադրության փորձերը: Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի տանիքի ներքո հայ, ռուս, վրացի եւ ղազախ արտիստների մի ամբողջ աստղաբույլ է մեկտեղվել: Իսկ բոլորի ուշադրության կենտրոնում Ռուսաստանի եւ Վրաստանի ժողովրդական արտիստ, լեգենդար երգչուհի ԹԱՄԱՐԱ ԳՎԵՐԴԾԻԹԵԼԻՆ է, որին մյուզիքլում վերապահվել է գլխավոր հերոսուհու՝ դերասանուհի Նորմա Դեսմոնդի դերը:

«ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ՄԻ ԱՇԽԱՐՀ Է ԲԱՑՎՈՒՄ, ՈՐՏԵՂ ԵՍ ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԵՄ»

— Տիկին Գվերդծիթելի, ինչպե՞ս ստացվեց, որ կայացրիք որոշում՝ ներգրավվել «Սանսեթ Բուլվար» մյուզիքլի հայաստանյան բեմադրությունում:

— Ես չեմ այդ որոշումը կայացրել, այլ ինձ հրավիրել են, ինչի համար շնորհակալ եմ բեմադրիչ Անտոն Մուզիկանտսկուն՝ Նորմա Դեսմոնդի դերն ինձ նվիրելու համար: «Սանսեթ Բուլվարը» համր ֆիլմի կինոաստղ, ողբերգական մի կնոջ պատմություն է, որը, ասես, անպետք է դառնում, երբ ի հայտ է գալիս հնչյունային կինոն: Կարծում եմ՝ սա ոչ թե մասնագիտության, այլ մասնագիտության հանդեպ հուսահատ, անձնուրաց սիրո, դավաճանության, հավատարմության մասին է: Այս մյուզիքլն անգամ դուրս է մյուզիքլի սահմաններից, քանի որ պատմությունը շատ հուզիչ է, ողբերգական, հմայիչ: Այսպիսի մեծ նախագծին մասնակցելը բավականին լուրջ պատասխանատվություն է եւ, Աստծո կամոք, այն ավարտին կհասցնենք: Շնորհակալ եմ նաեւ մյուզիքլի ինտերնացիոնալ կոլեկտիվին:

— Դուք առաջին անգամ չեք հայաստանյան բեմում, ինչո՞վ է այս անգամ առանձնանալու հայ հանդիսատեսի հետ Ձեր հանդիպումը, եւ ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք:

— Առաջին հերթին այս անգամ տարբերվում է նախորդ հանդիպումներից նրանով, որ երբեք մյուզիքլում չեմ ներկայացել հայ հանդիսատեսի առաջ: Տարիներ առաջ Երեւան եմ այցելել համերգներով: Համերգը բոլորովին այլ մշակույթ է, քանի որ երաժշտասերները գալիս են  համերգասրահ՝ դիտելու սիրած արտիստին, լսելու սիրելի, հայտնի երգերը: Համերգը հնարավորություն է տալիս հանդիպելու մարդկանց, որոնք երկար ժամանակ չեն տեսնվել  եւ շատ են ցանկանում շփվել, հաճելի, նոստալգիկ ու շատ ծանոթ երաժշտություն լսել: Իսկ այս անգամ բոլորովին այլ կերպ եմ ներկայանալու հայ հանդիսատեսին:  Շատ անհանգիստ եմ եւ նաեւ շնորհակալ, որ ինձ համար մի աշխարհ է բացվում, որտեղ ես բոլորովին ուրիշ եմ: Բեմում կտեսնեն, այսպես ասած, ե՛ւ քիչ, ե՛ւ շատ Թամարա Գվերդծիթելի, որովհետեւ կերտելով կերպար բեմում՝ դու փորձում ես ոչ միայն արդարացնել, այլ հասկանալ քո հերոսուհուն՝ մտնելով նրա դերի մեջ: Այնպես որ, վստահ եմ՝ մեր ջանքերը զուր չեն, եւ հանդիսատեսը կտեսնի շատ գեղեցիկ եւ հուզիչ երաժշտական խոստովանություն: Սա, ասես, կնոջ հոլիվուդյան պատմություն է, բայց իրականում համամարդկային է:

— Դուք ապրել եւ ստեղծագործել եք ինտերնացիոնալ հասարակությունում, հետաքրքիր է՝ որքանո՞վ է Ձեզ հոգեհարազատ Հայաստանը:

— Մեր ազգերը դարերով միասին են ապրել, Հայաստանն ինձ համար հասկանալի է, մինչդեռ ինձ անհասկանալի երկրի դեպքում՝ երկար կմտածեի մասնակցել նման նախագծի, թե՝ ոչ: Այստեղ հրաշալի թիմ է ձեւավորվել: Մեզ  յուրաքանչյուրը փորձում է օգնել, հասկանալ եւ մեզ պարուրել ջերմությամբ, ինչը ոգեշնչող է:

— Դուք մի առիթով ասել եք, որ հաճախ հայկական երաժշտություն եք լսում: Կբացե՞ք փակագծերը, թե որոնք են նախընտրելիների շարքում:

— Ես հաճախ լսում եմ սովետական էստրադա, որի մեջ մտնում է ե՛ւ վրացական, ե՛ւ հայկական, ե՛ւ ուզբեկական, ե՛ւ լեհական երգեր: Հիացած եմ լուսահոգի դուդուկահար Ջիվան Գասպարյանով, ում հետ առիթ եմ ունեցել հանդիպելու: Նա լեգենդար անձնավորություն էր, հաճախ եմ նրա ձայնագրությունները լսում:

«ՀԱՅ ՀԱՆԴԻՍԱՏԵՍԻ ԱՐՁԱԳԱՆՔԸ ՓԱԶԼԻ ՎԵՐՋԻՆ ԿՏՈՐՆ Է, ՈՐԸ ՑՈՒՅՑ ԿՏԱ ՄԵՐ ՄԵԾ ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ԱՐԴՅՈՒՆՔԸ»

«Սանսեթ Բուլվար» աշխարհահռչակ մյուզիքլի երեւանյան բեմադրիչ, ռեժիսոր ԱՆՏՈՆ ՄՈՒԶԻԿԱՆՏՍԿԻՆ մեծ երջանկություն է համարում դասական այս գործի վրա աշխատելն՝ այն էլ տաղանդաշատ արտիստների հետ:

— Անտոն Բորիսովիչ, ինչո՞ւ որոշեցիք բեմադրել այս պատմությունը հենց Հայաստանում:

— «Սանսեթ Բուլվարը» համաշխարհային մյուզիքլի դասական գործերից է, եւ մեծ էր ցանկությունն աշխատել այնպիսի արտիստների հետ, ինչպիսին Թամարա Գվերդծիթելին է: Մյուզիքլի այս տարբերակն առաջին անգամ է բեմադրվում: Եվ երբ հանգամանքներն այսպես դասավորվեցին, այս հնարավորությունից, ուղղակի, անհնար էր հրաժարվել: Skyfist studio պրոդյուսերական ընկերության ղեկավար Պողոս Հարությունյանը, ով ամբողջովին նվիրվել է հայաստանյան երաժշտական թատրոնի զարգացման գործին, ինձ հրավիրեց Երեւան: Մենք շփվեցինք եւ մտածեցինք անել այսպիսի համարձակ եւ մասշտաբային մյուզիքլ՝ աշխարհին ներկայանալով հիասքանչ դերասանական կազմով:

— Մյուզիքլում ներգրավված են նաեւ հայ դերասաններ, որոնք հաղթահարել են քաստինգը, ի՞նչ կասեք նրանց մասին:

— Ասեմ, որ բավական երկար տեւեց քաստինգը: Որոշակի բարդություններ կան, բայց նրանք ունեն անհավանական ընկալունակություն եւ շատ պոզիտիվ են: Որոշների համար այս ժանրը խորթ է, մյուսների համար քաջածանոթ, քանի որ ունեն երաժշտական ներկայացումների փորձառություն: Բայց բոլորը միանգամից կարողացան ընդունել ժանրի պահանջներն ու առանձնահատկությունները եւ վերածվեցին մյուզիքլի արտիստների: Բարդ վոկալային, խորեոգրաֆիկ համարներ ունենք: Առավոտից մինչ երեկո փորձեր ենք անում: Դերասաններից  յուրաքանչյուրն ուղղակի հերոս է: Մեզ համար պատիվ է աշխատել կայացած եւ յուրահատուկ դերասանների հետ:

— Որքանո՞վ է հեշտ կամ բարդ՝ լինելով առաջին անգամ Հայաստանում, աշխատել այստեղ ամիսներ շարունակ՝ այն էլ այսպիսի մեծ նախագծում:

— Մեծ երջանկություն է, երբ խնդիրները ոչ թե ընդունվում են՝ որպես բարդություն, այլ՝ առաջադրանք: Մեզ, իսկապես, ջերմությամբ ընդունեցին այստեղ: Էլ չեմ ասում այն գեղեցիկ տեսարանի մասին, որ ամեն օր երեւում է Մարզահամերգային համալիրի շենքից՝ սարերը, արեւոտ Երեւանը… Մենք համաշխարհային նախագիծ ենք անում, եւ այս ժանրը պահանջում է արտիստներից ե՛ւ երգել, ե՛ւ պարել, ե՛ւ դերասանական վարպետությամբ հանդես գալ: Մյուզիքլը փոխզիջման չի գնում դերասանի հետ, բայց այս երկու ամիս փորձերից հետո՝ դերասաններն, իսկապես, հրաշալի կարողանում են հաղթահարել առաջադրված խնդիրները, եւ սա ամենակարեւորն է:

— Հայաստանյան մեծ պրեմիերայից հետո՝ ի՞նչ ապագա է սպասվում լեգենդար «Սանսեթ բուլվարի» Ձեր բեմադրությանը:

— Մյուզիքլն իրականացվում է Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի թատերական ընկերության՝ The Really Useful Group Ltd-ի հետ հատուկ համաձայնությամբ եւ լիցենզավորված է վեց ցուցադրությա համար՝ սահմանափակ դիտումներով: Իհարկե, կա մեծ ցանկություն, որ ցուցադրություններն ավելանան, եւ լինեն նաեւ հյուրախաղեր:

— Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք հայ հանդիսատեսից:

— Սա ամենահետաքրքիրն է, որին սպասում ենք: Ես Հայաստանում եղել եմ Տիկնիկային թատրոնում, Կամերայինում, Ստանիսլավսկու անվան դրամատիկական թատրոնում, եւ  հանդիսատեսը շատ տարբեր էր: Մի տեղ ուշադիր են, մի տեղ շատ աշխույժ: Տեսնենք, թե ինչպես հայ հանդիսատեսի կողմից կընդունվի մյուզիքլը, որտեղ կան ե՛ւ վառ պահեր, ե՛ւ ողբերգական: Սա փազլի վերջին կտորն է, որը ցույց կտա մեր մեծ աշխատանքի արդյունքը:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ