Թույլերին խղճում են, բայց ոչ երբեք` հարգում, ամեն նոր զիջում սեղմում է Արցախի «կոկորդին» սեղմվող օղակը, այսպես չի կարելի շարունակել. Արցախյան շարժման ակտիվիստ

Ստեղծված իրավիճակում, երբ Ադրբեջանը բոլոր հնարավոր մեթոդները կիրառում է՝ արցախահայությանը ճնշելու համար, ինչպե՞ս ե տեսնում պարքարի հետագա ընթացքը եւ հանգուցալուծումը արցախցի մեր հայրենակիցները հարցի պատասխանը փորձել ենք ստանալ Արցախյան շարժման ակտիվիստ, հասարակական-քաղաքական գործիչ Բորիս Առուշանյանից, ով ընդգծեց.

-Ես ակտիվ գործողության կողմնակից եմ։ Ադրբեջանի մարտավարությունը սողացող ագրեսիա է. Ոչ մի դիմադրության չհանդիպելով՝ հարմար մի օր կներխուժեն դեպի Արցախ։Իսկ դրա համար, հավատացեք, առիթ միշտ կգնտնեն, ուստի մենք պետք է ոչ միայն արձագանքենք ագրեսիայի յուրաքանչյուր գործողությանը, այլև մշտապես պահանջենք, որ Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության իշխանություններից, որոնք ստորագրել են 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի համաձայնագիրը, կատարեն իրենց պարտավորությունները։

Այն է` 2020 թվականին Ալիևի գործողությունները ներկայացնել որպես հանցագործություն և որպես ԵԱՀԿ հիմնարար սկզբունքների կոպիտ խախտում, հետևաբար՝ պահանջեք վաղաժամկետ վերսկսել բանակցային գործընթացը կամ ճանաչել Արցախի Հանրապետության անկախությունը ՀՀ-ից և Ռուսաստանի Դաշնությունից, նախ՝ բոլորը՝ որպես Արցախի բնակչության անվտանգության երաշխավորներ։ Այս պահանջների շարքը կարելի է թվարկել…Պետք է գործել Արցախի շահերին համապատասխան. Եթե ​​մենք 1991-1994 թվականներին չգործեինք ակտիվ ու անկախ, ապա մարտի դաշտում հաղթանակ չէր լինի։

-Արցախի դեմ ուղղված վերջին գործողությունների ֆոնին, այսօր Ադրբեջանը հանդիպման հերթական առաջարկն է արել։ Ի՞նչ դիտարկումներ կան սրա վերաբերյալ, պե՞տք է ընդունել առաջարկը, քննարկել իրավիճակը, թե՞ մերժել։

-Պաշտոնական Արցախը արդեն պատասխանել է, որ պատրաստ է քննարկել հումանիտար բնույթի հարցեր։ Ինչ վերաբերում է Արցախի կարգավիճակի հարցերին և այս հարցի շուրջ բանակցություններին, ապա միայն միջազգային ձևաչափի շրջանակներում։ Ադրբեջանն ամեն օր լկտիանում է բազմաթիվ պատճառներով. Ռուսաստանի Դաշնությունը և Արևմուտքը սահմանափակվում են միայն հայտարարություններով, չեն կիրառում ազդեցության ուժային մեթոդներ, իսկ ՀՀ-ն իրեն այնպես չի պահում, ինչպես պետք է. ունենալով դրա օրինական իրավունքը, և երկրորդը՝ Հայաստանը միշտ եղել է Արցախի անվտանգության երաշխավորը։ Ադրբեջանն օգտագործում է այս ամենն ու ամեն օր լկտիանում։

Ափսոսում եմ, որ 44-րդ պատերազմի ժամանակ հաշվի չառանք առաջին պատերազմի  տարիների փորձը։ Բայց սա առանձին քննարկման թեմա է։

-Պարոն Առուշանյան, այս ամենի ֆոնին տեղի է ունենում հերթական «մեղրամիսը եվրոպական որոշ երկրների եւ Ադրբեջանի միջեւ։ Սա այն դեպքում, երբ Արցախում փաստացի ցեղասպանություն է իրականացվում, այսքանից հետո արդյո՞ք կարելի միջազգային հանրությունից որեւէ գործուն ակնակալիք ունենալ, հաշվի առնելով պատերազմյան եւ հետպատերազմյան արձագանքները։

-Ես բազմիցս ասել և գրել եմ, որ 1994 թվականին մենք բացառիկ հնարավորություն ունեցանք կառուցելու հզոր հայկական պետություն՝ օգտագործելով Սփյուռքի ներուժը և արդյունավետ կառավարելով պետությունը։ Բայց նրանք չեն արել ոչ մեկը: Նրանք հույս ունեին իրենց դաշնակցի հետ, բայց նա, ինչպես և Արևմուտքը, առաջնորդվում է այլ նկատառումներով՝ առաջին հերթին իր շահի համար։ Թույլերին խղճում են, բայց չեն հարգում։ Նրանք բոլորը փորձում են մեզ փոխարեն իրենց խնդիրները լուծել։

Քանի դեռ շրջադարձ չի եղել մեր ժողովրդի ռազմավարական մտածողության մեջ, քիչ բան է փոխվելու։ Բացի այդ, Արեւմուտքի հիմնական նպատակը Ռուսաստանին դուրս մղելն է տարածաշրջանից, ուստի նրանք փորձում են մեզ հաշտեցնել՝ անկախ նրանից, թե ինչ փոխզիջումներ կամ զիջումներ լինեն, նույնիսկ փորձում են չնկատել Ադրբեջանի հանցագործությունները։ Ամեն մի նոր զիջում` սեղմում է Արցախի կոկորդին շամ առ ժամ սեղմվող օղակը, այսպես չի կարելի շարունակել:

Զրույցը` ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝