Չեմ հասկանում` ինչպես է պաստառի վրա Լեւսին նայել ու իրեն տեսել. Մհեր Մկրտչյան

Նիկոլ Փաշինյանը, ի թիվս բազմաթիվ այլ հարցերի, իր ասուլիսի ժամանակ անդրադարձավ «Իշխանություն» ֆիլմին` ընդգծելով, որ խիստ հակաիշխանական ֆիլմը ցուցադրվում է թիվ մեկ կինոթատրոնում:

«Մեր գործընկերներից մեկն ասաց, որ ձեր երկրում իմ մասին վատ ֆիլմ են ցույց տալիս, ինչո՞ւ չեք արգելում: Այնպես էր ստացվել, որ ես այդ օրը օդանավակայան մեկնելուց առաջ որոշեցի «Մոսկվա» կինոթատրոնի կողքի սրճարանում սրճել ընտանիքիս հետ: Պատուհանից երեւում էր թվային աֆիշան: Սուրճ եմ խմում, մեկ էլ տեսնեմ՝ իմ նկարը: Ու գրած է` «Իշխանու…»: Ինչ-որ անուն է գրած ֆիլմի: Հիշեցի, որ նման մի ֆիլմ կար, չգիտեի… Անհարմար վիճակից դուրս գալու համար ասացի՝ բա գիտե՞ք իմ մասին ինչ են ցույց տալիս երկրի թիվ մեկ կինոթատրոնում: Չհավատաց, ասացի, որ իմ արարողակարգին կխնդրեմ տոմսեր գնել ու ուղարկել ձեր դեսպանատուն: Ոնց որ թե հարցը դրանով փակվեց», - ոգեւորված պատմեց Փաշինյանը:

Անդրադառնալով վերոնշյալին` «Իրավունքը» զրուցել է «Իշխանություն» ֆիլմի ռեժիսոր ՄՀԵՐ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻ հետ:

— «Իշխանություն» ֆիլմի մասին Նիկոլ Փաշինյանի անդրադարձի վերաբերյալ ի՞նչ կարծիք ունեք:

— Ասելու բան չկա: Չեմ հասկանում՝ ինչպես է պաստառի վրա իրեն տեսել: Ես միշտ մտածել եմ, որ պաստառի վրա Լեւս Դավթյանն է: Ամեն դեպքում, անտարբեր չի անցել` արդեն բան է: Վատ է, երբ ֆիլմի մասին չեն խոսում:

— «ՎԵՏՕ» շարժման ղեկավար Նարեկ Մալյանն ասում է, որ հրաժարվել է ներկա գտնվել «Իշխանություն-2» ֆիլմի պրեմիերային, որովհետեւ չէր ցանկանում «մասնակցել «հանճարեղ» մարկետինգային հնարքին, որի գագաթը նրա ասուլիսի անդրադարձն էր: Նա հարց է բարձրացնում, թե ինչու են Չաուշեսկուի գնդակահարության անվճար ներկայացման համար ռեժիսորին դատում, իսկ Ձեր ֆիլմը` գովազդում: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

— Դա նույնն է եթե հարցնեք` ինչու է երկրի վարչապետը պաստառի վրա նայել Լեւսին ու տեսել ինքն իրեն: Իմ գիտելիքները սահմանափակվում են կինոյով, թատրոնով... Մի խոսքով` նեղ են:

— Պարոն Մկրտչյան, ֆիլմի պաստառում տեղ գտած կերպարը կերտելիս հետեւանքների մասին մտածե՞լ եք:

— Ես չեմ հիշում օրինակներ, երբ ստեղծագործողը վախենալով, լավ գործ է ստեղծել: Արդեն 50 տարեկան մարդ եմ, իհարկե, ամեն ինչ վերլուծում եմ:

— Ձեր գնահատմամբ` «Իշխանություն» ֆիլմի ասելիքն իր գործառույթը կարողացա՞վ իրականացնել:

— Ես չգիտեմ` ինչ գործառույթ պետք է ունենա գեղարվեստական ֆիլմը: Ես նկարահանել եմ այն, ինչ ինձ հուզել է, ինչով ապրել եմ: Լավ թե վատ՝ արդեն ուրիշ հարց է: Ըստ հանդիսատեսի` ամեն դեպքում հաջողված:

— Մեկնել էիք ԱՄՆ, հետաքրքիր է` այնտեղ ի՞նչ ընդունելության արժանացավ «Իշխանություն» ֆիլմը:

— Այն ցուցադրությունը, որին ներկա էինք Անիի հետ միասին, անցավ շատ լավ: Բայց չեմ կարծում, որ Լոս Անջելեսի մեր հայրենակիցների ավելի լայն հատվածին ֆիլմը լինի հետաքրքիր: Նրանք ունեն լրիվ ուրիշ արժեքներ:

— Այսօր որոշ մշակույթի գործիչներ նույնիսկ Արցախի շրջափակման մասին  խուսափում են խոսել` ասելով, որ դրանք քաղաքական հարցեր են, թող այդ մասին բարձրաձայնեն քաղաքական այրերը: Ձեր ֆիլմով Դուք քաղաքական շատ հարցերի լուծումը ներկայացրել էիք: Ի վերջո, արտահայտվե՞լն է ճիշտ, թե՞ լռելը…

— Ես լռում եմ, երբ ասելու նոր բան չունեմ: Հիմա հենց այդ պահն է: Իսկ ով երբեք ոչինչ չի ասել` տեսնելով ինչպես կործանվեց երկիրը, ինչպես տղաների մի սերունդ կործանվեց` երեւի ուղղակի վախկոտ, հարմարվող, լպրծուն մարդ է: Պաշտոնն այսօր կա, վաղը չկա` ապրել ու հետո չամաչելն է ավելի արժեքավոր:

— Մարդկային ո՞ր տեսակն է, ըստ Ձեզ, զզվելի` վախկոտությունը, թե՞ օրը մի իշխանության օգտին պաթետիկ խոսքեր ասելը:

— Դա նույն տեսակն է:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝