Դերասանուհուն, ինչպես ցանկացած կնոջ, պետք է, որ տանը նրան սպասեն սիրող մարդիկ, ոչ ավելին. Լիլյա Մուկուչյան

Թատրոնի առեղծվածային աշխարհը կյանքի արտացոլանքն է` դաժան, հոգին մերկացնող, հանուն գեղեցիկ մի ակնթարթի ճակատագրեր խեղող ու հավերժության վերածվող: Խոհափիլիսոփայական այս գաղափարն է օրերս  հանդիսատեսի դատին հանձնված «Վարեչկա» (ըստ  Գրիգորի Կոնստանտինոպոլսկու նովելի) մոնոներկայացման հիմքում: Կ. Ստանիսլավսկու անվան ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասանուհիներ Ելենա Վարդանյանի ռեժիսուրայով եւ Լիլյա Մուկուչյանի դերակատարմամբ երբեմնի բալետի պարուհու մասին այս ներկայացումը ոչ միայն բուռն ծափերի, այլեւ հոգուց քամված արցունքների արժանացան հանդիսատեսի կողմից: Իսկ հերոսուհու դերակատարի ապրումները եւ ներկայացման մի շարք այլ մանրամասներ  «Իրավունքը» պարզեց ԼԻԼՅԱ ՄՈՒԿՈՒՉՅԱՆԻ հետ զրույցում:

«ՄՈՆՈՆԵՐԿԱՅԱՑՄԱՆ ԺԱՆՐՆ ԻՆՁ ՈՉ ԹԵ ԳՐԱՎՈՒՄ, ԱՅԼ ԱՎԵԼԻ ՇՈՒՏ ՎԱԽԵՑՆՈՒՄ Է»

— Լիլյա, ներկայացումից առաջ հուզվո՞ւմ եք, միշտ է այդ զգացողությունն այցելում Ձեզ բեմելից առաջ, թե՞…

— Այո, միշտ անհանգստանում եմ բեմելից առաջ, եւ այն ինձ մոտ չի վերանում: Բայց սա այլեւս այն սարսափելի հուզմունքը չէ, ինչպիսին կար իմ կարիերայի սկզբում, այն ​​այժմ ավելի մարտական է:

— Խոսենք օրերս կայացած «Վարեչկա» մոնոներկայացման մասին: Ըստ հեղինակի, այն վերնագրված է որպես «Բալետի կատաղած պարուհի»...

— Իսկապես, Ելենան եւ ես որոշեցինք ներկայացումն անվանել «Վարեչկա», քանի որ այն ոչ միայն բալետի, բալետի պարուհու, այլ ընդհանրապես արտիստների մասին է, եւ այսպիսով ներկայացումն ինձ թվում է՝ ավելի ծավալուն է դարձել:

— Ի դեպ, սա Ձեր երրորդ մոնոներկայացումն է, եթե ճիշտ եմ հիշում: Ինչո՞վ է գրավում այս ձեւաչափը:

— Չեմ կարող ասել, թե մոնոներկայացման ժանրն ինձ ինչ-որ առումով գրավում է, ավելի շուտ հակառակը՝ վախեցնում է: Բայց «Վարեչկայի» դեպքում հանգամանքներն այնպես դասավորվեցին, երբ նյութը ձեռքս ընկավ: Ճիշտն ասած, որոշել էի այլեւս չխաղալ մոնոժանրում, բայց հենց նյութն էր, որ ինձ համոզեց հակառակում:

«ՎԱՐԵՉԿԱՆ ԻՄ ԿԵՐՏԱԾ ՀԵՐՈՍՈՒՀԻՆԵՐԻՑ ԱՄԵՆԱՀԱՍՈՒՆՆ Է, ԱՄԵՆԱԻՍԿԱԿԱՆԸ»

— Ինչո՞վ էր առանձնահատուկ Ձեր բեմական նոր կերպարը:

— Իմ հերոսուհին բացարձակապես տարբերվում է այն բոլոր դերերից, որոնք եղել են եւ կան իմ խաղացանկում: Ինձ թվում է՝ Վարեչկան իմ կերտած հերոսուհիներից ամենահասունն է, ամենաիսկականը:

— «Տաղանդավոր լինել պարտադիր չէ». այդպես է իր խոսքում ասում Ձեր հերոսուհին՝ երբեմնի բալետի պարուհին: Դուք է՞լ եք այդպես կարծում:

— Իհարկե, այստեղ դժվար է, չգիտեմ՝ պարտադիր է տաղանդավոր լինել, թե՝ ոչ եւ ընդհանրապես՝ ո՞վ է որոշում՝ այս թե այն ​​արտիստն է տաղանդավոր: Չէ՞ որ մենք կարող ենք միանգամից անուններ տալ, իրոք, հրաշալի դերասանների եւ ասել՝ ինչու՞… Մի խոսքով՝ հստակ պատասխան չունեմ:

— Դուք Վարեչկային խղճո՞ւմ եք, թե՞ համարում եք ուժեղ կին:

— Ես համարում եմ նրան շատ ուժեղ կին, շա՛տ, քանի որ նա ինքնասպանություն չգործեց եւ դեռ սպասում է, որ իրեն էլ կտրվի հնարավորություն:

«ՀԵՌՎԻՑ ԱՐՎԵՍՏԻ ԱՇԽԱՐՀՆ ԱՅՆՔԱՆ ԳԱՅԹԱԿՂԻՉ Է ԹՎՈՒՄ, ՄԻՆՉԴԵՌ  ԲԱՑԱՐՁԱԿԱՊԵՍ ԱՅԴՊԵՍ ՉԷ»

— Ըստ Ձեզ, Վարեչկայի պատմությունն իրակա՞ն է, թե՞ որոշակի հորինված տարրեր կան:

— Կարծում եմ՝ սա իրական պատմություն է, գրեթե համոզված եմ դրանում, եւ նույնիսկ իմ աչքի առաջ նրա պատկերի ուղիղ նախատիպը կա:

— Այնուհանդերձ, բալետի պարուհի դառնալը շատ աղջիկների անկատար երազանքն է…

— Այո, իսկապես, աղջիկները երազում են բալետի պարուհի կամ դերասանուհի դառնալ, չէ՞ որ հեռվից արվեստի աշխարհն այնքան անհոգ, այնքան գայթակղիչ է թվում, մինչդեռ բացարձակապես այդպես չէ, ինչի պատճառով էլ  շատերը հեռանում են այդ մասնագիտությունից:

— Ինչպե՞ս են ընթացել ներկայացման նախապատրաստական աշխատանքները: Ի՞նչ դժվարություններ եք, որպես դերասանուհի, փորձել հաղթահարել:

— Ես եւ Ելենան կարծես միանգամից սկսեցինք բեմադրական աշխատանքները: Ելենան ամենադժվարն արեց, նա զարմանալի տաղանդավոր մարդ է եւ կարողացավ հավաքել մի ներկայացում, որը զուտ արտաքուստ առանձնապես նման էլ չէ մոնոներկայացման իր ձեւով: Ելենային հաջողվեց ներկայացումը ծավալուն դարձնել: Իսկ հատուկ ինչ-որ դժվարություններ չեն եղել:

«ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՄԸ ԵՐԿԱՐ, ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ԿՅԱՆՔ ԿՈՒՆԵՆԱ ԵՎ ՄԻԳՈՒՑԵ ՇԱՏ ԿՃԱՄՓՈՐԴԻ»

— Ի վերջո, տառապանքների միջով անցած Ձեր հերոսուհին վերցնում է  ճամպրուկը՝ անցյալի հուշերով բեռնված ու... Ի՞նչ եք կարծում,  ո՞ր ուղությամբ է շարժվում նրա գնացքը:

— Կարծում եմ՝ ողջ կյանքում նա կփնտրի թատրոն, որը կընդունի իրեն, համենայնդեպս, նա իսկապես մեծ հույսեր ունի: Ուստի՝ ինձ թվում է, որ նրա համար դեռ ամեն ինչ ավարտված չէ:

— Ներկայացման ավարտին կին հանդիսատեսների աչքերը թաց էին, սպասելի էր՞:

— Սպասելի էր… Իմ դերասանական փորձն արդեն թույլ է տալիս գուշակել, թե կոնկրետ որ նախադասությունը կհասնի հանդիսատեսի սրտերին: Այնպես որ, իրականում սպասելի էր:

— Առաջիկայում ի՞նչ ճակատագիր է սպասում «Վարեչկա» մոնոներկայացմանը:

— Ըստ իս, ներկայացումը երկար, հետաքրքիր կյանք կունենա եւ միգուցե շատ կճամփորդի:

— Ծափեր, ծաղիկներ, հավանաբար, այլ բան դերասանուհուն պետք չէ՞ կատարյալ երջանիկ լինելու համար...

— Դերասանուհուն, ինչպես ցանկացած կնոջ, պետք է, որ տանը նրան սպասեն սիրող մարդիկ, ոչ ավելին:

Զրույցը՝ ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆԻ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝