Բաքվի բռնապետը Վարդանյանին տեսնում է որպես ուժեղ հակառակորդ՝ հաշվի առնելով նրա համբավը

Արդեն 45-րդ օրն է, ինչ Արցախը շրջափակում է Ադրբեջանի կողմից Լաչինի միջանցքը՝ Արցախը Հայաստանի և մնացած աշխարհի հետ կապող միակ «կյանքի ճանապարհը» փակելու պատճառով։ Դեկտեմբերի 12-ից Ստեփանակերտ-Գորիս ավտոճանապարհը, որը Արցախը Հայաստանի հետ կապող միակ ճանապարհն է, ադրբեջանական կողմի կողմից մնում է ամբողջությամբ փակ՝ իբր «էկոլոգիական նկատառումներով»։

Ինչ հումանիտար խնդիրների հետ բախվել շրջափակման մեջ գտնվող արցախցիները,- այս և այլ հարցերի պատասխանը փորձել ենք հետքրքրվել արցախցի մեր հայրենակից, Արցախի Հանրային ռադիոյի երկար տարիների լրագրող ԶԱԲԵԼՅԱ  ԱՎԱԳՅԱՆԻՑ, ով.

ՓՈՐՁՈՒՄ ԵՆ ՀԱՄՈԶԵԼ, ՈՐ  «ԱՊԱԳԱ ՉՈՒՆԵՆՔ» ՏԱՐԱԾԱՇՐՋԱՆՈՒՄ

-Արդեն 45 օր է՝ ադրբեջանցի էկոահաբեկիչները պատանդ են պահում Արցախի 120 հազար բնակչությանը, այդ թվում՝ 30 հազար երեխաներին։ Տարբեր պատճառներով Հայաստանում գտնվող արցախցի երեխաները բաժանվել են ծնողներից և չեն կարողացել ամենաընտանեկան տոնը՝ Ամանորը նշել հարազատների հետ։ Ալիևի ռեժիմը փորձում է խեղդել հայկական փոքր շրջանը, որի ժողովուրդը երկար տարիներ անհավասար հերոսական պայքար է մղում արժանապատիվ կյանքի համար հայրենի հողում։

Մինչ այժմ Ադրբեջանը խախտումների մասին ապացույցներ չի ներկայացրել, բայց դա կարծես թե ոչ ոքի չի անհանգստացնում, քանի որ հենց այսպես է շեղվում ուշադրությունը սեփական բնապահպանական խնդիրներից։ Շրջափակումը հոգեբանական մեծ ճնշում է գործադրում բնակչության վրա։ Ադրբեջանն օգտագործում է շրջափակումը, որպեսզի հայ բնակչությանը դուրս մղի Արցախից՝ փորձելով համոզել, որ նրանք «ապագա չունեն» տարածաշրջանում։

Ադրբեջանցիների մտադրությունները ոչ թե էկոլոգիական, այլ քաղաքական են. Նրանք ճնշում են գործադրում արցախցիների վրա՝ լքելու սեփական հողը: Նրանք արցախցիների մեջ փորձում են վախի ու անհուսության, հայրենիքում ապրելու անհնարինության զգացում սերմանել։  Դժվար ժամանակներ են բոլորիս համար: Ցավոք, մենք առաջինը չենք, որ զգում ենք դրանք։ Բայց մենք հաստատ գիտենք, որ այս թեստերը կախված են մեզանից: Միասին մենք ի վիճակի ենք շատ բանի միջով անցնել, դա արդեն եղել է մեկ-երկու անգամից ավելի մեր պատմության ընթացքում: Մեր նախնիները դարեր շարունակ պայքարել են հայրենի ղարաբաղյան հողում ապրելու իրավունքի համար։ Այս անգամ էլ պետք է գոյատևենք։

Բացի այդ, Ադրբեջանը հետևողականորեն տնտեսական ահաբեկչություն է իրականացնում Արցախի խաղաղ բնակչության նկատմամբ։ Մի շարք հիմնարկ-ձեռնարկություններ ստիպված են դադարեցնել իրենց գործունեությունը, ինչը լրացուցիչ լարվածություն է առաջացնում ինչպես ֆինանսական, այնպես էլ սոցիալ-տնտեսական առումով։ Արցախում Կաշենսկի հանքավայրի շահագործումը նույնպես դադարեցվել է մինչև միջազգային բնապահպանական վերանայման իրականացումը։ Ուզում եմ հիշեցնել, որ Արցախի Հանրապետության կառավարությունը նշել է, որ հանրապետության հանքարդյունաբերությունը համապատասխանում է միջազգային ամենաբարձր չափանիշներին։

Սակայն հաշվի առնելով ադրբեջանցի «էկոակտիվիստների» ստեղծած անառողջ մթնոլորտը և միջազգային հանրությանը մոլորեցնելու փորձերը՝ կառավարությունը «Բեյզ Մեթըլս»-ի ղեկավարության հետ ժամանակավորապես դադարեցրեց հանքի շահագործումը։ Արցախի կառավարությանն արդեն դիմել են ՄԱԿ-ի համապատասխան կառույցները և այլ միջազգային մասնագիտական ​​կազմակերպություններ՝ «Բեյզ Մեթըլս» ընկերության գործունեության հետ կապված միջազգային բնապահպանական ստուգում անցկացնելու և «կարճ ժամկետում կազմակերպելու վերանայման անցկացումը»։ Իսկ եթե մշտադիտարկում է իրականացվում, ապա թող կատարվի այս մարզի բոլոր հանքերում, քանի որ մենք մտահոգություն ունենք հարեւան պետությունում դրանց շահագործման հետ կապված։

Մենք վստահ ենք, որ մեր հանքը շահագործվում է շատ բարձր չափանիշներով»։ Արցախցիներն իրավունք ունեն աշխատելու իրենց հանքերում և ստեղծելու իրենց արդյունաբերությունը.

Բացի այդ, Ադրբեջանը պահանջում է Արցախի Հանրապետության պետական ​​նախարար Ռուբեն Վարդանյանին վտարել Արցախից։ Նշենք, որ Ռուբեն Վարդանյանը վերջերս հրաժարվել է Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիությունից։ Եթե ​​մինչ գործարար և բարերար Վարդանյանի Արցախ գալը, Ալիևն իրեն համարում էր տարածաշրջանում ուժեղ դեմք. այնուհետև Ռ.Վարդանյանի պետնախարարի պաշտոնում հայտնվելով և նշանակվելով՝ Բաքվի բռնապետը Վարդանյանին տեսնում էր որպես ուժեղ հակառակորդ՝ հաշվի առնելով հայ գործարարի համբավը։

ԱՐՑԱԽԻ ՇՐՋԱՓԱԿՈՒՄ, ԿԱՐԾՈՒՄ ԵՄ ԵՐԿԱՐ ԿՏԵՎԻ, ԵՆԹԱԴՐՈՒՄ ԵՄ, ՈՐ ԱՄԲՈՂՋ ՁՄԵՌ ԿԱՄ ԳՈՒՑԵ ԱՎԵԼԻ ԵՐԿԱՐ

- Հաշվի առնելով, որ շրջափակումը կարող է անորոշ ժամանակով ձգվել, Դուք՝ որպես արցախցի և լրագրող, ի՞նչ եք կարծում, որքա՞ն կարող է Արցախը դիմանալ ստեղծված իրավիճակում։

-Արցախի շրջափակում, կարծում եմ երկար ժամանակ, ենթադրում եմ, որ ամբողջ ձմեռ կամ գուցե ավելի երկար։ Ցեղասպանության ուղղակի սպառնալիքը կախել է ավելի քան 120 հազար արցախցի. Ադրբեջանի համար միջանցքի փակումը Արցախի հայաթափման գործընթացն արագացնելու միջոց է. Պետք է պատրաստվել պատերազմի, իսկական պատերազմի, Ալիևը նպատակ դրեց՝ ոչնչացնել հայերին և գրավել Հայաստանը, և նա սկսեց իր ժողովրդին պատրաստել սրան։Հրապարակայնորեն և պաշտոնապես հայտարարելով դրա մասին։ Բոլորը պետք է իմանան, որ Ադրբեջանը չի պատրաստվում Հայաստանի հետ խաղաղության, ավելին, եթե անգամ խաղաղության պայմանագիր կնքվի, այս փաստաթուղթը չի գործի այնքան ժամանակ, քանի դեռ միջազգային հանրությունը արդյունավետ միջոցներ չի ձեռնարկել Ադրբեջանի կողմից պատերազմ հրահրելու և թշնամություն հրահրելու քաղաքականությունը վերացնելու համար։ իշխանություններ.

Քաղաքակիրթ աշխարհը պետք է ամենախիստ պատժամիջոցները կիրառի Ադրբեջանի հանցավոր ղեկավարության դեմ. Անհնար է սահմանափակվել Արցախի համար կենսական նշանակություն ունեցող միջանցքի ապաշրջափակման պահանջով, սակայն անհրաժեշտ է պատժել Բաքվի ռեժիմին Արցախի ժողովրդի դեմ բարոյահոգեբանական տեռորի համար, այդ թվում՝ ներկայիս հումանիտար ճգնաժամի և պատճառած տնտեսական վնասի համար: բնապահպաններ»՝ արցախյան ձեռնարկությունների, մասնավորապես՝ հանքարդյունաբերական համալիրների բռնի պարապուրդի հետևանքով, որոնք Արցախի պետության և ժողովրդի օրինական սեփականությունն են։

Արցախի անմարդկային շրջափակման փաստը վկայում է, որ Արցախը երբեք չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում. Արտաքին աշխարհից կտրված Արցախի ժողովուրդն արդեն երրորդ շաբաթն է անշեղորեն դիմանում է շրջափակման բոլոր դժվարություններին ու դժվարություններին։ Ինչ էլ որ լինի, մենք չպետք է հանձնվենք ու գնանք զիջումների, բոլորս պետք է վերապրենք այս շրջափակումը։ Արցախի ժողովուրդը պաշտպանում է ազատ կյանքի իրավունքը հայրենի, դժվարությամբ ձեռք բերված հողում։ Հայերը հսկայական ներուժ ունեն.

Եթե ​​միասնական լինենք, անպարտելի ենք. Դա եղել է մեր պատմության վճռորոշ պահերին: Կարծես եկել է այդ պահը։ Ժամանակն է, որ բոլորս համախմբվենք մեկ հզոր բռունցքի մեջ։ Մենք արժանապատվորեն կանցնենք ճակատագրի այս փորձությունը, և Աստծո օգնությամբ մենք դուրս կգանք դրանից ավելի ուժեղ, ավելի իմաստուն, չափավոր և համախմբված:

Զրույցը` ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝