Ազգովի կարիք ունենք վերադառնալու մեր պապենական հավատքին,Աստված ինքը միշտ իր ձեռքը պարզած սպասում է․ ՊԲ ավագ գնդերեց Տեր Վարդան քահանա Ներսիսյանը Սուրբ Ծննդյան տոնի իրական խորհրդի մասին

Հունվարի 6-ին Հայ Առաքելական եկեղեցին և համայն հայությունը նշում են Հիսուս Քրիստոսի ծննդյան և Աստվածահայտնության տոնը: Սուրբ Ծննդյան տոնի իրական խորհրդի եւ դեպի Աստված ձեռքերը պարզելու հրամայականի մասին զրուցել ենք ՊԲ ավագ գնդերեց Տեր Վարդան քահանա Ներսիսյանի հետ, ով նախ անդրադառանալով օրվա խորհրդին նկատեց․

-Հունվարի 5-ին կատարելու ենք Ճրագալույծի սուրբ պատարագ, որից հետո հավատացյալները այդ ճրագը տանելու են իրենց օջախները։ Տոնի խորհուրդը Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ ծննդյան ավետիսն է, որը մեր հավատացյալները վառվող ճարգի տեսքով պետք է տանեն եւ սփռեն ամբողջ աշխարհով։

Մենք գիտենք, որը լույսը խավարի մեջ պայքարի հաղթանակն է խորհրդանշում, լույսը դա քրիստոնեությունն է, լույսը դա Աստծո հանդեպ հավատքն է։ Իսկ խավարը դա այսօր աշխարհում տիրող իրավիճակն է, սատանայի որոգայթներն են։ Եվ, երբ մենք Քրիստոսի ծննդյան լույսը վառված մոմի տեսքով դուրս ենք հանում եկեղեցուց, այն սկսում է լուսավորել խավարը։ Այս օրերին, ինչպես երբեւէ մեր ազգը առավել քան երբեւէ կարիք ունի հավատքի, Աստծո գիրկը վերադառնալու, որովհետեւ մեր փրկությունը միմիայն Աստծո միջոցով կարող է լինել, իսկ մեր փրկության միակ օրրանը՝ դա եկեղեցին է, որտեղից Աստծո խոսքն է քարոզվում։ Այսօր մեր ազգը ազգովի կարիք ունի վերադառնալու իր պապենական կրոնին, հավատքին, որի շնորհիվ մենք հազարամյակներ գոյություն ենք ունեցել, կարողացել ենք ապրել, գոյատեւել եւ պահել հայի ինքնությունը։ Մեր անձերը ու մեր սրբությունները պաշտպանելու միակ փրկությունը  Աստծո մեջ։ Աստված ինքը միշտ իր ձեռքը պարզած սպասում է, թե մենք երբ մեր ձեռքը կերկարենք եւ իրենից այդ օգնությունը, օրհնությունը կվերցնենք։ Սակայն, հարց է՝ մենք մեր ձեռքը մեկնո՞ւմ ենք առ Աստված, թե՞ ոչ։ Ցավոք, այսօր հասարակության մի ստված զանգված իր ձեռքը չի մեկնում առ Աստված, որի հետեւանքով էլ ազգովի կանգնում ենք փորձությունների առաջ։

Ուստի այս օրերին, շատ կարեւոր է, որ մենք հասկանանք Քրստոսի ծննդյան խորհրդի բուն իմաստը՝ այն է փրկությունը։ Քրիստոս եկավ աշխարհ, ծնվեց, մարդացավ մարդկության համար եւ Քրիստոս եղավ ամենամեծ զոհաբերությունը, որ պետք է լիներ մարդկության փրկության համար։ Սա է պետք հասկանալ ու այս գիտակցումով ապրել հավատքով առ Աստված։

ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝