Սկզբում իրենք շատ թուլացած էին, վախենում էին մեզանից, բայց հետո....Ադրբեջանական ագրեսիան սեփական մաշկի վրա զգացած զինվորը մանրամասներ է ներկայացնում

«Իրավունքի» զրուցակիցն է 44-օրյա ադրբեջանական ագրեսիան սեփական մաշկի վրա վերապրած, այդ ժամանակ ժամկետային զինծառայող, Իջեւանի տարածաշրջանի Սեւ քար գյուղից Նվեր Կապլանյանը: Վերհիշելով արյունոտ օրերը Նվերը մտովի տեղափոխվեց 2020թ, սեպտեմբերի 27.

-Մեկ տարի վեց ամսվա ծառայող էի, երբ սկսվեց պատերազմը, ծառայում էի Մարտակերտում: Սեպտեմբերի 25-ին իջանք դիրքերից չմտածելով, որ 24 ժամ հետո պատերազմի մեջ ենք հայտնվելու:  27-ին առավոտյան, ժամը 7-30-ի սահմաններում կրակոցի ձայներ լսվեցին, անմիջապես տագնապով մեզ կրկին դիրքեր հանեցին: Մոտ երեք-չորս ժամ հրետակոծության տակ ոտքով դիրքեր էինք բարձրանում:

-Մինչեւ սեպտեմբերի 27-ը ամեն բան հանդա՞րտ էր:

-Դիրքերում ամեն բան խաղաղ էր, բայց սեպտեմբերի 26-ի գիշերը հրետանին տագնապով հանեցին դիրքեր, բայց մեզ ոչինչ չասեցին, թե ինչ կատարվում մինչեւ սեպտեմբերի 27-ը:

-Ի՞նչ էր կատարվում մարտի դաշտում սեպտեմբերի 27-ից սկսած:

-Աննկարագրելի է, թե ինչ էր կատարվում. աշխատում էր հրետանին, ԱԹՍ-ները, ամենատարբեր տրամաափի զենքերից էին կրակում, թե օդից, թե բլիժնի բոյի ժամանակ: Ամենաշատ զոհերը հենց առաջին օրերին ենք ունեցել. արյուն, ցավ ու կարկուտի նման անդադար տեղացող արկեր: Բայց այնպես չէր, որ մենք չէին կարողանում պաշտպանվել:

-Այդ դեպքում ինչո՞ւ չկարողացաք արժանի հակահարված տալ:

-Մենք` զինվորներս ապահովված էինք զենքով, մենք կարողանում էինք պաշտպանվել, պարզապես մեզ թույլ չէին տալիս առաջ գնալ, առաջ գնալու հրաման չունեինք: Համենայնդեպս, մինչեւ իմ վիրավորելը` հոկտեմբերի 13-ը էդ վիճակն էր:

-Ասացիր, որ դեմ առ դեմ մարտի ժամանակ ամենատարբեր զինատեսակներն են օգտագործվել, կոնկրետ Ձեր վաշտը դեմ առ դեմ մարտի մասնակցե՞լ է:

-Այո, սեպտեմբերի 30-ից մինչեւ հոկտեմբերի 1-ը դեմ առ դեմ կռիվները շատ էին: Մենք 7-8 հոգով էինք, երբ մեզ վրա հարձակվեցին հատուկ ջոկատայինները, բայց մենք կարողացել ենք կյանքի գնով կանխել իրենց առաջախաղաղացումը մինչեւ հոկտեբերի 1-ը: Սկզբում իրենք շատ թուլացած էին, վախենում էին մեզանից, բայց հետո չգիտեմ ինչ եղավ: Իրենք մեզանից տարիքով էին, բայց մեր հարվածներից անակնկալի էին գալիս: Եթե ամբողջ կռիվը դեմ առ դեմ լիներ, ես վստահ եմ, որ մենք կհաղթեինք, եթե կռիվի չորրորդ օրվանից սկսած գոնե օդը պաշտպանվեր, մենք էս վիճակը չէինք ունենա:

ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝