Ամեն ինչ սկսվեց արագաչափից, բայց ավարտվեց նրանով, որ մենք դառնում են Թուրքիայի վիլայեթ. ԴԱՎԻԹ ՍԱՀԱԿՅԱՆՑ

«Իրավունքը» զրուցել է ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, ռեժիսոր, մուլտիպլիկատոր ԴԱՎԻԹ ՍԱՀԱԿՅԱՆՑԻ հետ:

— Պարոն Սահակյանց, ի՞նչ կարծիք ունեք երկրում տարվող հակառուսական այն ալիքի մասին, որ հիմա է բարձրացվել:

— Կործանարար է... Ամենածանրակշիռը մեր իրականութան մեջ Ռուսաստանի Դաշնությունն է: Մինչդեռ շատ նպատակաուղղված արդեն չորս տարի է իրենց իշխանության ժամանակ, մինչեւ այդ էլ այդ նույն ուժերը, որոնք Հայաստանում դիվերսանտների պես նստած էին, անում էին դա նաեւ տարիներ առաջ:

— Կարծում եք՝ մտածվա՞ծ քայլ է, թե՞ իրենք էլ չեն հասկանում՝ ինչ են անում:

— Դեռեւս 2018 թվականին մենք ասում էինք, որ այս «հեղափոխությունը» ո՛չ արագաչափի, ո՛չ կոռուպցիայի եւ ո՛չ էլ Արցախի մասին էր: Մենք, փաստորեն, ճիշտ դուրս եկանք: Եվ ավելիին գնացին նրանք... Կատարվում է աշխարհաքաղաքական մեզ համար շատ վտանգավոր վեկտորի փոփոխության փորձ, որի հետեւանքով կունենանք նոր դեր, որը պատկերացնում են ներկայիս իշխանությունները, դա ՆԱՏՕՆ է՝ Թուրքիայի դեմքով:

— 44-օրյա պատերազմի ժամանակ էլ նույնպիսի հակառուսական տրամադրություններ կային: Չե՞ք կարծում, որ կարող է նորից վերսկսվի պատերազմը, եւ նման պահվածքով այս անգամ հայ ժողովուրդը մնա միայնակ:

— Երբ հասկանում ես, որ այդ մարդիկ պատրաստ են զոհաբերել հազարավոր կյանքեր՝ միայն հասնեն իրենց նպատակներին, ուրեմն՝ ամեն ինչ հնարավոր է սպասել ներկայիս իշխանությունից, որովհետեւ ոչ մի վստահություն չկա իրենց որեւէ քայլի համար: Եթե 44-օրյա պատերազմին անդրադառնանք, ապա մինչեւ այդ պատերազմը՝ այս իշխանությունն արեց ամեն ինչ, թիկունքից ամեն ձեւվով փորձելով հարվածել այն մարդուն, որին ակնկալում էինք մեր կողքին տեսնել այս պատերազմում: Եվ բացի այդ ամենից, նույնիսկ դրան չնայելով՝ տարբեր փուլերում Ռուսաստանի Դաշնությունն արել է իր քայլերը՝ պատերազմը կասեցնելու համար, ինչը մերժվել է ներկայիս իշխանության եւ ոչ թե Ռուսաստանի կողմից: Այդ դեպքում մենք էլ ո՞ւմ պետք է մեղադրենք այն իրավիճակի համար, որ հիմա տիրում է մեր երկրում: Միմիայն մեզ...

— 44-օրյա պատերազմից անցել է երկու տարի, որեւէ դրական փոփոխություններ տեսնո՞ւմ եք, որ կատարվել է մեր բանակում:

— Չէր էլ կարող լինել, որովհետեւ այդ պատերազմը նրա համար էր, որ ոչնչանար հայկական բանակը: Դրա համար էր արվում այդ պատերազմը: Եթե իրենք ունեն գերնպատակ՝ առհասարակ ոչնչացնելու Հայոց բանակը, ապա ի՞նչ ակնկալիք մենք կարող ենք ունենալ, որ դրական քայլ կանեն բանակը հզորացնելու կամ վերականգնելու համար: Բնականաբար, չկա այդպիսի բան: Եվ իրենց ծրագրերում դա չի մտնում: Դրա համար ես ոչ մի լավատեսություն չունեմ՝ կապված ներկայիս իշխանության հետ: Այսօր բանակը պահվում է միայն մեր նվիրյալների, մեր զինվորների շնորհիվ: Ներկայիս իշխանությունը, կարծես թե, ոչ մի դերակատարություն չունի:

— Նախ՝ ՌԴ պետդումայի պատգամավոր Կոնստանտին Զատուլինի, ապա «Ռուսաստանն այսօր» լրատվական գործակալության գլխավոր խմբագիր Մարգարիտա Սիմոնյանի մուտքը Հայաստան արգելելու մասին ի՞նչ կասեք:

— Դա ուղղակի դիվերսիոն արշավ է Ռուսաստանի դեմ: Եվ կրկին ցույց է տալիս, որ ներկայիս իշխանությունը դեմ է մեր դաշնակցին, որ հայկական հայացքներ ունեցող մարդիկ չունենան հնարավորություն գալ Հայաստան եւ իրենց գործունեությունն ավելի ծավալուն իրականացնեն: Դա ակնհայտ է... Չի կարելի նման կերպ վերաբերվել Զատուլինի պես մարդու հետ, որն արդեն 30-ից ավել տարիներ խոսում է միմիայն Հայաստանի շահերից ելնելով եւ այն եզակիներից է, որ ձայն է բարձրացնում՝ ի շահ Հայաստանի եւ հայ ժողովրդի, հայկական պետականության համար: Եթե այդ մարդն այսօր համարվում է ոչ ցանկալի անձ Հայաստանի Հանրապետությունում, ուրեմն՝ պարզ է, որ ՀՀ իշխանությունը չի սպասարկում Հայաստանի շահերը:

— Այսինքն՝ բռնապետությո՞ւնն է իշխում երկրում:

— Բռնապետությունը մեր երկրում շուտվանից է իշխում: Ուղղակի մեր բախտը բերել է, որ իրենք այսօր այդ սարսափելի լծակները չեն կարողանում 100 տոկոս օգտագործել: Այո, մեր երկրում դիկտատուրա է եւ շատ բռնի, թրիքի հոտով դիկտատուրա, որը փորձում են էլ ավելի ամրապնդել:

— Ու դեռ կան մարդիկ, որոնք սատարում են ներկայիս իշխանությանը եւ համաձայն են նրանց վարած քաղաքականության հետ…

— Միշտ եղել են, կան ու կլինեն մարդիկ, ովքեր չեն ծանրաբեռնում իրենց կյանքը՝ հայոց պետականության մասին մտածելով: Ես չեմ հավատում այն թվերին, որոնք հրապարակում են պետական մարմիններն ընտրությունների ժամանակ: Ես վստահ եմ, որ այդ զանգվածը շատ ավելի քիչ է, քան ներկայացվում է մեզ:

— Ասում էին՝ ժողովուրդն է իրենց բերել իշխանության եւ ժողովուրդն էլ որոշելու է Արցախի հարցը: Հիմա հաշվի առնվո՞ւմ է ժողովրդի կարծիքը:

— Երբեք հաշվի չեն առել ժողովրդի կարծիքը: Այդպիսի խոսքերով, մանիպուլյացիա անելով՝ խաղացել են ժողովրդի էմոցիաների վրա: Ինչպես ասացի` ամեն ինչ սկսվեց արագաչափից, բայց ավարտվեց նրանով, որ մենք դառնում են Թուրքիայի վիլայեթ: Այսինքն` արագաչափը չէր պատճառը, որով նա բերում էր մարդկանց փողոց: Սա մանիպուլյացիա էր:

— Բայց իրականում այդ արագաչափերի հարցն էլ չէ՞ չլուծվեց…

— Ըստ երեւույթին, կա մի պարկ, որտեղ շատ փող կա, որով կարող են փակել սրա-նրա բերանը: Կամ պարգեւավճարներով այնպես պահել ոստիկանությունը, որ ոչ ոք չկարողանա մոտիկ գալ՝ այդպես իրենց ապահովելով ոստիկանական վահանով, բնականաբար, կարող են անել ցանկացած բան, որը հետո մարսվում է: Բայց, հուսով եմ, որ դրա ավարտը մոտ է:

— Ի՞նչ կասեք այն ոստիկանների մասին, որոնք հանուն իրենց աշխատանքը չկորցնելու, հանուն գումարի պատրաստ են նույնիսկ հերոսների մայրերի վրա ձեռք բարձրացնել:

— Էլի եմ ասում՝ նրանք այն մարդիկ են, որոնք միշտ եղել են, կան ու կլինեն: Գումարի դիմաց պատրաստ են ցանկացած քայլի: Ուղղակի պետք է լինի այնպիսի պետություն, որպեսզի նման կենդանիները հնարավորություն չունենան իրականացնել այդպիսի արարքներ:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝