Դպրոցում դասավանդման այսօրվա մեթոդն ինձ տխրեցնում է. Մարգարիտ Խաչատրյան

«Իրավունքը» զրուցել է Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի դերասանուհի ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ հետ:
— Հոկտեմբերի 5-ը Ուսուցչի օրն է: Եթե վերադառնանք անցյալ` ի՞նչ հիշողություններ ունեք՝ այդ օրվա հետ կապված:

— Հոկտեմբերի 4-ն ինձ համար ոչ միայն հարգարժան, գովելի, շատ պիտանի ու կարեւոր Ուսուցչի օրն է, այլ նաեւ՝ իմ մայրիկի: Մայրս` Լիդա Հարությունյանը, հայոց լեզվի եւ գրականության լավագույն մասնագետ է: Դպրոցում աշխատել է նաեւ՝ որպես մեթոդիստ, ուսմասվար, բայց այսօր արդեն թոշակառու է: Եվ անկախ նրանից, ինչքան մեծ է իմ հարգանքը ուսուցիչների հանդեպ, այն կրկնապատկվում է, որովհետեւ մայրս էլ է ուսուցիչուհի: Եվ այնպիսի մանկավարժ է, որի աշակերտներն առ այսօր կապի մեջ են նրա հետ:

— Տիկին Խաչատրյան, այսօրվա կրթական ծրագրերի մասին ի՞նչ կարծիք ունեք:

— Թոռնիկներս` Էրոս ու Մարգարիտը, գնում են դպրոց, եւ պետք է ցավով ասեմ, որ այսօրվա դասավանդման մեթոդը եւ ուսուցիչների այդ ծրագրով աշխատելն ինձ տխրեցնում է: Ես այսօր ուզում եմ հասկանալ եւ համեմատել մեր ժամանակը եւ դեռեւս վերջերս մի քանի տարի առաջվա հետ, երբ տղաս էր սովորում: Մեր ժամանակ դպրոցում ուսուցիչը դասն այնպես էր բացատրում, որ մենք գալիս էինք տուն, եթե հարկ լիներ կարդալ այդ օրվա դասը, ոչ թե 20, այլ 30 բալ կստանայինք: Ահա այդքան լավ էին դասավանդում եւ փոխանցում օրվա դասը, ասելիքը, մաթեմատիկական խնդիրները: Հիմա, ցավոք, դա չկա: Ընդամենը հանձնարարություններ են: Սա բողոքի ակցիա չէ: Չեմ ուզում հավատալ, որ բոլոր դպրոցներում է այդպես: Չէ՞ որ ուսուցչի աշխատանքը հանձնարարություն տալուց առաջ՝ դաս սովորեցնելն ու բացատրելն է: Ծնողն աշխատանքից հոգնած գալիս է տուն եւ ստիպված է լինում երեխային սովորեցնել, բացատրել: Այսինքն` ծնողն այսօր նաեւ ուսուցիչ է:

— Այդ դեպքում ո՞րն է այսօրվա ուսուցչի հիմնական գործառույթը:

— Այսօրվա ուսուցիչների մեծագույն գործը դպրոցում երեխաներին հանձնարարություն տալն է: Ցավում եմ, որ այդպես է: Հուսամ՝ ավելի լավ տարբերակներ կան: «Ուսուցիչ» բառը կոչում է, եւ լիահույս եմ, որ այդ կոչումով բոլոր ուսուցիչները կկարողանան մատաղ սերնդին օգտակար լինել:

— Ամենահամեստ աշխատավարձը միշտ ստացել են ուսուցիչները, մինչդեռ վերջերս կառավարության նիստի ժամանակ հայտարարվեց, որ՝ «եթե մարդն ամիսը 75 հազար դրամով աշխատում է, նշանակում է նորմալ կրթություն չի ստացել»: Համաձա՞յն եք այս արտահայտության հետ:

— Իհարկե` ոչ: Այդ խեղկատակ մտքերը դնենք մի կողմ, որովհետեւ բարձր ամբիոնից հնչեցրած այդ մտքերին ոչ միայն չի կարելի հետեւել, այլ պետք է համարել, որ չես էլ լսել: Դրան բացատրություն չկա: Վերջիվերջո, հասկանում ես, որ ի պաշտոնե մարդը մի օր (անկախ գրաված աթոռից) կարողանում է ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, իր բացարձակ անտեղյակ եւ անտարբեր մարդ տեսակը: Այդպիսի արտահայտություններն ի վնաս լսողներին չեն, ի վնաս այդ մարդուն է, որը, ի վերջո, պատռում է այն դիմակը, որը կոչվում է պետական պաշտոնյա:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝