Պարո՛ն, մենք մատաղացու չենք…ԱՀ ԱԺ նախկին պատգամավորի դիպուկ պատասխանը Լևոն Տեր-Պետրոսյանին

Պատերազմից երկու տարի անց ի՞նչ իրավիճակ է այսօր Արցախում, որքանո՞վ են անվտանգ արցախյան սահմանները, ինչպես են Արցախում գնահատում Արցախի վերաբերյալ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հնչեցրած մտքերին եւ նրա առաջարկները հարցի պատասխանը փորձել ենք ստանալ Արցախի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր, ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախկին նախագահ Արզիկ Մխիթարյանից։

-Իրավիճակն Արցախում նույնիսկ 2 տարի անց հետպատերազմական է, այդ սինդրոմի բոլոր առանձնահատկություններով։ Ոչինչ չի փոխվել և դեռ ավելին՝ ստեղծված անորոշությունն ավելի է սրել մասսայական ապատիան։ Սակայն, այնուամենայնիվ, Արցախցիները կռիվ են տալիս իրավիճակի դեմ, գիտակցելով, որ արդարությունը հաճախ է հիվանդանում, բայց չի մեռնում։ Իհարկե այս արդարության հեքիաթային պատկերացումն է, քանի որ գիտակցում ենք նաև այն հանրահայտ ճշմարտությունը, որ արդարությունը «սրի ծայրին է» …. Ինչ վերաբերվում է սահմանների անվտանգությանը, կասեի, որ Արցախի սահմանները հարաբերականորեն անվտանգ էին, երբ մեր որդիներն ուժով ու արյունով սահման գծեցին ու մեզ ամեքիս հպարտ սահմանապահ կարգեցին, թիկունքին ունենալով Հայաստանն ու ողջ Սփյուռքը։ Վահան էինք Հսյոց Աշխարհի համար և ավելի քան 3 տասնամյակ թույլ չտրվեց, որ պատերազմը մտնի Հայաստանի տարածք։ Ցավոք բոլորը չգիտակցեցին այս աքսիոմատիկ ճշմարտությունը և թշնամին տապալեց մեր միասնական Հայրենիքի Դարպասը՝ Արցախը…. Նշեմ նաև, որ այսօր Աշխարհում անվտանգ սահմաններ չկան, ողջ Երկրագունդը ցնցումների մեջ է։ Արցախում ռուսական խաղաղապահ ուժեր են, որոնք փառք Աստծո, առայժմ ապահովում են մեր ժողովրդի անվտանգությունը։ Շնորհակալ ենք…

-Արցախցինեն օրն ի բուն շունչը պահած սպասում են, թէ այս կամ այն քաղաքական խարիզմատիկ գործիչն ինչ է մտածում կամ ասում մեր ճակատագրի մասին։ Համակ ուշադրությամբ լսեցի Լևոն Տեր-Պետրոսյանին և տարօրինակ ցգացումներ ապրեցի։ Նրա խոսքում մեկ կարծես փայլատակում էին առանձին ճշմարիտ մտքեր, գերազանցապես երբ խոսքը վերաբերվում էր իշխանությունների կողմից բանակցությունների մանրամասների տեղեկատվության գաղտնիությանը, չնայած չենք կարծում, որ ինքը ևս չտեղեկացվածներից է… Մյուս կողմից պարզապես ցնցված էի նրա այն դատողություններից, որ Արցախի կարգավիճակի հարցն ավարտված է, որ անհրաժեշտ է ստորագրել Ադրբեջանի ու Թուրքիայի կողմից առաջարկվող պայմանագրերը, որով ինքնակամ

Արցախը հանձնվում է պատմական ճանաչում ունեցող հոշոտող գայլերին և որով իբր Հսյաստանը փրկում ենք նոր, ավելի ծանր իրավիճակներից… Ցնցված էի, ուզում էի ճչալ, գոռալ, խենթանալ այդ դաժան սառնասրտությունից… Ոչ մի ցավ, կարծես ոչ մի ափսոսանք, ոչ մի կարեկցանք…Տպավորություն էր, որ խորթ մոր զավակներ ենք, որոնք անխուսափելիորեն պետք է զոհաբերվեն…Պարադոքս է, որ ԼՏՊ-ն գտնում է, որ   արցախյան հիմնախնդրի լուծման բանալին ՌԴ-ի ձեռքում է, եւ, որը, ցավոք, ըստ նրա կորցրել են։ Զարմանալի է, որ նա ոչ մի մտահոգություն չի ապրում, թե ով կգտնի այդ բանալին եւ ով օգնական կլինի Արցախին։

Իբրև Արցախցի մտավորական, Ղարաբաղյան շարժման ակունքներում կանգնած ակիվ հայուհի, որը ժամանակին հավատացել ու վստահել է 88-ի ԼՏՊ-ին, արցունքն աչքերիս կհարցնեի… եթե Արցախյան գոյամարտի 3 պատերազմների տասնյակ հազարավոր զոհերն ու վիրավորները չեն հագեցրել արյունարբու հրեշի ծարավը, մենք՝ 150 հազարս ևս զոհաբերվելով, արդյո՞ք փրկվում է Հայաստանս… Լ.Պետրոսյանը Արցախցիներիս դնում է ծանր դիլեմայի առաջ, որ եթե մենք չենք զոհաբերվում, Հայաստանն ընկնում է ավելի ծանր իրավիճակի մեջ։ Ղարաբաղյան շարժման պարոն «ռահվիրա», միթե՞ 88-ին այս էիք ակնկալում ու կանխորոշում… Պարո՛ն, մենք մատաղացու չենք…