Որ­քա­նով է լուրջ երկ­քա­ղա­քա­ցի Ռո­տեն­բեր­գի մտադ­րու­թյու­նը՝ դառ­նալ Երե­ւա­նի քա­ղա­քա­պետ

Համացանցում լայն արձագանք էր գտել այն, որ «Ուժը հայրենյաց» կուսակցության նախագահ Տիգրան Արզաքանցյանի կինը`  ՆԱՏԱԼՅԱ ՌՈՏԵՆԲԵՐԳԸ,  ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս հայտարարել էր, թե մտադիր է մասնակցել Երեւանի ավագանու ընտրություններին` գլխավորելով ամուսնու կուսակցության ցուցակը եւ առաջադրվել` որպես քաղաքապետի թեկնածու, ինչի մասին «Իրավունքը» զրուցել է նրա հետ:

– Տիկին Ռոտենբերգ, որքանո՞վ պետք է լուրջ ընկալել Ձեր հայտարարությունը` Երեւանի քաղաքապետի թեկնածու առաջադրվելու վերաբերյալ:

– Գիտեք, այս գաղափարը երեկ չի ծնվել: Այն երկար ժամանակ հասունանում էր: Ես վաղուց պատրաստ էի հանդես գալ` որպես ղեկավար եւ լիդեր: Կարծում եմ` մարդը պետք է փորձի իր հնարավորությունները, իր ամբիացիաներն ու ցանկությունները: Իհարկե, միշտ չէ, որ այն կբերի հաղթանակի առաջին փորձից, բայց եթե չհանձնվես, ապա ինչպես ասում են` «ավելի լավ է ուշ, քան երբեք»: Համարում եմ, որ սա կլինի հետաքրքիր ուղի եւ հետաքրքիր մարտահրավեր ինձ համար եւ իմ ընտանիքի: Սա մեծ պատասխանատվություն է` ժողովրդի եւ Աստծո առաջ: Ես հիմա ուսումնասիրում եմ այժմյան Երեւանի քաղաքապետի ծրագիրը, որպեսզի հասկանամ, թե ինչ էին ծրագրել, ինչ են արել, եւ ինչ է պետք ավելացնել, ինչը լավացնել:

– Երեւանի քաղաքապետի պաշտոնը զբաղեցնելը խանութ կառավարել չէ: Ինչպե՞ս եք ոլորտում փորձառություն չունենալով` պատկերացնում քաղաքային իշխանության ղեկավարումը:

– Իհարկե, մարդը չի կարող ամեն ինչ իմանալ, բայց եթե նա լավ ղեկավար է, կարող է հաղթահարել: Բնականաբար, կլսեմ փորձագետներին ու պրոֆեսիոնալներին, ովքեր հասկանում են կոմունիկացիաներից, ճարտարապետությունից, շինարարությունից, տրանսպորտային հարցերից: Չէ՞ որ, երբ դու ներկայանում ես, որպես քաղաքի ղեկավար, պետք է բոլոր քաղաքային խնդիրներին անդրադառնաս, այլ ոչ թե զբաղվես միայն նեղ շրջանակներով` սպորտով, նորաձությամբ եւ այլն: Այսինքն` դու պետք է լինես բազմակողմանի տեղեկացված, իսկ ես ինձ համարում եմ հենց այդպիսին, որովհետեւ ինչ նախագիծ սկսել եմ, այն պատվով ավարտին եմ հասցրել, որոնց մասին հպարտորեն կարող եմ խոսել: Այնպես որ, ժամանակը ցույց կտա, բայց յուրաքանչյուր մարդ իր հնարավորությունները փորձելու իրավունք ունի: Չեմ ասում, թե ես այս առումով առանձնանում եմ մյուսներից, յուրաքանչյուրն էլ կարող է փորձել: Ուղղակի, ամեն մեկը չէ վստահ, որ կգնա մինչեւ վերջ եւ կարող է նման պատասխանատվություն վերցնել, չվախենալ հարթել ինչ–որ խնդիրներ, որոնք կծագեն:

– Խնդիրները, կարծես թե, արդեն ծագել են: Բավական բացասական արձագանք ունեցավ Ձեր հայտարարությունը սոցցանցերում: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

– Այո՛, մենք տեսանք, որ որոշակի բացասական արձագանքներ եւս եղան: Սա նորմալ է, մենք սպասում էինք դրան: Ամենակարեւորը` շատ հաշվի չառնել, չծանրաբեռնվել դրանով եւ չխորանալ, որպեսզի այդ բացասականը քեզ չշեղի բռնածդ ուղուց: Ես տեսա նաեւ շատ աջակցություն: Ինձ առաջ է մղում այն, որ ես ճշմարիտ եմ, արդար եմ, աշխատասեր: Ես չունեմ արձակուրդներ, հանգստյան օրեր, շաբաթ–կիրակիներ, երբ բոլորը Սեւանում հանգստանում են, Նատալյան աշխատում է: Հետեւապես ինձ համար սարսափելի չէ աշխատելը եւ պատասխանատվությունը: Պատրաստ եմ պատասխան տալ յուրաքանչյուր իմ քայլի համար եւ ընդունել յուրաքանչյուր քննադատություն եւ մեկնաբանություն: Եթե ինչ–որ բան սխալ կանեմ, պատրաստ եմ ուղղել սխալս:

– Բայց Երեւանի քաղաքապետի սխալը կարող է եւ ճակատագրական լինել... Չե՞ք մտածել այդ մասին:

– Իհարկե, ցանկալի է, որ ղեկավարը  չանի սխալներ, բայց որպեսզի չանի, պետք է նախապես յուրաքանչյուր հարց քննարկի փորձագետների հետ եւ իր շուրջ ձեւավորի պրոֆեսիոնալների թիմ: Կարծում եմ` ովքեր ինձ կհավատան, կմիանան ինձ, կօգնեն այս հարցում, որովհետեւ օգնելով ինձ` կօգնեն իրենք իրենց, իրենց երկրին` Հայաստանին եւ նախեւառաջ` Երեւանին:

– Երեւանի տեղական ինքնակառավարման մասին օրենքի 42–րդ հոդվածը հստակ սահմանում է, որ Երեւանի քաղաքապետ կարող է ընտրվել ՀՀ քաղաքացիություն ունեցող եւ ավագանու անդամ համարվող այն անձը, որը չունի այլ պետության քաղաքացիություն: Իսկ Դուք միայն ՀՀ քաղաքացի՞ եք:

– Ո՛չ, այս պահին ես երկքաղաքացի եմ: Դրա համար պետք է նժարին դնեմ բոլոր ռիսկերը, որովհետեւ մենք ընդունում ենք լուրջ որոշում, որի համար հետո կարող է զղջանք: Կարեւորն այն է, որ մենք ընդունենք որոշում եւ հետո չզղջանք դրա համար: Ես պետք է վերլուծեմ բոլոր, այսպես ասած, հնարավոր վերելքներն ու վայրէջքները եւ ընդհանրապես իմ ապագայի հեռանկարները, թե ով եմ ուզում լինել եւ որքան հեռուն կարող եմ գնալ: Այնպես որ, մենք դեռ կվերադառնանք այս հարցին: Սա շատ զգայուն պահ է, որը պետք է որոշել, թե ինչ անել:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ