Նրա մա­հով աղ­քա­տա­ցան թատ­րոնն ու կի­նոն. վեր­ջին հրա­ժեշ­տը՝ Ռա­ֆա­յել Քո­թան­ջյա­նին

«Նրա մա­հով աղ­քա­տա­ցան թատ­րոնն ու կի­նոն». վեր­ջին հրա­ժեշ­տը՝ Ռա­ֆա­յել Քո­թան­ջյա­նին

 ՀՀ ժո­ղովր­դա­կան ար­տիստ Ռա­ֆա­յել Քո­թան­ջյա­նին երեկ վեր­ջին հրա­ժեշ­տը տվե­ցին հա­րա­զատ­նե­րը, խա­ղըն­կեր­նե­րը, մշա­կու­թա­յին, քա­ղա­քա­կան, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ­ներն ու թա­տե­րա­սեր հան­րու­թյու­նը:

«Իրա­վուն­քի» հետ զրույ­ցում ՀԹԳՄ նա­խա­գահ, ՀՀ ար­վես­տի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ ՀԱ­ԿՈԲ ՂԱ­ԶԱՆ­ՉՅԱ­ՆԸ, վեր­հի­շե­լով լու­սա­հո­գի Ռա­ֆա­յել Քո­թան­ջյա­նին՝ ասաց. «Որպես դե­րա­սան՝ անկրկ­նե­լի երե­ւույթ էր, իր նմա­նը չու­նե­ցող մարդ: Եվ այդ առու­մով, իհար­կե, շատ աղ­քա­տա­ցան հայ­կա­կան թատ­րոնն ու կի­նոն: Իսկ որ­պես անձ­նա­վո­րու­թյուն` բա­ցա­ռիկ բա­րի, բա­ցա­ռիկ ազ­նիվ, բա­ցա­ռիկ օրի­նա­վոր մարդ էր, մարդ­կա­յին տե­սակ, որը, ցա­վոք, հազ­վա­դեպ է հան­դի­պում մեր իրա­կա­նու­թյան մեջ: Ափ­սոս, շատ ափ­սոս, որ մեզ լքում են նրա նման մե­ծե­րը»:

ՀՀ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ ԽՈ­ՐԵՆ ԼԵ­ՎՈ­ՆՅԱՆՆ էլ մեծ ափ­սո­սան­քով է խո­սում Ռա­ֆա­յել Քո­թան­ջյա­նի եւ, առ­հա­սա­րակ, հայ մե­ծե­րի կորս­տի մա­սին. «Ամեն ան­գամ, երբ մեր մե­ծե­րից որե­ւէ մե­կը հե­ռա­նում է, ամենքս ինչ–որ չա­փով աղ­քա­տա­նում ենք ու սպա­սում, որ նրանց տե­ղը պետք է նո­րե­րը գան, նրանց անուն­նե­րի կող­քին պետք է գրվեն նոր ար­ժա­նա­վոր անուն­ներ: Բայց, ցա­վոք, այն դպրո­ցը, որից նրանք են սե­րել, եւ այն եր­կի­րը, որ­տեղ նրանք են ապ­րել, այ­լեւս չկան… Մենք միշտ կա­րո­տով կհի­շենք նրանց կող­քին լի­նե­լը, նրան­ցից ինչ–որ բան սո­վո­րե­լը: Ան­սահ­ման հո­գա­տար ու բա­րի նե­րաշ­խար­հի տեր մարդ էր պա­րոն Քո­թան­ջյա­նը, իր գոր­ծի իս­կա­կան վար­պետ: Ես նրան միշտ այդ­պի­սին կհի­շեմ ու կպա­հեմ իմ սրտում: Ցա­վակ­ցում եմ դե­րա­սա­նի ըն­տա­նի­քի բո­լոր ան­դամ­նե­րին, ցա­վակ­ցում եմ մեզ բո­լո­րիս, որ կորց­ր­ինք եւս մի մե­ծի, լե­գեն­դի: Նա էլ պա­կա­սեց մեր կյան­քից, բայց իր հաս­տա­տուն տե­ղը գրա­վեց մեր հի­շո­ղու­թյան մեջ, երկն­քում, հայ­կա­կան ու սո­վե­տա­կան ֆիլ­մի եւ թատ­րո­նի  պատ­մու­թյան էջե­րում»:

Դե­րա­սա­նու­հի  ՄԱՐ­ԳԱ­ՐԻ­ՏԱ  ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆՆ էլ փաս­տեց. «Ասում են` ան­փո­խա­րի­նե­լի մար­դիկ չկան, միշտ էլ լի­նում են առա­վել տա­ղան­դա­վոր ան­հատ­ներ, բայց նրա դե­րա­սա­նա­կան տե­սակն անկրկ­նե­լի էր, եւ նրա հետ բո­լոր այն մե­ծե­րը, որոնք մեզ լքե­ցին, անկրկ­նե­լի գոր­ծիչ­ներ էին:  Դա ու­րիշ դպրոց էր, ու­րիշ կրթու­թյուն, ու­րիշ կուլ­տու­րա: Քայ­լող հան­րա­գի­տա­րան էր պա­րոն Քո­թան­ջյա­նը: Նրա հետ խո­սելն ար­դեն դա­սըն­թաց էր, սո­վո­րե­լու հա­մար մե­ծա­գույն հարս­տու­թյուն: Առա­ջին քայ­լերս էստ­րա­դա­յում նրա հետ եր­բեք չեմ մո­ռա­նա: Մի­ա­սին աշ­խա­տե­լը, նրա հետ բե­մին լի­նե­լը գե­րա­գույն հա­ճույք էր: Մի­ջազ­գա­յին ստա­տու­սի մի­ակ դե­րա­սանն էր այ­սօր­վա դրու­թյամբ: Ցա­վոք, նրա նման հզո­րա­գույն դե­րա­սա­նը նվա­զա­գույնս ընդգրկ­վեց հայ­կա­կան կի­նո­ար­տադ­րու­թյան մեջ»:

ՌՈՒ­ԶԱՆ­ՆԱ  ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝