«ԵՐԵՎԻ ՍԱ ԷԼ ՄԻ ԸՆԹԱՑՔ Է ` ՄԻՆՉԵՎ ՊՂՏՈՐ ՋՐԵՐԸ ՀՍՏԱԿԱՆԱՆ».ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

«Իրավունքը» զրուցել է բանաստեղծուհի, ՀԳՄ անդամ ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԻ հետ:

– Տիկին Հովհաննիսյան, ի՞նչ կարծիք ունեք երկրում տիրող մասնատված վիճակի մասին:

– Այսօր անցնում էի կենտրոնով, մի պահ` մեղա, մեղա, վրանները նմանեցրի եկեղեցու գմբեթների£ Վստահ եմ, որ այնտեղ չարի ու բարու խառնուրդ կա, արյան չհամընկնող խմբերի տարբերություն, թեպետ ախտորոշումը նույնն է` հեռացնել վտանգավոր բարդույթը£ Բայց այնքան է ձգձգվում, որ հիվանդը հարմարվում է արդեն իր վիճակին£ Ես վախենում եմ, որ ժողովրդական այս բռնկումը մարի տարաբնույթ քամիների հոսքից£ Միաբանությունը, համախոհությունը մեծ ուժ է, որը հաճախ բազմատեսակ երթեւեկների մեջ դառնում է տարբեր ճյուղավորումներ, վտակների է փոխվում, ծովացում չի լինում£ Մենք՝ հայերս, չենք սիրում ավելցուկով խոսել դիմացինի արժանիքների մասին, պակասեցնում ենք եղածը, եւ գնահատականը գործի դառնում է օդից կախված փուչիկ՝ լցված գազի թանձրույթով£ Թերարժեքության գաղափարը հաղթում է սթափությանը£ Երեւի սա էլ ընթացք է, որ պղտոր ջրերը հստականան£ Ազգային գաղափարախոսության պակասից է իրավիճակային այս թնջուկը£

– Համաձա՞յն եք, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի հետ»:

– Տվյալ պարագայում, իսկապես, «խաղաղություն» բառը պիտի չակերտավորել£ Այն նման է բորբոսը վրան լցված մի ափսեի, որին անգամ սովամահության ժամանակ չես մոտենա, որքան էլ հեռացնել փորձես երեսվածքը, տակինը համարելով ոչ թունավոր£ Այն վտանգավոր է ե՛ւ մարմնի համար, ե՛ւ՝ հոգու...

– Ներկա իրավիճակն այսօր որքանո՞վ է անդրադառնում գրական կյանքի վրա:

– Այդ հարցի պատասխանը չունեմ£ Գրականությունը կյանքի պարզացոլ հայելին է, բայց պատահում է նաեւ հակառակը, դարձերեսին ես փորձում տեսնել իրականությունը£ Այդ բոլորով հանդերձ` աշխուժ է գրական շարժումը£ Գրքեր են տպագրվում, միջոցառումների, հրավերքների շատությունից գլխապտույտ ես զգում եւ ակամա փորձում ես սկուտեղով մատուցված երկու տարբեր երիզների վրա կամուրջ տեսնել, որ երթեւեկ լինի£

– Ըստ Ձեզ, հիասթափված ժողովուրդը կարո՞ղ է նորից հավատալ:

– Երբ հիասթափության հետեւում կա հավատացնողի տենդեցը, այն մնում է հեղհեղուկ վիճակում£ Չի կայունանում՝ որպես միավոր£ Հնարավոր է այսօրվա հիասթափվածը հանկարծ դառնա վաղվա նվիրյալ դրոշակակիրը£ Ո՞վ իմանա, անկանխատեսելի են զարգացումները£ Միայն մի բան կարող եմ ասել` չպիտի խաղալ մարդկանց զգայական աշխարհի հետ, եթե հաստատուն, լուրջ, իրատեսական չեն քայլերը, երբ պատկերացնելի հաղթանակը` հնարավոր պարտության հետ քայլում է կողք կողքի£ Ժամանակի ու դեպքերի ներդաշնակությունը կլինի դիմակայության փրկօղակ£

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝