Իսկ գուցե՞ ժամանակն է հաշվել, թե ինչ չափով կորուստներ է ունեցել Արցախը 2018 թվականից սկսած․ԱՀ ԱԺ նախկին նախագահ Աշոտ Ղուլյան

Երեկ ԱԺ - ում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ Արցախը երբեք ավելի մեծ բյուջեի չի ունեցել: «Եվ ՀՀ-ն երբեք ավելի մեծ ծավալով աջակցություն չի ցուցաբերել Արցախին: Այսինքն՝ ՀՀ աջակցությունը 2021թվականին Արցախին աճել է 122 տոկոսով կամ 70 մլրդ դրամով, իսկ Արցախի բյուջեն ընդհանուր առմամբ աճել է 48 տոկոսով կամ 45 մլրդ դրամով: 2021 թվականի Արցախի բյուջեի 73 տոկոսը վճարել է ՀՀ կառավարությունը»,-նշել է Փաշինյանը, ապա հավելելով, որ դա իրականացվել է ՀՀ ժողովրդից, այսպես ասած, կտրելու հաշվին։ Այս, ինչպես նաեւ այլ ուշագրավ հարցերի շուրջ <<Իրավունքը>> զրուցել է Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովի նախկին նախագահ, «Արցախի ժողովրդավարական կուսակցության» նախագահ ԱՇՈՏ ՂՈՒԼՅԱՆԻ հետ։

-Պարոն Ղուլյան, ինչպես կգնահատեք Բրյուսելում ընդունված որոշումները: Շառլ Միշելի` հանդիպման ժամանակ կողմերը համաձայնության են եկել տարանցման կարգավորման սկզբունքների վերաբերյալ` արեւմտյան Ադրբեջանի եւ Նախիջեւանի, Ադրբեջանի տարածքով` Հայաստանի տարբեր մասերի, ինչպես նաեւ երկու երկրների հաղորդակցության ենթակառուցվածքների միջոցով միջազգային բեռնափոխադրումների շուրջ:  Շառլ  Միշելի տարածած հայտարարության մեջ նշվում է Ղարաբաղի էթնիկ հայերի  անվտանգության ապահովման անհրաժեշտության մասին։ Ի՞նչ է  սա նշանակում՝ կարգավիճակ Ադրբեջանի կազմում՝ անվտանգության դիմա՞ց։

-Բրյուսելում տեղի ունեցած վերջին հանդիպման մասին արդեն շատ է խոսվել, բայց քանի որ հավաստի տեղեկատվություն չկա եռակողմ ձևաչափով խոսակցության արդյունքում իրական պայմանավորվածությունների մասին, թեման դեռ շարունակում է մնալ քաղաքական քննարկումների օրակարգում: Կարիք չեմ տեսնում խորանալ հաղորդակցության ենթակառուցվածքների թեմաներում, քանի որ զուտ ՀՀ քաղաքական օրակարգի հարցեր են և այդ մասին Հայաստանում  թե մասնագիտական, ու թե քաղաքական ակտիվ դիսկուրս կա:

Շատ ավելի լուրջ քննության են ենթակա ղարաբաղյան կարգավորման համատեքստում Եվրոպայի խորհրդի նախագահի ներկայացրած ձևակերպումները. այստեղ, բացի օգտագործված նոր հասկացություններից, աչքի է զարնվում եվրոպական բարձրաստիճան պաշտոնյայի` հակամարտության կողմերից ստացած ազդանշանները: Պետք չէ խոշորացույցի տակ նայել այդ նախադասությանը` հասկանալու համար, որ Շառլ Միշելը պարզապես փորձել է համադրել Ադրբեջանի ղեկավարի` որպես բանակացային նախապայման հայտարարարած «Ղարաբաղ» և ոչ թե նույնիսկ «Լեռնային Ղարաբաղ» հասկացությունը և Հայաստանի փաստացի ղեկավարի հայտարարած «անվտանգության և իրավունքների ապահովման» մասին թեզերը:

Ի՞նչ է դա նշանակում` կարճ կասեմ. նշանակում է, որ պետք է պատրաստվել բանակցություններին և ճիշտ ազդանշաններ տալ միջազգային կառույցներին ու հակամարտության կարգավորման մեջ ներգրավված ազդեցիկ դերակատարներին:

-Պարոն Ղուլյան, Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Բայրամովը օրերս հայտարարել է, որ հաջորդ հանդիպման ժամանակ հայկական կողմի հետ, պետք է արդեն քննարկել հստակ փաստաթուղթ: Ի՞նչ է սա նշանակում, ի՞նչ վտանգներով է հղի մեզ համար այդ փաստաթուղթը։

-Շատ դժվար է ասել, թե ինչ է նշանակում որևէ ձևակերպում, եթե տեղեկացված չես գործընթացի մասին: Մի բան կարելի է հաստատ արձանագրել, որ երբեք ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացն այսքան փակ, համարյա գաղտագողի չի եղել: Կարելի է, իհարկե, ենթադրություններ անել, բայց դրանք 50 տոկոսով հավաստի տեսակետներ կլինեն:

Ակնհայտ է, ադրբեջանական կողմը բանակցային հստակ ուղեգիծ է պահում. եթե ճիշտ եմ հիշում, նրանք արդեն հինգ տարի է խոսում են սուբստանտիվ (առարկայական) բանակցությունների անհրաժեշտության մասին: Անհասկանալի է մնում մեր` հայկական կողմից պահող բանակցային ուղեգիծը. երբ դու անընդհատ խոսում ես «խաղաղության դարաշրջանի» մասին, ուրեմն քեզ հետևողական մղելու են դեպի այդ դարաշրջանը տանող ճանապարհը, անկախ նրանից, թե այդ ճանապարհն ինչքանո՞վ է խորդուբորդ, և որ այդ ճանապարհի վերջում անդունդ է ու անկում: Պարզապես այս պարագայում հարց է առաջանում, թե նույն այդ քննարկումներից հետո Ադրբեջանի կողմից պայմանավորվածությունները հերթական անգամ չհարգելու դեպքում ինչու՞ են մեղադրող ու մերկացնող հայտարարություններ արվում:

-Պարոն Ղուլյան, երեկ ԱԺ - ում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ Արցախը երբեք ավելի մեծ բյուջեի չի ունեցել: Տպավորություն թողնելով, որ Արցախը ՀՀ ի կողմից սնտեսված չի և չի էլ եղել։ Ի՞նչ կասեք այս, այսպես ասած, արդարացնող, դիտարկման մասին։

-Անկեղծ պիտի ասեմ, որ այդ թվերը լսելուց հիշեցի 1988թ. մարտին Խորհրդային Միության ղեկավար Գորբաչյովի ելույթը, որ Լեռնային Ղարաբաղի նախկին ինքանավար մարզին 450մլն ռուբլի են հատկացնելու և հասկանալի էր, որ այդ օժանդակությունն արվում էր ղարաբաղյան շարժումը լռեցնելու համար:

Իմ պաշտոնավարման երկար տարիներին չեմ հիշում որևէ դեպք, երբ ՀՀ-ն պարբերաբար հրապարակի Արցախին հատկացվող ֆինանսական գումարների չափերի մասին, դա արվել է լուռ ու մունջ և բոլոր այն հայտերի չափով, ինչ որ ներկայացվել է Արցախից` միջպետական վարկի համար և մի բան էլ ավել:

Իսկ գուցե՞ ժամանակն է հաշվել, թե ինչ չափով կորուստներ է ունեցել Արցախը 2018 թվականից սկսած և, հատկապես, 2020թ. քառասունչորս օրյա պատերազմի արդյունքում:

Զրույցը՝ ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝