«Համեղ պատրաստելը հայրիկիցս եմ ժառանգել». ԱԼ ԱՆԱՆՅԱՆ

«Իրավունքը» զրուցեց նկարչուհի ԱԼ ԱՆԱՆՅԱՆԻ հետ:

– Ծնունդով Նոյեմբերյանից եք, կպատմե՞ք այդ քաղաքի հետ կապված  Ձեր հիշողություններից:

- Նոյեմբերյանի հետ կապված ունեմ ե՛ւ լավ, ե՛ւ վատ հիշողություններ:

Մենք տեսել ենք 1988թ.-ի երկրաշարժը, 90-ականների պատերազմը: Բայց չեմ ուզում մանրամասնել: Ավելի լավ է այսօր խոսեմ լավ հիշողություններից:

Ասեմ, որ մանկության տարիներին ամառային արձակուրդներն անց էինք կացնում տատիկների ու պապիկների հետ: Անցյալի վառ հուշերից կարող եմ պատմել Վարդավառի մասին: Ամեն տարի Վարդավառը մեզ մոտ նշվում է մեծ շուքով: Կարելի է ասել` չկա այնպիսի ընտանիք, որ չնշի այս տոնը: Հավաքվում էինք բարեկամներով, գառ մորթում, նախապես տատիկը ավանդական նազուկն էր թխում հացի հետ միասին, երեխաների ղուլաճն էլ չէր մոռանում (փոքրիկ հացեր են), ասեմ, որ իմ տատիկի մոտ շատ լավ է ստացվում:

Համով ուտեստները փորձելուց հետո անցնում էինք ջրոցի խաղալուն: Հաշվի չառնելով, թե աղբյուրի մոտ ինչքան էինք հերթ կանգնել եւ քանի անգամից էինք այդքան ջուր հավաքել: Իսկ երեկոյան ուրթավորով (թաղի բնակիչներով) հավաքվում էինք խարույկի շուրջ` երգ ու պարով, ծափ ու ծիծաղով անց էինք կացնում ամբողջ երեկոն: Իսկ որ վերադառնում էինք մեր փայտի տնակները, սկսվում էր պայքարը, թե ով է տատիկի մոտ քնելու, ով`պապիկի:

Իսկ Վարդավառի ամենակարեւոր մասերից մեկն էլ այն էր, որ սարվորների համար գալիս էին միայն նվերներով: Իսկ մեր սարվորներն էլ շատ բարի ու հյուրասեր մարդիկ են, նրանք էլ իրենց հերթին նվերներ են տալիս բոլոր հյուրերին. էլ նազուկ,   էլ մածուն, էլ ըրաժան, էլ ուրց ու սարածաղիկ ...

– Սիրո՞ւմ եք խոհանոցում լինել եւ համեղ պատրաստել:

– Խոհանոցը իմ սիրած վայրերից է: Չմոռանամ եւ ասեմ, որ ես ծնվել եմ խոհարարի ընտանիքում: Ինչպես մայրիկից ժառանգել եմ նկարելը, ասեմ, որ հայրիկից էլ ժառանգել եմ համեղ պատրաստելը:

– Կկիսվե՞ք մեզ հետ մի այնպիսի բաղադրատոմսով, որը հատկապես յուրահատուկ է Ձեր տարածաշրջանի մարդկանց:

– Հարցը շատ հետաքրքիր է եւ յուրահատուկ: Իհարկե, սիրով կկիսվեմ:

Առաջինը մտքիս եկավ խոզի թթուն: Սա իր մեջ ներառում  է ե՛ւ տոտիկները, ե՛ւ պոչը, ե՛ւ գլուխը`ականջների հետ միասին: Լավ մաքրելուց եւ եփելուց հետո մանրացնում ենք եւ դնում աղաջրի մեջ, ավելացնում ենք սեւ եւ կծու պղպեղը, դափնու տերեւը, սխտորը: Թողնում ենք առնվազն մի քանի ժամ եւ ասում բարի ախորժակ...

– Այսօր ի՞նչ վիճակում է գտնվում Նոյեմբերյանի մշակութային կյանքը:

– Քանի որ այս հարցի շուրջ չեմ կարող գովեստի խոսքեր շռայլել, գերադասում եմ լռել:

– Եթե վատ, ո՞րն է պատճառը, որ չի զարգանում մշակութային կյանքը Նոյեմբերյանում:

– Ուզում եմ լռել եւ խոսել միայն այն ժամանակ, երբ ես որպես նոյեմբերյանցի իմ տեղն ու դիրքը կունենամ մշակութային կյանքում:

– Առաջիկայում ի՞նչ ցուցադրություններ ունեք:

– Առայժմ ոչինչ չեմ նախաձեռնել, առաջ Աստված:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝