«ԵՐԲԵՄՆ ՎԱՏ ԿԱՏԱՐՈՒՄԸ ԿԱՐՈՂ Է ՄԱՐԴՈՒՆ«ՀՈՒՆԻՑ ՀԱՆԵԼ»»

Արխիվ 12-16 11 Փետրվար, 2016 19:36

«ԵՐԲԵՄՆ ՎԱՏ ԿԱՏԱՐՈՒՄԸ ԿԱՐՈՂ Է ՄԱՐԴՈՒՆ «ՀՈՒՆԻՑ ՀԱՆԵԼ»»

«Իրավունքի» «Ուղիղ կապ» խորագրի հյուրն էր երգչուհի ՔՐԻՍՏԻՆԵ ՊԵՊԵԼՅԱՆԸ: Երգչուհու հետ զրուցելու եւ իրենց ջերմ բարեմաղթանքները հղելու առիթը բաց չէին թողել ինչպես նրա շատ երկրպագուները, այնպես էլ մեր ընթերցողները` թե հեռախոսազանգերի, թե ֆեյսբուքյան հարցերի միջոցով: Իսկ հարցերը բազմազան էին` սկսած Ք. Պեպելյանի ստեղծագործական նորություններից` մինչեւ հասարակությանը մտահոգող այս կամ այն խնդիրները:

«ՊԱՐԱՅԻՆ ԵՐԳԸ ԴԵՌ ՉԻ ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ,ՈՐ ՌԱԲԻՍ Է»

- Դուք այն երգչուհին եք, ով ե՛ւ Ֆլորա Մարտիրոսյանի հետ զուգերգ ունի, ե՛ւ Արմենչիկի, կարելի է ասել` ծայրահեղությունից ծայրահեղություն: Ձեզ համար երգարվեստում կա՞ն լավ ու վատ երգիչ-երգչուհիներ, թե` ոչ: (ՏԱԹԵՎ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ, ք. Արմավիր)

- Երբեմն հակառակ, իրար հետ կապ չունեցող բեւեռները շատ հետաքրքիր արդյունք կարող են տալ: Այո, կարելի է դիտարկել տիկին Ֆլորային եւ Արմենչիկին ծայրահեղություններ, բայց փաստը ցույց է տալիս, որ երկուսի հետ էլ իմ զուգերգերը ունեցան իրենց լսարանը, եւ երկու աշխատանքներն էլ սիրված էին իրենց տեսակի մեջ: Իսկ լավ ու վատ երգիչ-երգչուհիներ ամեն տեղ էլ կան, ովքեր լավ կամ վատ են անում իրենց գործը: Ամեն ինչ ճաշակի եւ ցանկության հարց է, եթե որեւէ մեկն ինձ համար վատ երգիչ լինի, միգուցե մեկ ուրիշի համար լինի ամենասիրելի կատարողը: Եվ իրավունք չունեմ ասելու, թե դու սխալ ես, իսկ ես ճիշտ եմ:

- Ընդհանրապես հայկական ռաբիս երգեր լսո՞ւմ եք: (Գոռ, ք. Փարիզ)

- Ռաբիս ասվածը հարաբերական է: Մի օր տիկին Ֆլորան ինձ մի շատ լավ բան ասաց. նա կարծում էր, որ ռաբիս երգ չկա, այլ կա ռաբիս կատարում: Ամեն ինչ կապված է նրանից, թե երգն ինչպես ես ներկայացնում: Այնպես որ, կարեւոր է կատարողը, եւ եթե ինձ դուր է գալիս այն երաժշտությունը, որը մատուցվում է, լսում եմ այն` անկախ նրանից` կհամարվի ռաբիս, թե` ոչ: Ամեն ինչը դիտարկման հարց է, ու մարդիկ այսօր չեն կարողանում շատ բաներ տարանջատել իրարից: Որեւէ պարային երգ մարդկանց համար կարող է դիտարկվել որպես ռաբիս, բայց պարային երգը դեռ չի նշանակում, որ ռաբիս է: Ռաբիսը, պարզապես, մոտեցում է, երբեմն վատ կատարումը կարող է մարդուն «հունից հանել»:

«ՈՐՊԵՍ ԱՐՎԵՍՏԱԳԵՏ ԱՅՆ ԿԱՐԾԻՔԻՆ ԵՄ, ՈՐ ՄԱՐԴԿԱՆՑՄՏԱՀՈԳՈՒԹՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ՏԵՂԻՆ Է»

-Ըստ Ձեզ, ինչի՞ վրա է բեւեռված մեր հասարակությունը, եւ ի՞նչ որակ է ձեւավորում արվեստն այսօր: (ՆՈՒՆԵ, ք. Երեւան)

- Լավ արվեստագետներ այսօր կան, որոնց մասին այնքան էլ չեն բարձրաձայնում: Եվ կան շատ մարդիկ, որոնց մասին չարժեր, որ հասարակությունն ուշադրություն դարձներ, բայց անընդհատ տարօրինակ բաներ են խոսում ու լսում իրենց մասին: Չեմ կարող ասել, որ ամեն ինչ շատ լավ է այսօր: Ավելին` որպես արվեստագետ այն կարծիքին եմ, որ մարդկանց մտահոգությունը շատ տեղին է: Համացանցը համենայնդեպս շատ ավելորդ տեղեկատվությամբ երբեմն խանգարում է:

- Երեւանի հին շենքերը քանդելու մասին շատ տարբեր կարծիքներ են հայտնում արվեստագետները, հետաքրքիր է` ձեր կարծիքն այսօրվա Երեւանի դեմքի մասին: (ԱԼԻՆԱ, ք. Երեւան)

- Չգիտեմ ամեն մարդ իր աշխատանքն ինչ կերպ է անում, եւ ովքեր են այս հարցում ավելի լավ տիրապետում տեղեկատվությանը, բայց մի բան հաստատ կարող եմ ասել. որպես քաղաքացի, կուզեի, որ մեր քաղաքում լիներ մի փոքր հատված, որտեղ կլիներ հին Երեւանը: Որեւէ կերպ ինչ-որ մի հատված պահպաներ մեր քաղաքի կոլորիտը, հին շենքեր լիներ, որ մարդիկ գային ու տեսնեին, թե ինչպիսին է եղել Երեւանը նախկինում: Ուզում եմ մի փոքրիկ կտոր մնար Երեւանից ու այդպիսի անկյուն ունենայինք:

«ՄԱՆԿԱՏԱՆ ԵՐԵԽԱՆԵՐՆ ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅԱՆ, ՍԻՐՈ ԵՎ ԸՆԿԵՐՈՒԹՅԱՆՊԱԿԱՍ ՈՒՆԵՆ»

- Ձեր սերնդից շատ երգիչ-երգչուհիներ, ի վերջո, բնակություն հաստատեցին կա՛մ ԱՄՆ-ում, կա՛մ Ռուսաստանում: Ինչո՞վ է պայմանավորված, որ Դուք էլ չբռնեցիք արտագաղթի ճանապարհը: (ՄԱՐԻԱՄ ՆԻԿՈՂՈՍՅԱՆ, ք. Արմավիր)

- Ուրախ եմ, որ կյանքի բերումով ստացվել է այնպես, որ ես Երեւանում եմ ապրում: Ես երեւանցի եմ, այստեղ եմ ծնվել, ծնողներս էլ Երեւանում են ծնվել, ու իմ մանկությունը Թումանյան փողոցում է անցել, որտեղ իմ դպրոցն է, իմ ընկերները, շատ եմ սիրում մեր քաղաքը: Աշխատանքի բերումով, իհարկե, շատ ենք ճամփորդում, եւ կան մարդիկ, ովքեր մնացին, էլ հետ չեկան: Բայց հիմա մի քիչ այլ է ամեն ինչ, Սովետի ժամանակ, երբ մարդիկ գնում էին Միացյալ Նահանգներ, նշանակում էր հավերժ բաժանում: Բայց հիմա այդքան էլ այդպես չէ, եթե մարդիկ որեւէ տեղ գնում են, դեռ իրար տեսնելու շանս կա եւ ամեն ինչ այդքան էլ կորած չէ: Երբեք չգիտես` ինչ կլինի, բայց ուրախ եմ, որ Հայաստանում եմ ապրում:

- Մեր բոլոր արվեստագետներից Դուք եք, որ անտարբեր չեք մնում մանկատան երեխաների նկատմամբ, ձեր դիտարկմամբ` ի՞նչ առաջնային խնդիրներ ունեն մանկատներն ու այնտեղ ապրող երեխաները: (ՏԻԿԻՆ ՍՈՒՍԱՆՆԱ, ք. Երեւան)

- Շնորհակալ եմ, որ ինձ այդ գնահատականն եք տալիս, բայց այն կարծիքին եմ, որ էլի մարդիկ կան, ովքեր հետաքրքրվում են եւ անհանգիստ են այս թեմայով: Մանկատների հետ կապված` ինձ համար առաջին եւ ամենացավալի թեման այն է, որ այնտեղ շատ են երեխաները: Կուզեի, որ նրանք քիչ լինեին, եթե ոչ` ընդհանրապես չլինեին: Շատ երեխաները մանկատներում արդեն լուրջ խնդիր է… Ու առհասարակ, այս աշխարհում ցանկացած երեխա չի ծնվում պատահական, լավ կլիներ, որ երեխաներն ապրեին ընտանիքներում, ու հարցը մանկատներին չհասներ: Ըստ իս, ցանկացած մանկատան երեխա ունի ուշադրության, սիրո եւ ընկերության պակաս` մեր քաղաքացիների, ճանաչված մարդկանց կողմից: Սրանք փոքր ժեստեր են, որ շատ ոգեւորություն են տալիս մարդկանց, երեխաներին, ովքեր այնտեղ են, նաեւ աշխատակազմին:

- Մեր շատ սիրելի Պեպելյան, ինչո՞վ էր պայմանավորված Ձեր աջակցությունը սահմանամերձ գյուղերից մեկին: (ՀԱՍՄԻԿ ՄՈՒՇԵՂՅԱՆ, ք. Մարտունի)

- Այդ գաղափարը ծնվեց, երբ թեժ քննարկումներ էր գնում Էրեբունի-Երեւան տոնակատարության հետ կապված, որ չլինի համերգը: Որոշ առումով մարդիկ հակված էին ասելու, որ համերգի համար պետք չէ գումարներ ծախսել, բայց ամեն ինչ արդեն արված էր նախօրոք: Ավելին` նախապատրաստական աշխատանքների համար այնքան գումար էր ծախսված, որ որեւէ իրավիճակ փոխել արդեն չէր լինի: Միջոցառմանն ընդամենը մի քանի օր էր մնացել, եւ այդ անակնկալ լարված իրավիճակը եղավ սահմանին, որին ոչ ոք չէր սպասում: Հետեւաբար, առաջարկեցի լավագույն կոմպրոմիսային տարբերակը, որը կարող էր լինել` համերգը, եւ մենք` արտիստներով ողջ հասույթը փոխանցենք սահմանամերձ որեւէ գյուղի` օգտակար լինելու համար: Ես առաջարկեցի իմ տարբերակը ու Բաղանիսը ընտրեցի, որովհետեւ ուզում էի հենց սահմանամերձ որեւէ գյուղի օգտակար լինել ու այդպես էլ արեցի:

ՆՈՐ ԵՐԳ, ՆՈՐ ԶՈՒԳԵՐԳ, ՆՈՐ ՏԵՍԱՀՈԼՈՎԱԿ

- Վերջին շրջանում` եթերներում Ձեզ քիչ ենք տեսնում: Ինչո՞վ է պայմանավորված Ձեր լռությունը: (ՀԱՅԿ, ք. Երեւան)

- Չէի մտածում, թե շատ մեծ դադար ունեմ, ու որեւէ կերպ մարդիկ կհասցնեն ինձ կարոտել: Սա իմ պասիվ շրջանը չէ, իրականում աշխատանքներ արվել են, պարզապես, այս տարվա սկզբում դեռ որեւէ բան չկա, բայց նոր երգ ունեմ ձայնագրված, որը շուտով տեսահոլովակ կունենա: Ի դեպ, շատ պոզիտիվ ու ուրախ երգ կլինի, որն իմ ընկերուհիների մասին է: Երգը նվիրված կլինի աղջիկներին, բոլոր նրանց, ովքեր հավաքվում են ընկերուհիներով ու մոռանում աշխարհում ամեն ինչի մասին:

- Առաջիկայում կարո՞ղ ենք սպասել զուգերգ Ձեր կողմից: (ԱՆԿԱ, ք. Երեւան)

- Այո, զուգերգ պլանավորում եմ: Այս տարվա մեջ հաստատ կլինի մի զուգերգ` շատ տաղանդավոր ու սիրված արտիստի հետ: Անունը չեմ տալու, բայց ասեմ, որ Մոսկվայում բնակվող հայ երգիչ է:

- Հնարավո՞ր է Քրիստինե Պեպելյանին ինչ-որ մի օր սերիալներում տեսնենք: (ԱՆԱՀԻՏ, Արմավիրի մարզ)

- Սերիալներում նկարահանվելու առաջարկներ շատ եմ ունեցել եւ մինչեւ այսօր էլ երբեմն-երբեմն ստանում եմ, բայց չեմ կարծում, որ երբեւէ սերիալներում ինձ կտեսնեք: Պարզապես, ըստ իս, ես չունեմ այնքան պրոֆեսիոնալիզմ, որ կարողանամ աշխատել պրոֆեսիոնալ դերասանների կողքին: Կուզեի նկարահանվել որեւէ ֆիլմում, ինչ-որ մի փոքր դրվագում, որովհետեւ այնպես չէ, որ երգարվեստն ու դերասանական աշխատանքն իրարից շատ տարբեր ինդուստրիաներ են: Ամեն դեպքում, ամեն մարդ հստակ պիտի գիտակցի իր հնարավորությունները եւ պրոֆեսիոնալիզմն ու հասկանա կարող է, թե` ոչ:

- Ե՞րբ է լինելու Ձեր երեւանյան մեծ մենահամերգը: (Արմեն Սարգսյան, ք. Երեւան)

- Դժվարանում եմ պատասխանել, ես էլ եմ պլանավորում, բայց կստեմ, եթե օր ասեմ, որովհետեւ ինքս էլ չգիտեմ, թե երբ կկարողանամ: Բայց գիտեմ` ժամանակն է, մտածում եմ այդ մասին, կփորձեմ եւ վերջապես խոստանում եմ…