՛՛ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆ՛՛-ՈՒՄ ԱՋ ՁԵՌՔԸ ՉԳԻՏԻ, ԹԵ ԻՆՉ Է ԱՆՈՒՄ ՁԱԽ ՁԵՌՔԸ
Արխիվ 12-16
՛՛ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆ՛՛-ՈՒՄ ԱՋ ՁԵՌՔԸ ՉԳԻՏԻ, ԹԵ ԻՆՉ Է
ԱՆՈՒՄ ՁԱԽ ՁԵՌՔԸ
Օրերս Ս. Սաֆարյանն անդրադառնալով «Ժառանգություն» կուսակցության կողմից թույլ տրված սխալներին, նշել էր, որ դրանք սկսվել են դեռևս 2012 թվականից: Սահմանադրական բարեփոխումների շրջանակներում ՀՀ նախագահի հետ Արմեն Մարտիրոսյանի և Ռուբիկ Հակոբյանի հանդիպումից հետո ժառանգականների կողմից հնչեցված հակասական հայտարարությունների մասին, նա ասել էր, թե տպավորությունն այնպիսին է, որ կուսակցության ներսում նորից ձևավորվել է մի ֆրակցիա, որն իր գործողություններով հակասում է կուսակցության ծրագրին և ուղեգծին:
Թվում էր, թե «Ժառանգականներ»-ի կողմից «եփած» այս բորշի պարունակությունը կհստակեցվի «Ժառանգության» առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ձեռամբ, սակայն այսօրվա լրագրողների հետ հանդիպնաը հնչեցրած նրա հիմնական միտքն այն էր, որ իր բացակայությամբ սխալներ եղել են ամենուր, բայց իրենք այն շրջանցում են և առաջ են նայում: Նա համաձայն չէ Զ. Փոստանջյանի այն արտահայտությանը, թե Արմեն Մարտիրոսյանը և Ռուբիկ Հակոբյանը Բաղրամյան 26-ի հաճախորդ են, քանի որ մինչ ՀՀ նախագահի հետ հանդիպմանը մասնակցելը կուսակիցների միջև տեղի ունեցած խորհրդակցության ժամանակ նա տեղյակ է եղել դրա հնարավորության մասին: «Այդ օրը, այն ինչ տեղի ունեցավ խորհրդակցություն էր և այդ խորհրդակցությունը պաշտոնական նիստ չէր և այդ նիստը ունակ չէր ինքը որոշում կայացնել և դա մնաց գործադիր կիրառման ոլորտում»,- ասում է Ր.Հովհաննիսյանը:
Ավելին՝ խորհրդակցության ժամանակ նա ներկայացրել է իր տեսակետը, առաջարկել է կոլեգիալ խորհրդակցություն անցկացնել, միասին որոշում կայացնել և մեկնել է Միայցալ Նահանգներ: Սակայն տեղ հասնելուց հետո, հաջորդ առավոտյան է միայն տեղեկացել, թե ինչ է իրականում տեղի ունեցել: Թե խոսքն ինչ մեթոդաբանական սխալների մասին է Րաֆֆի Հովհաննիսյանը չի պարզաբանում, բայցև նշում է, որ մեկ-մեկ բոլորն էլ սխալներ թույլ են տալիս և համարում է , որ այն կարևոր կենսափորձ էր «Ժառանգության» համար:
Չնայած «Ժառանգության» առաջնորդն ասում է, որ իրենք ներսում հաշտ են և որևէ խնդիր չունեն, բայց համադրելով ժառանգականների կատարած քայլերը և առաջնորդի խոսքի հետ, հաստատվում է Ս. Սաֆարյանի այն կանխատեսումը, թե հավանաբար կուսակցության ներսում իրար դեմ գործող հակադիր ֆրակցիաներ են ձևավորվել, իսկ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի այն տեսակետը, թե՝ սխալներն ավելացնում են կուսակցության կենսափորձը, կարելի է փաստել, որ վերջին երեք տարում ժառանգականների սխալների շնորհիվ կուսակցության ակտիվում հավաքված «կենսափորձից» մինչ օրս ոչ միայն չեն ուժեղացել, այլև շարունակում են փոշիացնել միմյանց, իսկ հանրահավաքներին, անգամ տաս-քսան հոգուց ավել մարդ չի ներկայանում: Իսկ թե ուր մնաց կես միլոնանոց ըտրազանգվածը, պարոն Հովհաննիսյան, դժվար է ասել:
ԱՐՄԻՆԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ