Մի՛ մոռացեք, որ սա Արեւմուտքի հերթական սուտ խոստումն էր. Վահե Գրիգորյան
Արխիվ 16-20
«Սեւրի պայմանագիրը ինքնին չէր ունենա այնքան կարեւորություն, եթե Վուդրո Վիլսոնը հետագայում Հայ Ազգի օգտին «ձեւական» որոշում չկայացներ. սա իրավական մասով:
Իհարկե, ընդամենը մի քանի ամիս անց թե՛ Վուդրո Վիլոսը, թե՛ անգլո-սաքսոնական աշխարհի մյուս ներկայացուցիչները կանգնեցին Մուստաֆա Քեմալի կողքին, որպեսզի վերջինս թույլ չտա այդ պայմանագրի կյանքի կոչվելը, բայց գոնե առաջին անգամ իրավական փաստաթղթում (թեկուզեւ ուժի մեջ չմտած) ամրագրվեց արեւմտաՀայաստանի մի զգալի մասի պատկանելիությունը ՀՀ-ին:
Հույսեր փայփայել, թե Սեւրի պայմանագիրը երբեւիցե իրավական ուժ կստանա, հեքիաթախաբություն է, բայց միջազգային հարաբերությունների շրջանակներում Թուրքիայի նկատմամբ պահանջատիրությանը վերաբերող հարցերում այս փաստաթղթին հղում տալը շատ ողջունելի է:
Վերջապես Հայոց պատմության ծանոթ յուրաքանչյուր ոք լավ գիտի, որ 1945-53թթ ԽՍՀՄ-ի կողմից Թուրքիային ներկայացված տարածքային պահանջները հօգուտ ՀԽՍՀ-ի եւ մասամբ ՎԽՍՀ-ի, ամբողջությամբ համընկնում էին Վիլոսի նախանշած սահմանի հետ, ինչը պատահականություն համարելն առնվազն անմտություն կլինի:
Իհարկե, այս ամենը նրանց համար է, ովքեր սիրում են Հային, Հայաստանը, ՀՀ-ն ու Հայկականը... Հիշեք, հղում տվեք, բայց զուր հույսեր մի կապեք դրա հետ եւ մի՛մոռացեք, որ սա Արեւմուտքի հերթական սուտ խոստումն էր», - այս մասին գրում է սահմանադրական իրավունքի մասնագետ ՎԱՀԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ: