Հեղաշրջման նախապատրաստություն. արդյոք Լուկաշենկոն հնարավորություն կունենա փախչել, ինչպես Յանուկովիչը

Քանի որ ցանկացած իրադարձություն ունի իր զարգացման տրամաբանությունը, եւ Ալեքսանդր Գրիգորեւիչ Լուկաշենկոն տրամաբանական ավարտին է հասել, կարծում է քաղաքագետ Ռոստիսլավ Իշչենկոն: «Դկզբունքորեն դեռ «զրոյական» թվականների սկզբին նույնիսկ Կուչմայի օրինակով երևում էր, որ, այսպես կոչված, «բազմավեկտորության քաղաքականության» հնարավորությունն արդեն ավարտվել է ։ Եվ սկզբունքորեն, հարցն այն է, թե ում հետ ես լինելու․ կամ մեկի հետ, կամ ուրիշների հետ: Դատելով ամենից՝ Լուկաշենկոն դա չի հասկացել։ Նա շարունակում է փորձել հավասարակշռել։ Արդյունքում՝ եկել է այնպիսի իրավիճակի, երբ նա բացարձակապես կորցրել է կապը Ռուսաստանի հետ, թեեւ նրան բացատրել են, որ նրա բոլոր ցանկությունները սկզբունքորեն իրագործելի են, բայց միայն ինտեգրման ուժեղացման շրջանակներում, եթե նա գոնե կատարի այն համաձայնագրերը, որոնք ստորագրվել են դեռ Ելցինի օրոք՝ միութենական պետություն ստեղծելու մասին։ Բայց նա շատ էր ցանկանում պահպանել հավասարակշռության հնարավորություն, եւ եկել նրան, ինչին հասել է», — ասել է Իշչենկոն «Ավրորա» ռադիոկայանին տված հարցազրույցում։

Քաղաքագետը պարզաբանել է, թե ինչի հետ են կապված Լուկաշենկոյի վայրիվերումները Բելառուսի նախագահի ընտրությունների նախաշեմին․ «Նախ՝ նրա շրջապատում կտրուկ ուժեղացել է Մակեյի խումբը, որը վաղուց հայտնի է որպես դեպի Եվրոպա կողմնորոշված։ Հստակ տեղեկություններ, իհարկե, այդ մասին ես չունեմ, որովհետև ես հետախուզություն կամ դիվանագիտական ծառայություն չեմ։ Բայց, համենայնդեպս, կարծում եմ, որ վերջին 15 տարիների ընթացքում, որոնք Մակեյը սկզբում աշխատել է որպես վարչակազմի ղեկավար, հետո՝ արտաքին գործերի նախարարության ղեկավար, բայց այնպիսի արտաքին գործերի նախարար, որն ավելի էական էր, քան վարչապետները, նա փորձել է Լոիկաշեմկոյին աստիճանաբար տանել Արեւմուտք։

Այն, ինչ կատարվում հիմա, դա իմ տեսանկյունից 2014 թվականի Ուկրաինական օրինակով պետական հեղաշրջման փորձի նախապատրաստումն է։ Միայն, առաջին հերթին, արագացված տարբերակով, այլ ոչ թե երեք ամսով ձգված, կամ երկու, կամ չորս․ հաշված օրերի ընթացքում»,- նշել է Իշչենկոն։ «Նման հեղաշրջումը կարող է հաջողության հասնել միայն այն դեպքում, եթե այն անցկացվում է 2-4 օրվա, առավելագույնը՝ մեկ շաբաթվա ընթացքում՝ ժողովրդական հուզումների սկզբից եւ վերջացրած Լուկաշենկոյի վրա դրված յուղոտ խաչով: Իսկ Մակեյը համոզում կամ արդեն համոզել է Լուկաշենկոյին, որ Մայդանը նրա համար պատրաստում է Ռուսաստանը»։

«Սկզբում Լուկաշենկոն դրանում համոզեց բառիս բուն իմաստով։ Ես դա հասկանում եմ․ երբ Ալեքսանդր Գրիգորեւիչը հասկացավ, որ Ռուսաստանը չի աջակցի նրան ընտրություններում՝ ոչ բարոյապես, ոչ նյութապես, ապա բնական է, երբ նրան ասացին, որ ՌԴ ոչ միայն չի աջակցի, այլ՝ կտապալի, նա որոշեց, որ այո: Իսկ հետո սադրանք կազմակերպեցին, այսպես կոչված, , Այնուամենայնիվ, տապալելու «ռուսական ՉՎԿ»-ի հետ, որը «եկել էր ապակայունացնելու իրավիճակը»՝ 30 հոգանոց թիմով։ Ասել են, որ «ընդհանրապես իրենք 200-ն են, բայց եւս 170-ը չեն բռնել, իսկ այնտեղ եւս մի քանի ջոկատներ պատրաստվում են անցնել սահմանը»: Դե, այսինքն՝ բառացիորեն վախեցրել են, համապատասխան տեղեկատվական օրակարգ են ստեղծել։ Երբ նախագահն ամեն օր խոսում է այն մասին, որ իր վրա հարձակվում է Ռուսաստանը, ցանկանում է ապակայունացնել իրավիճակը Բելառուսում, Մայդան կազմակերպել, ապա այդ քողի տակ այնտեղ միանգամայն հնարավոր է եւ հազար, եւ ավելի շատ իսկապես օտարերկրյա զինյալներ տեղակայել։ Միայն ոչ թե ռուսական, այլ նույն Ուկրաինայից»,- նշել է Իշչենկոն՝ ընդգծելով, որ երբեք այսքան մարդ չէր կարող Մինսկում ընդդիմությունը դուրս բերել փողոց։ Այն դեպքում, երբ նույնիսկ 10-15 հազար մարդ «Մինսկի համար շատ է», քանի որ «նույնիսկ Կիեւի Մայդանը երբեք ավելի քան 15 հազար մարդ չի արժեցել»: Դա բավարար է զանգվածային անկարգություններ կազմակերպելու համար։ Եթե դրանից հետո սադրանք կազմակերպվի արյունահեղությամբ, ինչը Իշչենկոյին նույնպես թույլ է տալիս, ապա «Կսկսվի գրոհը՝ գրոհայինների կողմից, որոնք արդեն պատրաստ են, եւ մինչեւ իսկ նստած են նախագահի նստավայրում։ Իսկ դա կավարտվի Լուկաշենկոյի համար ողբերգական ելքով»։ Դրանից հետք, ըստ քաղաքագետի, հարց է, թե Լուկաշենկոն Յանուկովիչի պես փախչելու հնարավորություն կունենա՞։