Շուշիի ոդիսականը այսօրվա «փրկիչ» գեներալների տակ է. Արա Խուդավերդյանը` Շուշիի անկման բացառիկ մանրամասներ է ներկայացնում

Ովքե՞ր, ինչպե՞ս եւ ինչի՞ց հետո բերդաքաղաք Շուշին հանձնեցին թշնամուն, ի՞նչ եղավ Քարվաճառի հետ, եւ ինչպե՞ս դիմակայել այսօր Ալիեւի օր-օրի ահագնացող ախորժակին, հարցերի պատասխանը փորձել ենք ստանալ «Կոռնիձոր» ջոկատի հրամանատար Արա Խուդավերդյանից «Կոռնիձորի Արա», ով նախ նկատեց.

-Էսօրվա «փրկիչները» 44-օրյա պատերազմը տապալած գեներալներն ու նրանց մանկլավիկներն են, ովքեր ամեն բան արեցին ու անում են, որ ՀՀ-ի վարկանիշը հավասարեցնեն պլինտուսին հավասար, հիմա էլ նույն կերպ փորձում են «փրկել» Արցախը: Այնինչ իրականում, ինչքան ՀՀ-ին եւ Արցախին վատ, այնքան իրենց համար լավ է: Հայը ժողովուրդը էսօր պիտի փրկվի հենց նույն «փրկիչներից»:

-Այդ նույն փրկիչները ասում են, որ Շուշին հանձնվեց, ի վերջո, որն՞ է Շուշիի ոդիսականը:

-Լսվ ասեցիք` ոդիսականը: Շուշիի ոդիսականը այդ նույն «փրկիչ» գեներալների տակ է, ովքեր հանձեցին ու հիմա ուղղությունը թեքում են այս կամ այն քաղաքական իշխանությունների վրա:

-Ո՞ր գեներալներն էին դրանք:

-Ովքեր որ պատասխանատու էին Շուշիի օպերացիայի եւ առհասարակ արցախյան մարտական գործողությունների համար:

-Իրենք էլ ասում են, որ քաղաքական իշխանությունը թույլ չէր տալիս պայքարել եւ...

-Իսկ միգուցե իրենք թույլ չէին տալիս, դրա համար էլ վրա-վրա նահանջ հրաման էին արտաբերում: 

-Լավ, ի վերջո վերջնաարդյունքում Շուշին ո՞ւմ կողմից հանձնվեց:

-Առկա փաստը նա է, որ հակառակորդը տիրեց Շուշիին, այսինքն վերջնական արդյունքում հանձնվեց առանց որեւիցէ մարտական լուրջ դիմադրության: Եղան դիմադրություններ տեղային առումով դիմադրություններ, բայց ոչ ընդհանուր բնագծով, որի տրամաբանական ավարտը պետք է բերեր Շուշիի անկմանը:

-Պարոն Խուդավերդյան, իսկ Քարվաճառը:

-Թե՛ Շուշին, թե՛ Հադրութը, թե՛ Օմարը ու Քարվաճառը կորցրեցինք այսօրվա փրկիչներից շատերերի պատճառով, ովքեր ասում էին` վայ-հարայ տները վառեք հեսա թորքը գալիս, հեսա թորքը մեզ կմորթի: Ու էսօր դրանք դառնում են փրկիչներ, որոնցից պետք է փրկվեն ՀՀ-ի եւ Արցախի ազգաբնակչությունը:

- Պարոն Խուդավերդյան, ի՞նչ կասեք Ալիեևի օր-օրի ահանգնացող ախորժակի վերաբերյալ:

-Ալիեւը արդեն թալանով գերհագեցած վիճակում է, թալանչիական պատերազմի ոգով ներշնչված բացում է ախորժակը: Բայց հայ ժողովուրդը ոչ թե պետք է ընկճվի, այլ հակառակը` վրեժի ծարավով պետք է պատրաստ լինի հակահարված տալու հակառակորդին ու նրա տանեմ պետություններին, թերեևս այսքանը: