Սա ոչ այլ ինչ է, քան պաշտոն՝ լռության համար. Նաիրա Կարապետյան

Նախկին պատգամավոր Նաիրա Կարապետյանը գրում է. 

2018թ. ապրիլն էր, Նյու Յորքում մասնակցում էի ՄԱԿ Գլխավոր Ասամբլեայի աշխատանքներին: Այս նկարից շատ կարճ ժամանակ անց ՄԱԿ-ում Հայաստանի ներկայացուցչության պատից հանվեց Սերժ Սարգսյանի նկարը, անհետացավ շախմատը, իսկ Զոհրաբ Մնացականյանը դարձավ Նիկոլի Արտաքին գործերի նախարարը, այն նախարարը, ում օրոք «ինչ-որ պետք ա, դա էլ բանակցում էին» ու բանակցում էին «սեփական կետից»: 

Նա եղավ այն նախարարը, ում օրոք դրվեց սեղանին 2019թ. բանակցային առաջարկը, որը Նիկոլը համառորեն չի հրապարակում: Նա եղավ այն նախարարը, ում օրոք տասնամյակներ բանակցված փաթեթը դրվեց մի կողմ, ու մենք պարտվեցինք ոչ միայն պատերազմում, այլև դիվանագիտական ճակատում: 

Նա եղավ այն նախարարը, ով Արցախի կայացած պետության՝ Արցախի Հանրապետության լեգիտիմ ընտրված իշխանությանն անվանեց «Արցախի ընտրված ներկայացուցիչներ», սկիզբ դնելով «Լեռնային Ղարաբաղի ադրբեջանական համայնք» ՀԿ-ի լեգիտիմացմանը պաշտոնական հարթակներում: 

Նա եղել է այն նախարարը, ով պատերազմի օրերին 6 ժամից ավել «բանակցել է» հրադադարի համար և չի կարողացել պնդել հայկական շահը:

Նա եղել է այն նախարարը, ով հրաժարականից հետո որևէ բառ չի խոսել, չի զղջացել, չի փորձել շտկել իրավիճակը:

Հիմա, երբ բոլոր նախկին աննահանջ բանակցողները պահանջում են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության շրջանակներում արված 2019թ. փաթեթը հանրայնացնել, հանկարծակիորեն Զոհրաբ Մնացականյանը նշանակվում է Հայաստանի Դիվանագիտական դպրոցի տնօրեն:

Սա ոչ այլ ինչ է, քան պաշտոն՝ լռության համար: 

Հ.Գ. Տեսնես փայլուն բանակցային ուղի տարած Սերժ Սարգսյանի նկարը Զոհրաբ Մնացականյանն անձա՞մբ է հանել պատից, գուցե շախմատն էլ այրել կողքի բուխարիում: