Ունենք անկարող ընդդիմադիր ու ազգային ուժեր եվ թրքամետ իշխանություն. Էդուարդ Շարմազանով
Ներքաղաքական«Իրավունք»-ի զրուցակիցն է Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության Գործադիր մարմնի անդամ ԷԴՈՒԱՐԴ ՇԱՐՄԱԶԱՆՈՎԸ:
— Այս օրերին Երեւանում եւ մարզերում անհնազանդության տարբեր ակցիաներ են տեղի ունենում, ըստ էության, ընդդիմությունն ու ժողովրդական որոշակի զանգվածներ անցել են ցանցային պայքարի` ընդդեմ օրվա իշխանության: Ի՞նչ ակնկալել այս գործընթացից:
— Ակնկալիքը մեկն է՝ ազատում այս ազգակործան, հակապետական, թրքամետ կառավարիչներից: Աստված տա, այս ժողովրդական ընդվզումները, որոնք տեղի են ունենում Տավուշում եւ ապակենտրոն տարածվում են ՀՀ տարբեր մարզերում, ունենա տրամաբանական հաջողություն: Ընդ որում` այս պայքարում առաջամարտիկը ոչ այնքան քաղաքական ուժերն են, որքան պարզ քաղաքացիները: Բայց ես չեմ ուզում կենացներ ասել, հապճեպ գնահատականներ տալ, մանավանդ, որ ունենք առնվազն 3-4 փորձ, որն անարդյունավետ է եղել` 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի կապիտուլիացիայից հետո: «Դիմադրության» շարժման ժամանակ եւ դրանից հետո տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ ընդգրկված էին պայքարում, փողոցներ ու մայրուղիներ էին փակում ժամերով, նույնիսկ ավտոերթեր էին տեղի ունենում, բայց այդ ամենը չկարողացանք հանգեցնել հաղթական ավարտի: Իսկ ամենակարեւորը՝ ականատեսը դարձանք 21-րդ դարի մեծագույն ողբերգության` Արցախի հայաթափմանը: Հիմա, Աստված տա, ժողովուրդն արթնանա, բայց իմ գնահատականները մնում են ուժի մեջ` չեմ կարող ասել, թե երկու ժամ հետո ինչ կլինի, բայց այս պահին ունենք հիմնականում անտարբեր հասարակություն, անկարող ոչ միայն ընդդիմադիր, այլ ազգային պետական ուժեր եւ թրքամետ իշխանություն:
— Պարոն Շարմազանով, այսպիսի ձեւակերպումը Ձեր կողմից ինքնախարազանում չէ՞:
— Սա է իրականությունը: Մենք գործիչներ ունենք, որոնք ասում են՝ մյուս տարի Շուշիում ենք լինելու, Դադիվանքում մոմ ենք վառելու… Հիմա ինքնախարազանումն է լա՞վ, թե՞ ինքնախաբեությունը: Խնդիրը լավ ու վատի մեջ չէ, այլ այն, որ պետք է ասել ճշմարտությունը: Եթե ասենք` շատ երջանիկ ենք, կդառնա՞ իրականություն: Արցախի հայաթափումից եւ դեկտեմբերի 31-ին տեղի ունեցած հրավառությունից հետո` այո՛, չեմ թաքցնում, որ ունեմ հիասթափություն: Եթե մի հասարակություն, ընդդիմություն` ես էլ մեջը, կարողացել ենք լուռ տանել Արցախի հայաթափումը եւ ընդամենը դիտորդ ենք եղել ու կանք, այլեւս անունն ինչ ուզում եք դրեք, թեկուզ` ինքնախարազանում: Արցախի կորստից հետո` էլ ի՞նչ պետք է լիներ… Իսկ այն, ինչ տեղի է ունենում այսօր, հետեւանքն է:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ
Հ.Գ.- Հարցազրույցի շարունակությունը դիտե՛ք տեսանյութում.