Իսկ ինչո՞ւ Ալիեւը Մոսկվա չգնաց

Մա­յի­սի 14-ին սպաս­վող Ա­լի­եւ-Նի­կոլ հան­դիպ­ման ֆո­նին (տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=255291&l=am) մեկ այլ նյո­ւանս եւս հաշ­վի առ­նենք:

Ա­լի­ե­ւը, ակն­հայ­տո­րեն մտա­ցա­ծին պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյամբ, Մոսկ­վա չմեկ­նեց: Այ­սինքն, կա՛մ դրա­նով փոր­ձեց պար­զա­պես խու­սա­փել Պու­տի­նի հետ հան­դի­պե­լուց՝ հաս­կա­նա­լով, թե ա­րեւմ­տյան սցե­նա­րով գնա­լու ծրագ­րե­րի պա­րա­գա­յում ինչ խո­սակ­ցու­թյուն է լի­նե­լու: Կա՛մ էլ, չբա­ցա­ռենք, որ կան կու­լո­ւա­րա­յին հստակ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­ներ, ո­րի դեպ­քում Պու­տին-Ալի­եւ հան­դի­պու­մը ի­մաստ չու­ներ, եւ Մոսկ­վա­յին պետք էր մի­այն Նի­կո­լին ինչ-որ նոր բա­նել բա­ցատ­րել: Չնա­յած, Ա­լի­ե­ւը վեր­ջերս խո­սում էր Ռու­սաս­տա­նում ԱԳ նա­խա­րար­նե­րի մա­կար­դա­կով ե­ռա­կողմ հան­դիպ­ման մա­սին, որն ա­վե­լի շատ երկ­րորդ տար­բե­րա­կի մա­սին է ակ­նար­կում: Եվ այս­տեղ ո­րոշ է­ա­կան դե­տալ­ներ եւս պետք է հաշ­վի առ­նել:

Նախ, ին­չո՞ւ բրյու­սե­լյան այդ հան­դի­պու­մը նա­խա­տես­վեց հենց մա­յի­սի 14-ին՝ Թուր­քի­ա­յում ընտ­րու­թյուն­նե­րի օ­րը: Ի­հար­կե, կա­րող է եւ պա­տա­հա­կան հա­մընկ­նում է, սա­կայն քիչ հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ: Փո­խա­րե­նը բա­վա­կա­նին տրա­մա­բա­նա­կան է այն տար­բե­րա­կը, որ բրյու­սե­լյան հան­դիպ­ման նա­խա­ձեռ­նող­նե­րը կար­ծում են, որ թուր­քա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում կա­րող են այն­պի­սի զար­գա­ցում­ներ լի­նել, ո­րոնք կազ­դեն ինչ­պես Ա­լի­ե­ւի, այն­պես էլ Նի­կո­լի տրա­մադ­րու­թյան վրա, եւ փոր­ձում են մինչ այդ ինչ-որ ար­դյունք­նե­րի հաս­նել:

Եվ ի­րոք, կա փոր­ձա­գի­տա­կան լուրջ կար­ծի­ք, որ ան­կախ ընտ­րու­թյու­ննե­րի ար­դյունք­նե­րից, մա­յի­սի 15-ին ներ­թուր­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը կա­րող է պայ­թել՝ ընդ­հուպ քա­ղա­քա­ցի­ա­կան պա­տե­րազ­մի աս­տի­ճան: Կհաղ­թի Էր­դո­ղա­նը, ա­րեւմ­տյան «գու­նա­վոր» սցե­նար­ներ կգոր­ծադր­վեն, կհաղ­թի ըն­դդի­մու­թյու­նը, Էր­դո­ղանն իր թի­մը փո­ղոց կհա­նի: Իսկ նման պայ­թյու­նը, ի­հար­կե, կազ­դի ինչ­պես Ա­լի­ե­ւի, այն­պես էլ Նի­կո­լի ծրագ­րե­րի վրա: Եվ ե­թե ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րը ցան­կա­նում են մինչ այդ ար­դյունք­նե­րի հաս­նել, ա­պա պետք է ա­մե­նա­ու­շը մա­յի­սի 14-ին դա կյան­քի կո­չեն:

Հաշ­վի առ­նե­լով նա­եւ, որ հե­տա­գա ու­շա­ցումն էլ ա­վե­լի մեծ խնդիր­ներ կա­րող է ստեղ­ծել՝ ել­նե­լով ուկ­րա­ի­նա­կան ի­րո­ղու­թյուն­նե­րից: Այն­տեղ, կար­ծես թե, ար­դեն ո­րոշ­ված են ուկ­րա­ի­նա­կան բա­նա­կի հա­կա­հար­ձակ­ման ժամ­կետ­նե­րը: Բայց չնա­յած դրան, է­լի կաս­կա­ծե­լի է մնում դրա ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը: Օ­րի­նակ, ուկ­րա­ի­նա­կան դեռ քիչ թե շատ ար­ժա­նա­հա­վատ աղ­բյուր­ներ խո­սում են բրի­տա­նա­կան հե­տա­խու­զու­թյան տվյալ­նե­րի մա­սին, ըստ ո­րի, ռու­սա­կան բա­նա­կը ուկ­րա­ի­նա­կան բա­նա­կում մաս­նա­վո­րա­պես 500 հա­զա­րա­նոց կոն­տին­գենտ ու­նի, մոտ 4,7 հա­զար տանկ եւ հա­մար­ժեք այլ սպա­ռա­զի­նու­թյու­ն, որն ուկ­րա­ի­նա­կան հա­կա­հար­ձակ­ման են­թադր­վող ու­ժե­րին ան­գամ­նե­րով է գե­րա­զան­ցում: Իսկ ձա­խող­ված հա­կա­հար­ձա­կու­մը, ինչ խոսք, ար­դեն եր­կա­րա­ժամ­կետ կտրված­քով կազ­դի Ա­լի­ե­ւի եւ Նի­կո­լի տրա­մադ­րու­թյու­ննե­րի վրա:

Վեր­ջա­պես, ու­շագ­րավ պատ­կեր ներ­կա­յաց­րեց նա­եւ Թեհ­րա­նին մոտ կանգ­նած փոր­ձա­գի­տա­կան աղ­բյու­րը՝ գնա­հա­տե­լով Ի­րա­նի շուրջ ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կը: Աղ­բյու­րը, ել­նե­լով ի­րա­նա-սա­ու­դյան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի վե­րա­կանգ­նու­մից եւ Ա­րա­բա­կան լի­գա­յին Սի­րի­ա­յի ան­դա­մակ­ցու­թյան վե­րահաս­տա­տու­մից, հե­տա­գա զար­գա­ցում­նե­րի այս թե­զերն է ա­ռաջ տա­նում.

«– Պար­սից ծո­ցի երկր­նե­րից, Ի­րա­քից ու Սի­րի­ա­յից է­ներ­գե­տիկ ռե­սուրս­ներ փո­խան­ցե­լու Թուր­քի­ա­յի ծրա­գի­րը փլուզ­վեց: Ի­րան-Իրաք-Սի­րի­ա մի­ջանցքն ա­վարտ­վեց Էբ­րա­հիմ Ռա­յի­սի­ի ներ­կա­յու­թյամբ: Այս ա­ռանց­քին կմի­ա­նան նա­եւ Պար­սից ծո­ցի երկր­նե­րը:

– Հնդկաս­տա­նը եւ Ռու­սաս­տա­նը շտա­պում են ա­վար­տին հասց­նել «Հյու­սիս-Հա­րավ» մի­ջանց­քը, մինչ­դեռ Չի­նաս­տա­նը շտա­պում է ա­վար­տին հասց­նել «Արե­ւելք-Արեւ­մուտք» նա­խա­գի­ծը:

– Ի­րանն ու Ռու­սաս­տա­նը շատ են ցան­կա­նում կրկին հա­րե­ւան­ներ դառ­նալ Կով­կա­սում:

– Մի­ջանցք­նե­րի պա­տե­րազ­մը թու­լա­նում է, եւ Ի­րա­նի դիր­քը՝ որ­պես Ա­րե­ւել­քի եւ Ա­րեւ­մուտ­քի, Հյու­սի­սի եւ Հա­րա­վի խաչ­մե­րուկ, հաս­տատ­վել է:

– Այ­սօր­վա­նից ա­վե­լի շատ նո­րու­թյուն­ներ կլի­նեն եր­կա­թու­ղա­յին գծե­րի ա­վար­տի մա­սին, եւ յու­րա­քան­չյուր եր­կիր կփոր­ձի ճա­նա­պարհ գտնել դե­պի Ի­րան…»:

Այն, որ ներ­կա­յաց­ված ի­րա­վի­ճա­կը իր հսկա­յա­կան ազ­դե­ցու­թյունն է թող­նե­լու նա­եւ Հա­յաս­տան-Ադրբե­ջան ուղ­ղու­թյան վրա, ընդ ո­րում, ա­մե­նա­մոտ ժա­մա­նակ­ներս, մի­ան­շա­նակ է: Եվ, հաս­կա­նա­լի է, որ պա­տա­հա­կան չէ ինչ­պես Ա­րեւ­մուտ­քի, այն­պես էլ Ա­լի­ե­ւի շտա­պո­ղա­կա­նու­թյու­նը հա­յաս­տա­նյան ուղ­ղու­թյամբ: Չնա­յած, ներ­կա գլո­բալ փո­փո­խու­թյուն­նե­րի պա­րա­գա­յում այդ շտա­պո­ղա­կա­նու­թյու­նը հան­գու­ցա­լո­ւ­ծում կդառ­նա՞: Ա­ռա­վել եւս, որ դրա­նով Ար­ցա­խից ռու­սա­կան զոր­քե­րը դուրս չեն գա­լու:

ՔԵ­ՐՈԲ ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝