Ժողովուրդը, թե միջազգային հանրությունը

Նիկոլ Փաշինյանն իր լրագրող տարիներին մշտապես մանիպուլացնող բազմաթիվ հոդվածներ է տպել, որտեղ հեղինակը ամեն բան արել է ենթադրյալ թիրախին կանգնեցենելու երկընտրանքի առաջ՝ ստերով խայտառակ լինել, թե մարդկանց ներկայացնել իրականություն: Հավանաբար այդ ժամանակներում նա անգամ պատկերացում չուներ, որ մի օր կարող է ինքը հայտնվել իր իսկ թիրախում, օրինակ՝ կատարել հայտարարություններ եւ հետո հերքել նույն հայտարարությունները՝ ստով ստին պատասխանելու սկզբունքով:

Փաշինյանի կեղծիքների ու ստերի մասին կարելի մի ամբողջ մեծափոր գրականություն ստեղծել, բայց դա, ըստ էության, չի փոխում երկրում առկա ծանր իրավիճակը, սակայն մյուս կողմից հարցեր են առաջանում, որոնք պատշաճ պատասխանելու անհրաժեշտություն ունեն:

Այսպես՝ Նիկոլ Փաշինյանն իր ելույթներում ու ասուլիսներում, իբրեւ քաղաքական վեկտոր, կիրառում է ժողվրդական կառավարություն տերմինը, սակայն, որպես այդպիսին, չի հստակեցնում, թե մարդիկ ինչպես պետք է ընկալեն ժողովրդականությունը, փոխարենն անգիր արած մի քանի հակադրող թեզեր են մեջտեղ բերվում: Օրինակ՝ դալաններում ծեծվողներ, ռեստորաններում սպանվողներ, ու սա այն դեպքում, երբ մատնանշած բոլոր դեպքերն ունեցել են քրեական լուծումներ եւ մեղավորները կրել են իրենց հասանելիք պատիժը: Սակայն մի ստվար հատված թութակի նման կրկնում է այն, ինչ իրեն հրամցնում է «պետական» ապարատը:

Եվ այս հակադրվող տեսությունների համատեքստում հարց է առաջանում՝ միջազգային հանրությո՞ւն, թե՞ ժողովրդի կարծիք: Ո՞րն է թանկ այս իշխանությունների համար, որովհետեւ Փաշինյանը հինգ տարում «ժողովուրդ» բառը այնքան է կիրառել, որ արդեն այս բառը մաշվել, հյուծվել եւ մի տեսակ նեգատիվ է առաջացնում: Հիմա ի՞նչ է առաջարկում Փաշինյանն իր 3 միլիոն հռչակված վարչապետներին կամ որոշող ժողովրդին, կամ նրանց, ում առջեւ ինքը գլուխ է խոնարհում:

Փաշինյանն ասում է՝ Արցախի հարցում միջազգային հանրությունը պահանջում է իջեցնել նշաձողը, իսկ ի՞նչ է պահանջում ժողովուրդը, արդյոք համաձայն է նման փոխզիջման: Թե՞ այս պարագայում կա Փաշինյան, որ որոշում է ժողովրդի փոխարեն, թե՞ դա անում են ե՛ւ իր, ե՛ւ ժողովրդի անունից:

Փաշինյանը հակառուսական տրամադրություններ է ձեւավորում իր թիմի հետ միասին, իսկ արդյոք նույն Փաշինյանը տեղյակ է, թե քանի միլիոն հայ են ապրում Ռուսաստանում, թե քանի միլիոն մարդու շահեր են ոտնահարվում, նրանք ժողովուրդ չե՞ն: Իսկ, որ 120 հազար մարդ արդեն 120 եւ ավել օր շրջափակման մեջ է, նրանք ժողովուրդ չե՞ն: Ստացվում է, որ ըստ ընտրության ժողովուրդ ասվածն իր վարման տեսանկյունից ոչ մի արժեք չի ներկայացնում՝ բացի ընտրելուց ու մնացյալին կոտորելուց, իսկ ժողովրդավարությունը հնարովի աճպարար խոսք է, որի վերլուծությունը անշնորհակալ գործ է, իսկ այն ճիշտ կեղծիքով օգտագործողները կարող են հասնել նույնիսկ վարչապետի աթոռին:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Եթե այս շարժումը հաջողություն չունեցավ, ապա մենք արդեն գոյություն չենք ունենա. Վոլոդյա Հովհաննիսյան Արդարադատության նախարարությունը նիկոլի պետական դավաճանության աջակի՞ց Մայիսը վայի՞ս, թե՞ լավ ամիս Քանի հեկտար է Նիկոլը հանձնում Տավուշից Որեւէ հրավեր կամ թույլտվություն չի կարող պահանջվել կամ սահմանվել Վեհափառի համար. փաստաբանն արձագանքում է Փաշինյանին